หล่อนตอบเสียงดังฟังชัดด้วยสำเนียงเหน่อ แต่ฟังดูเป็นมิตรและจริงใจ
“ขอบคุณครับป้า… ”
ผมเดินไปตามทิศทางที่หญิงวัยกลางคนบอก ไม่นานก็มาถึงบ้านที่กำลังตามหา
สายตาของผมปะทะเข้ากับเรือนร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่ง ที่สะดุดตาก็เพราะเขาสวมเพียงแค่กางเกงเลสีน้ำตาล ร่างกายช่วงบนเปลือยเปล่ากำยำไปด้วยมัดกล้าม ตัวใหญ่มาก ที่อกมีเส้นขนสีน้ำตาลเข้มเป็นแพกระจายไปทั่ว
ภาพที่เห็นทำเอาใจผมเต้นแรงเพราะเป็นคนแพ้ ‘ขน’ เห็นผู้ชายขนดกทีไรหัวใจก็อ่อนระทวยง่ายๆ
ดูจากหุ่นทรงเค้าโครงร่างและผมสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ ก็น่าจะยืนยันได้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องไม่ใช่คนไทย
แต่เสื้อผ้าแบบชาวเลที่เขาสวมใส่ก็ดูกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมเหมือนกับเป็นคนในพื้นที่ จะแปลกก็ที่เค้าโครงหน้าและรูปร่างสูงใหญ่มาก ทำให้เขาดูเป็นฝรั่ง แตกต่างไปจากลูกเรือประมงชาวซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวคนท้องถิ่นและชาวพม่าที่มารับจ้างเป็นเรือประมง
“สวัสดีครับ… ผมมาหา
