พอคล้อยจากที่ชายหนุ่มไปแล้ว นางถนอมนวลหันมาเล่นงานลูกสาวคนเล็ก ตาเขียวใส่
“ทำยังกะ แกไม่มีพ่อมีแม่คอยสั่งสอน”
“โธ่แม่” ไปรมารู้ว่ามารดาด่าตรงมาที่หล่อน
“ฉันทำอะไรไม่เคยถูกใจแม่หรอก มีแต่พี่คิ้มคนเดียวที่อะไรก็ถูกใจแม่ไปหมด”
ไปรมาพร่ำสีหน้าแดงก่ำเหมือนคนน้อยใจ
“แล้วแกทำอะไรเคยคิดถึงหัวอกฉันมั๊ย”
“แต่หนูก็ทำงานเหมือนกันนะ และหนูไม่อยากให้แม่ลำบาก”
“แต่ฉันไม่ชอบให้แกทำงานที่มันขายเนื้อขายตัว ให้ผู้ชายมันจับแตะต้อง แกมียางอายหรือเปล่า”
ค่อนข้างแรงเพราะอดไม่ได้ ไปรมาร้องไห้โฮออกมา จากนั้นผลุนผลันเข้าห้องปิดประตูสนิท กว่านางถนอมนวลจะข่มตาให้หลับลงอีกครั้งก็นานโข เพราะเรื่องนี้
และในวันหยุดต่อมา ที่อาคมมาเยี่ยมถึงบ้าน
คันธมาสบอกแค่เส้นทางเขา ไม่นึกว่าจะมาถูก
“อ้าวคม”
หล่อนเห็นตัวเป็นๆของเขามายืนอยู่หน้าบ้าน นางถนอมนวลมองตาม วันหยุดอย่างนี้ มือไม้ของนางไม่อยากหยุด ทำขนมใส่ไส้กั
