ตอนที่ 7
1894 คำ
เขายิ้มเยาะพร้อมๆ กับรีบเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า ไม่นานเขาก็ก้าวกลับมาตรงหน้าของหล่อนอีกครั้ง แต่คราวนี้เนื้อตัวกำยำถูกเสื้อผ้าเนื้อดีปกปิดเอาไว้อย่างมิดชิด
“ก็ใช่... แต่ก็แค่ครั้งเดียวเท่านั้น แค่ครั้งเดียว...”
ปากก็สั่นคำพูดก็สั่นขณะกัดฟันเค้นคำพูดนี้ออกมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ไม่มีเหตุผลที่สมควรเลยที่หล่อนทำแบบนี้ ความจริงหล่อนหาใครก็ได้ ผู้ชายคนไหนก็ได้ แต่ทำไมต้องเป็นจามาล ทำไมต้องเป็นผู้ชายเลือดเย็นคนนี้ อลิซร้องถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้อยู่ดี จำต้องเก็บคำถามนี้เอาไว้ภายในอกต่อไป
“นายอยากได้เท่าไหร่... บอกมาเลย ฉันมีเงิน...”
เขาเดินเข้ามาใกล้ กระแสอันตรายจากเนื้อตัวใหญ่โตทำให้หญิงสาวที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงถึงกับตัวสั่น แต่กระนั้นเจ้าหล่อนก็สามารถปกปิดมันจากสายตาของคู่สนทนาอย่างมิดชิด
“ถ้าคุณสมองไม่เสื่อม หรือไม่แกล้งลืมมันล่ะก็ ผมรวยพอๆ กับพี่ชายคุณนั่นแหละ”
อลิซแสร้งพยักหน้ารับ แก้มนวลแดงระเรื่อตลอดเวลา “นั่นฉันรู้แล้ว แต่ฉันคิดว่าคุณอาจจะอยากได้เงินมากขึ้นอีก ฉันจะให้... จะให้เงินคุณทั้งหมดที่ฉันมี ขอเพียงแค่...”
“นอนกับคุณ...”
เขาต่อให้เสียงเหยียดหยาม แถมยังมองหล่อนราวกับหล่อนเป็นขยะต่ำต้อยหรือไม่ก็อีตัวราคาถูกเสียอีก น่าอับอาย น่าอดสูเหลือเกิน แล้วทำไมหล่อนถึงยอมให้เขามองแบบนี้ต่อไปอีกล่ะ อลิซถามตัวเองแล้วก็ได้คำตอบว่า ก็เพราะหล่อนต้องการอยู่บนเตียงของเขาในคืนนี้ยังไงล่ะ
“ใช่... นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ...”
“ทุเรศสิ้นดี ผมแทบไม่เชื่อเลยว่าคุณคือน้องสาวของอเล็กซิโอ...”
“ฉันไม่สนหรอกว่านายจะคิดยังไง จะด่ายังไง แต่ฉันต้องได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ”
ว่าแล้วอลิซก็ข่มความอายผุดลุกขึ้นยืน แล้วหล่อนก็กลายเป็นคนแคระไปเลยทีเดียวเมื่อเผชิญหน้ากับจามาลแบบนี้ เขาตัวสูงใหญ่ และก็บึกบึนในขณะที่หล่อนอรชรอ้อนแอ้น นี่ถ้าเกิดต่อสู้กันขึ้นมาหล่อนคงแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ลงสนามนั่นแหละ
“กลับไปซะ...”
“ไม่! จนกว่าฉันจะได้นอนกับคุณ...”
จามาลหรี่ตามองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความเดือดดาล ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแม่คุณจะใจกล้าได้ถึงขนาดนี้ เข้ามาหาเขาถึงในห้องนอน มาเสนอตัวให้อย่างไร้ยางอาย แต่แค่นั้นมันยังไม่น่าขุ่นเคืองใจเท่ากับเหตุผลน่าสังเวชใจของเจ้าหล่อน
ต้องการประสบการณ์เพื่อไปใช้แมทธิว หึ! ทุเรศสิ้นดี...!
