ตอนที่ 6
1560 คำ
ภายในห้องพักของจามาลทั้งกว้างขวางและดูลึกลับน่าค้นหาไม่น้อย หญิงสาวค่อยๆ ปิดประตูห้องอย่างเบามือที่สุดเมื่อถือวิสาสะก้าวเข้ามาภายในห้องพักส่วนตัวของชายหนุ่มโดยไม่แม้แต่จะเคาะเตือนเจ้าของห้องแม้แต่นิดเดียว
พอปิดประตูเสร็จก็ขยับเท้ามาหยุดอยู่ใกล้ๆ กับเตียงนอนขนาดใหญ่ที่ผ้าปูที่นอนเป็นสีน้ำเงินอมดำ ดูลึกลับมากยิ่งขึ้นสำหรับผู้ชายดิบเถื่อนคนนี้ หญิงสาวแก้มร้อนผ่าวเมื่อสมองดันจิตนาการเพริดแพร้วไปถึงการกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเจ้าของเตียงขึ้นมา
ไม่ ไม่ ไม่
หล่อนก็แค่ใช้จามาลเป็นเครื่องมือเท่านั้น ดังนั้นอย่าได้คิดเกินเลยมากกว่านี้ไปเด็ดขาด อย่าได้คิดติดใจตาบ้านี่เด็ดขาด จำเอาไว้ในขึ้นใจนะอลิซ หญิงสาวร้องสั่งตัวเองในอกลั่นทุ่ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลดีเท่าไหร่นัก เพราะเนื้อตัวของหล่อนยังคงร้อนรุ่มเช่นเดิม โดยเฉพาะที่เชิงกรานร้อนรุนแรงแทบไหม้เกรียม
อลิซกัดฟันละสายตาจากเจ้าเตียงนอนขนาดซุปเปอร์คิงไซส์ตรงหน้า ไปมองรอบๆ ห้องแทน แต่ก็ไม่พบเงาของเจ้าของห้องเลยแม้แต่น้อย
“นายนั่นไปไหนนะ?”
หญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ ห้อง และก็มาหยุดอยู่ที่ประตูห้องน้ำ หล่อนเดินเข้าไปหยุดใกล้ๆ ประตูนั่น แล้วก็แนบหูฟัง เสียงน้ำไหลข้างในบอกให้หล่อนรู้ได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้จามาล อยู่ในนั้น และคงกำลังดื่มด่ำกับการอาบน้ำอย่างมีความสุข
แก้มสาวแดงขึ้นมาเมื่อสมองไม่รักดีฝั่งหนึ่งร้องสั่งให้หล่อนก้าวเข้าไปร่วมวงสนทนากับตาบ้านั่นด้วย แต่ไม่มีทางหรอก หล่อนไม่มีทางทำแบบนั้น มันก็แค่เซ็กซ์... หล่อนต้องการเซ็กซ์บนเตียง หล่อนจะจดจำทุกอย่างเพื่อเอาไปใช้กับแมทธิว ชายที่หล่อนรักนักรักหนา
เมื่อคิดได้แบบนี้ อลิซจึงขยับเท้าออกห่าง เดินมาหยุดที่ขอบเตียงเช่นเคย ลมหายใจหนักหน่วงถูกปล่อยและสูดกลับเข้าไปในปอดซ้ำๆ หลายรอบ ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวขึ้นไปบนเตียงกว้างนั้น หล่อนสอดร่างกายอรชรเข้าไปในผ้าห่มของเขาจนมิด
แล้วก็รู้สึกยิ่งกว่าถูกไฟเผา เมื่อกลิ่นกายของจามาลฟุ้งเข้ามาในจมูก มันมีผลต่อทุกระบบในร่างกายของหล่อนเสียเหลือเกิน
ไม่ ไม่ ไม่
อย่าได้รู้สึกแบบนี้กับจามาล คนที่หล่อนจะรู้สึกโหยหา และหิวกระหายได้มีแค่แมทธิว บราวน์คนเดียวเท่านั้นแหละ จำเอาไว้นะยายอลิซ จำเอาไว้!
ครั้งที่ร้อยแล้วล่ะที่ย้ำบอกกับตัวเองแบบนี้ แต่... มันไม่มีผลเลย ไม่ได้ผลสักกะนิ๊ดเดียว เพราะหล่อนก็ยังหวั่นไหวประหลาดๆ กับตาบ้าจามาลไม่เปลี่ยนแปลง
ผัวะ!?
