“คุณไปหายายปิ่นตอนดึกทำไม”
เขามองหน้าหล่อนหลุดยิ้มขำออกมานิดหนึ่งที่หล่อนก็ใส่ใจคำของเขาด้วย
“หัวเราะอะไรล่ะ ฉันไม่ตลกกับคุณด้วยนะ”
“อ้าว ก็ดีใจ ที่คุณใส่ใจสนใจเรื่องของผมเป็นเหมือนกัน”
“ฮึ ฉันต้องการรู้แค่เรื่องไปรมาเท่านั้นล่ะ”
หล่อนเริ่มเสียงแข็งขึ้นบ้าง
“น้องสาวคุณนะหรือ แค่เด็กเอาแต่ใจตัวเองคนหนึ่ง รั้นไปหน่อย ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง รวมไปถึงใจแตก คุณเป็นพี่สาวปรามแรงๆ บ้างก็ดี”
หล่อนยอมรับฟังเขา
“เหตุผลที่คุณไปที่ห้องของน้องสาวฉัน”
“เอ คุณพูดดีๆนะ ใครกันอยากไปห้องน้องสาวของคุณ ความจำเป็นต่างหาก เมามายขนาดนั้น ผมไปที่ผับนั่น พอมาส่งน้องสาวของคุณด้วยความหวังดี แล้วผมก็จะกลับ แต่ทว่า ดันเหลือบไปเห็นกระเป๋าสตางค์ตกอยู่ในเบาะ ผมเลยต้องย้อนกลับมาคืนเจ้าของไง อย่างที่คุณเห็น”
เขาอธิบายทุกเรื่องราว คันธมาสเริ่มใจชื้น
“มีอะไรอีกล่ะ ที่คุณอยากจะรู้”
“ไม่ค่ะ” แค่หล่อนรู้สึ