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจะต้องรู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอกใช้แบบนี้ด้วย ก็แค่... นอนกับหล่อน ใช่ก็เหมือนกับที่เขาเคยทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ ในอดีตยังไงล่ะ มันก็แค่เซ็กซ์ เซ็กซ์สนุกๆ ที่มันเป็นเรื่องสำคัญอันดับต้นๆ ในชีวิตของเขายังไงล่ะ แม้ว่าแม่เจ้าประคุณจะเป็นสาวพรหมจารีก็ตาม
ชายหนุ่มถามตัวเองอย่างสับสน นี่ถ้าอลิซให้เหตุผลว่าที่อยากนอนกับเขาก็เพราะรักเขา ถูกใจเขาแทนที่จะบอกว่าต้องการได้ประสบการณ์เอาไปใช้กับเจ้าแมทธิว เขาก็คงไม่รู้สึกแย่แบบนี้หรอก ยายผู้หญิงบ้า... ไม่รู้ใช้สมองส่วนไหนคิดเรื่องแบบนี้กัน และเพราะยายนี่แสบแบบนี้ล่ะมั้งอเล็กซิโอถึงเรียกตัวเขามาช่วยเหลือ
“บอดี้การ์ดของคุณไง เยอะแยะไป เรียกมาใช้บริการสักคนสิ หรือจะเรียกมาเป็นหมู่เลยก็ได้ มันคงจะสนุกดีนะ...”
คำพูดเยาะหยันของจามาลทำให้อลิซหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ หญิงสาวเม้มปากแน่นก่อนจะเชิดหน้าโต้ตอบออกไปอย่างไม่คิดยอมแพ้
“นายไม่ต้องมาสอนฉันหรอก... พวกนั้นน่ะฉันเรียกมาใช้บริการแน่ แต่ต้องหลังจากที่ฉันนอนกับคุณเสียก่อน...”
หล่อนเห็นตาจามาลมองหล่อนอย่างอึ้งๆ ไปพักใหญ่ ก่อนที่วาจาเจ็บแสบจะเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของตาบ้านั่น
“สำส่อน...”
“นี่นายอย่ามาดูถูกฉันนะ!”
“ผมดูถูกที่ไหนกันล่ะ ในเมื่อพฤติกรรมของคุณมันทำให้คิดแบบนั้นได้อย่างเดียวนี่ สำส่อน... อเล็กคงภูมิใจมากเลยนะที่มีน้องสาวแบบนี้”
จามาลเค้นเสียงออกมาจากไรฟัน เขากำลังจะเดินหนีออกจากห้องนอนของตัวเอง เพราะขืนอยู่นานกว่านี้ได้ก่อสงครามบนเตียงกับแม่เด็กสาวที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างอลิซแน่ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าเลยแม่คุณก็วิ่งมาดักหน้าซะก่อน แถมยังไล่ต้อนเข้ามาหาอีกต่างหาก ทำเอาเขาที่เคยแต่เป็นฝ่ายรุกอย่างเดียวถึงกับต้องก้าวถอยหลัง
“เตือนแล้วนะว่าอย่าทำแบบนี้...”
จามาลหมดทางหนีเมื่อแผ่นหลังของเขาชนเข้ากับกำแพงห้องเย็นเฉียบ อลิซระบายยิ้มก่อนจะพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
“ฉันไม่กลัว... ไม่เคยกลัว มีแต่นายนั่นแหละที่ขี้ขลาด ไม่กล้า...”
นิ้วเรียวของเจ้าหล่อนชี้ถูกแผงอกกว้างของเขาแรงๆ จามาลกัดฟันแน่นพยายามข่มไอ้อารมณ์ที่ต่ำกว่าสะดือเอาไว้สุดกำลัง แต่แรงยั่วยุมันเร้าใจมากกว่า เพราะในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้ต่อความงดงามของหญิงสาวตรงหน้า มือใหญ่ของเขารวบฝ่ามือนุ่มเอาไว้แน่น
“ใครสั่งใครสอนให้ท้าทายผู้ชายแบบนี้...”