ประตูห้องน้ำถูกผลักให้เปิดออก ก่อนที่ร่างชุ่มโชกไปด้วยหยาดน้ำจะก้าวออกมา ร่างทั้งร่างของจามาลมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบสะโพกเอาไว้หมิ่นๆ เท่านั้น หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ปากคอแห้งผากเมื่อพ่อเจ้าประคุณเดินผ่านเตียงไปยังตู้เสื้อผ้า
จามาลหันมาจ้องหน้าหล่อน แว๊บแรกในสายตาสีฟ้าจัดนั้นเต็มไปด้วยความแปลกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความชิงชังอย่างรวดเร็ว สายตาชิงชัง ห่างเหินที่หล่อนเห็นทีไรเจ็บแปลบในอกซะทุกที ทำไมเขาไม่มองหล่อนแบบมองคนอื่นบ้างนะ
ตายแล้วนี่ยายอลิซ เธอหวังอะไรจากตานี่กันยะ อย่าเชียวนะ อย่าได้คิดจะหลงใหลตานี่เชียวนะ เพราะไม่อย่างนั้นเธอได้นอนอยู่ในบ่อแห่งความชอกช้ำไปตลอดชีวิตแน่ เสียงหนึ่งในสมองร้องเตือนออกมาอย่างดุเดือด และมันก็คือความจริงที่หล่อนจะต้องเชื่อฟัง
จามาลก็แค่เครื่องมือ... เท่านั้น...
“อย่าบอกนะว่าคุณเข้าห้องผิด...”
น้ำเสียงของจามาลกระด้าง แต่สายตาที่มองมากระด้างน่าอดสูมากกว่าเป็นไหนๆ อลิซเชิดหน้าข่มความอับอายเอาไว้ภายในอก
“ฉันตั้งใจมา...”
“ตั้งใจมา?!”
ความกังขาอัดแน่นเต็มน้ำเสียง ก่อนที่สายตาสีฟ้าจัดจะเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม คนตัวโตแค่นยิ้มอย่างรู้ทันความคิดในหัวของหล่อน
“อยากให้ผมสอน... เซ็กซ์บนเตียงให้อย่างนั้นสินะ”
อับอายเหลือเกิน แต่หญิงสาวก็ยักไหล่อย่างไม่แยแส ต้องทำเป็นหน้าด้านเข้าไว้ อลิซบอกตัวเองในใจอย่างดุเดือด
“ใช่... ฉันต้องการให้คุณสอน”
“ทำไมต้องเป็นผม...”
คนตัวโตเดินกลับจากหน้าตู้เสื้อผ้าทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เปิดมันด้วยซ้ำ เดินมาหยุดตรงหน้าหล่อน อลิซปากคอแห้งผากเมื่อได้เห็นความสมบูรณ์แบบของจามาลในระยะใกล้ๆ แบบนี้ หัวใจแทบหยุดเต้นเลยทีเดียว โอ้... เขาช่างเป็นตัวแทนของความสวยงามจริงๆ
“คุณเก่งเรื่องพวกนี้...”
กัดฟันพูดโต้ตอบออกไปทั้งๆ ที่ก้อนเนื้อภายในอกที่เรียกว่าหัวใจเต้นระส่ำแทบจะหลุดออกมาทั้งดวงอยู่แล้ว ทำไมถึงต้องรู้สึกตื่นเต้นแบบนี้ด้วยนะ ตานี่ไม่เห็นมีอะไรดีเลย ก็แค่หล่อม๊ากมาก รวยม๊ากมาก และก็เถื่อน ม๊ากมากเท่านั้นเอง อลิซพยายามขุดขุ้ยข้อเสียของคนตรงหน้าขึ้นมาอย่างสุดความสามารถ แต่ยิ่งขุด ยิ่งเจาะก็ยิ่งพบแต่ความสมบูรณ์แบบไร้ที่ติเท่านั้น
โธ่... ทำไมตานี่ถึงไม่มีข้อเสียเลยนะ มีแต่ข้อดีที่สาวๆ ทั่วโลกต่างเฝ้ารอกันทั้งนั้น อลิซโอดครวญอยู่ภายในอก แต่ก็ไม่แปลกไม่ใช่หรือในเมื่อตาบ้าจามาลติดอันดับต้นๆ ของผู้ชายที่สาวๆ อยากขึ้นเตียงด้วยมากที่สุดนี่น่า
“ผู้ชายทุกคนล้วนแต่เก่งเรื่องนี้ทั้งนั้น...”