ดวงตาสีฟ้าจัดที่ตอนนี้เข้มขึ้นจนน่ากลัวทำเอาอลิซที่ทำใจกล้ามาตลอดสั่นสะท้าน
“ฉัน...”
“รู้ไหม... ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง”
เขาดึงร่างของหล่อนเข้ามากอดแน่นอยากจงใจให้หวาดกลัว แผงอกกำยำบดเบียดเคล้าคลึงอยู่กับเต้างามอย่างแนบสนิทด้วยความจงใจของพ่อคนตัวโต อลิซหน้าร้อนผ่าว พยายามบอกตัวเองให้ใจเย็นๆ อย่าได้ตกใจ แต่เจ้าร่างกายน่ะสิมันไม่ยอมฟัง มันสั่นระริก และจามาลก็คงจะรู้สึกได้เขาถึงพูดออกมาแบบนี้
“คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเซ็กซ์บ้างล่ะ อลิซ...”
หล่อนรู้... อลิซเถียงจามาลอยู่ภายในอก ก็ทำไมหล่อนจะไม่รู้ล่ะในเมื่อหล่อนน่ะเป็นแฟนนิยายหนังสือโรมานซ์ตัวยงเลยทีเดียว แถมหล่อนยังชอบอ่านฉากเข้าพระเข้านางเป็นพิเศษอีกด้วย แต่จนแล้วจนรอดปากที่เคยไวยิ่งกว่าปืนก็เกิดหนักอึ้งขึ้นมา พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว จำต้องยืนตัวสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขนกำยำที่น่าหลงใหลของจามาลต่อไป
“แล้วรู้ไหมว่าผู้ชายน่ะเข้าไปในตัวของผู้หญิงยังไง...”
จามาลหรี่ตามองใบหน้างดงามของสาวน้อยในอ้อมแขนก่อนจะหัวเราะเยาะออกมาเมื่อเห็นคู่สนทนานิ่งเงียบ
“เห็นได้ชัดๆ ว่าคุณไม่มีความรู้ในเรื่องนี้เลย นอกจากจินตนาการเพริดแพร้วแก่แดดเกินวัยเท่านั้นเอง...”
ชายหนุ่มทำท่าผลักไสหล่อนออกจากอ้อมแขน แต่อลิซไวกว่าหล่อนรีบสอดมือรัดรอบกายกำยำของเขาเอาไว้เสียเอง แถมยังแน่นหนายิ่งกว่ากาวตาช้างเสียอีก
“ก็คุณไง... ครูของฉัน”
หล่อนได้ยินเสียงเขาคำรามในลำคอ ก่อนที่เขาจะก้มต่ำลงมาหา ลมหายใจของจามาลช่างสะอาดสะอ้านแล้วก็น่าหลงใหลเสียเหลือเกิน อลิซคิดอย่างเคลิบเคลิ้ม
“เสียใจ... ผมไม่มีทางเป็นครูที่ดีได้...”
อย่างน้อยๆ ก็กับสาวพรหมจารีแบบอลิซนี่แหละ จามาลต่อประโยคที่เหลือภายในใจ ก่อนจะกัดฟันดันร่างอรชรนั้นออกห่าง นี่หล่อนจะรู้บ้างไหมว่าเขาน่ะอยากกินหล่อนมากมายแค่ไหน อยากจะจ้วงโจนเข้าใส่ร่างแน่งน้อยคับแน่นนั้นวันล่ะกี่ครั้งกัน
จามาลคิดอย่างขุ่นเคือง อดเกลียดตัวเองไม่ได้ที่หวั่นไหวกับเสน่ห์ของเด็กสาวไร้สมองอย่างอลิซขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างนี้ แล้วนี่เขาจะทานทนต่อเสน่ห์ไร้เดียงสาของเจ้าหล่อนไปได้สักกี่วันกี่คืนกันนะ
“ฉันไม่ได้ต้องการครูที่ดีสักหน่อย... ฉันต้องการครูที่เชี่ยวชาญต่างหาก”
“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าผมเชี่ยวชาญ...”
จามาลถามเสียงกระด้าง ขณะก้าวยาวออกห่างไปหลายเมตร แต่อลิซก็ตามติดไม่ลดละ ก่อนจะตอบออกไปเสียงขุ่นเคือง
“ก็แม่แอรินคู่ขาของคุณไง นี่ดีนะที่หล่อนไม่ได้บอกฉันว่าคุณใช้ท่าไหนกับเธอบ้างเวลาอยู่บนเตียงด้วยกัน...”
“คุณอยากรู้ว่างั้นเถอะ...” เขาถามเสียงหยัน รู้สึกอยากขย้ำคอแม่คู่สนทนาสาวจอมแก่แดดขึ้นมาอย่างมหาศาล
“ฉันไม่ได้แค่อยากรู้ แต่ฉันอยากลองกับคุณ... และหวังว่าคุณจะยอมนอนกับฉัน”
“ไม่มีทาง กลับออกไปจากห้องของผมซะเถอะสาวน้อย ผมน่ะไม่ใช่ไอ้ตัว ดังนั้นจึงไม่มีทางขายตัวให้กับคุณ ไปซะ...”
ความเลือดเย็นหลุดออกมาจากปากพร้อมๆ กับคำพูดแสนกระด้างของจามาล แต่อลิซมีกลัวที่ไหน แม้จะไม่รู้ว่าทำไมต้องตอแยกับตานี่ก็ตาม
“และหากคุณยังไม่ยอมออกไปดีๆ ล่ะก็ ผมนี่แหละจะจับคุณโยนออกไป!”
จามาลเค้นเสียงเหี้ยมโหดออกมา เขาหมุนตัวเดินกลับเข้ามาหา ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนกลมกลึงแรงๆ คล้ายกับต้องการลงโทษ
“นี่ฉันเจ็บนะ”
ชายหนุ่มไม่สนใจอาการดิ้นรนของอลิซ เขาลากร่างอรชรมายังประตูห้องด้วยกิริยาไร้ความปรานี จากนั้นก็จับแผ่นหลังบอบบางกระแทกเข้ากับประตูแรงๆ
“เห็นแล้วใช่ไหมว่าผมป่าเถื่อน...”
ดวงตาสีฟ้าจัดของเขาอยู่ใกล้เหลือเกิน ใกล้ๆ พอๆ กับริมฝีปากเซ็กซี่เร้าใจของเขานั่นแหละ อลิซมองด้วยความหลงใหลอย่างลืมตัว
“ซึ่งแน่ใจได้เลยว่าผมไม่สามารถเบามือกับคุณได้...”
“ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้นายเบามือสักหน่อย...”
แล้วการสนทนาก็ยุติลงในทันที เมื่ออลิซใช้สองมือดึงรั้งศีรษะทระนงของจามาลให้ต่ำลงมาหาตัวเองมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่ปากนุ่มๆ แต่หวานเหลือเกินในความคิดของชายหนุ่มจะสัมผัสแนบมาหา
รู้สึกดีเหลือเกิน...
ปากหวานฉ่ำชุ่มชื่นที่ไร้เดียงสาขยับไปมาบนปากของเขา หล่อนขยับปาก ขยับอย่างเชื่องช้าพยายามวิงวอนให้เขามอบสิ่งที่หล่อนต้องการให้ ปากของหล่อนทำให้บางส่วนในกายหนุ่มของเขาตื่นตัวขึ้นอย่างรุนแรง เขาพยายามอย่างที่สุดที่จะผละออกห่าง ออกห่างจากความน่าพิสมัยของอลิซ แต่... เขาทำมันไม่สำเร็จ เด็กสาวคนนี้มีความกระตือรือร้นอัดแน่นอยู่ภายในตัวมากมายเหลือเกิน แม้ว่าทุกสัมผัสของเจ้าหล่อนจะบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าแม่คุณไม่คุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้แค่ไหน แต่เจ้าหล่อนก็มีความพยายามที่จะเรียนรู้เป็นเลิศเลยทีเดียว
“จูบฉันสิ...”
- ผู้เขียน