ดวงตาสีฟ้าจัดอัดแน่นไปด้วยความชิงชัง
อลิซหน้าแดงก่ำซ้ำแล้วซ้ำอีกเมื่อกลิ่นไอแห่งบุรุษเพศของชายฉกรรจ์ที่ยืนห่างอยู่ไม่ถึงสองฟุตโชยเข้ามาในจมูก วิงเวียนตาลายและสมองก็แทบหยุดทำงาน นี่หล่อนคิดผิดหรือเปล่านะที่เลือกจามาล เฟอร์ยาบีเป็นชายคนแรกในชีวิตนี่
อลิซจำใจต้องเชิดหน้าที่ร้อนผ่าวแทบไหม้อีกครั้ง ก่อนจะเค้นเสียงสั่นๆ ตอบออกไป ดวงตากลมโตไม่สามารถละไปจากลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องของพ่อตัวโตได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว ก็หล่อนไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนมีรูปร่างดีแบบนี้มาก่อนเลยนี่น่า แม้แต่นายแบบในนิตยสารที่หล่อนดูเป็นประจำก็ยังเทียบไม่ติด นี่คงเป็นผลพลอยได้จากการที่ตานี่ชอบเล่นกีฬาที่ใช้กำลังปะทะล่ะมั้ง
ความลุ่มหลงค่อยๆ คืบคลานเข้าสู่เนื้ออ่อนของหัวใจสาวอย่างเชื่องช้า ช้าจนเจ้าตัวไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย
“แต่ฉันต้องการคุณ...”
คำย้ำที่หนักแน่นของหล่อนทำให้พ่อตัวดีหัวเราะเยาะออกมา เขาถอยออกห่างแสดงท่าทางเป็นปฏิปักษ์อย่างชัดเจน
“เสียใจด้วยเด็กน้อย ผมไม่รับจ้างนอนกับใคร”
“แต่ฉันจะจ่ายเงินให้นายมากเท่าที่นายต้องการ”
หญิงสาวกัดฟันพาตัวเองก้าวลงจากเตียง ยืนประจันหน้ากับจามาลราวกับว่าไม่รู้สึกเกรงกลัวใดๆ ทั้งๆ ที่ภายในอกกำลังสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง
“อยากได้เท่าไหร่ก็บอกมาเลย... ฉันยินดีจ่าย...”
“เด็กแก่แดด...”
เสียงกระด้างของจามาลถูกเค้นออกมาจากลำคอแกร่ง ใบหน้าที่ยิ่งมองยิ่งหล่อลากไส้ของพ่อคุณแดงก่ำด้วยไฟโทสะ ความเดือดดาลจากสายตาสีฟ้าจัดกำลังฉีกทึ้งความกล้าหาญของหล่อนให้ย่อยยับลงในพริบตา แต่หล่อนไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ หรอก หล่อนจะต้องสู้ให้ถึงที่สุด... สู้เพื่อใครเหรอ? คำถามนี้ผุดขึ้นมาในสมอง และอลิซก็ไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้ หล่อนสู้เพื่อใครกัน นอนกับจามาลเพื่อใครกัน
เพื่อตัวหล่อนเองยังไงล่ะ... เสียงหนึ่งในสมองร้องตอบออกมา และมันก็ทำให้กายสาวทั้งร่างสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ไม่จริงหรอก ไม่มีทางเป็นไปได้ หล่อนทำเพื่อแมทธิว ที่จะนอนกับจามาลก็เพื่อแมทธิวเท่านั้น
“ฉันก็แค่อยากก้าวข้ามความเป็นเด็กสาวเท่านั้นเอง มันไม่ผิดไม่ใช่หรือ”
รอยยิ้มหยันจากริมฝีปากหยักสวยที่อัดแน่นไปด้วยความเซ็กซี่ของจามาลไม่ได้ทำให้อลิซเลิกล้มในสิ่งที่ตัวเองคิดเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามยิ่งตานี่แสดงท่าทางรังเกียจรังงอนหล่อนเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งอยากเอาชนะ
เอาชนะใจจามาล...?
“นั่นมันเป็นความคิดของผู้หญิงที่ไม่มีวันโตเป็นสาวต่างหาก คุณควรจะกลับห้องไปซะ และก็ลืมเรื่องราวน่าทุเรศๆ นี้ให้หมด ผมจะคิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น...”
“ฉันไม่กลับจนกว่าฉันจะได้ในสิ่งที่ต้องการ...”
เขายิ้มหยัน มองหล่อนด้วยสายตาชิงชัง
“ได้ผมเป็นผัวน่ะหรือ”
แก้มสาวแดงก่ำกับคำพูดตรงไปตรงมาของจามาล
- ผู้เขียน
