“นั่นสิคะคุณนา อ้ำๆ อึ้งๆ พวกอิฉันลุ้นจนเยี่ยวจะราดแล้ว” แม้นแทรกเสียงแหลม
ณารายิ้มแหยๆ ให้ “คือมันพูดโพล่งเลยไม่ได้ค่ะป้า รอให้ทุกอย่างลงตัวแล้ว ตอนนั้นทุกคนคงเข้าใจความรู้สึกของนาตอนนี้” ณาราแก้ตัวเสียงอ่อยๆ “ไปริด พี่ภูกับพี่กานรออยู่” ณาราหันไปรั้งคริษฐา ตอนนี้เธอเองก็พูดอะไรมากไม่ได้
คริษฐาพยักหน้ารับ เธอทรงตัวยืน พยายามข่มความหวาดกลัวไว้ด้านใน แม้ตอนนี้เธอรู้สึกวิงเวียน และเหงื่อไหลท่วมตัว
“มันเรื่องอะไรกันวะนังสวย?” ชมหันไปกระซิบถามเพื่อนร่วมงาน
สวยเม้มปาก เงยหน้ามองแม้น แล้วก็พูดโพล่งขึ้นมาดื้อๆ “พี่แม้น ฉันว่ามันเกี่ยวกับคุณขุนแน่ๆ”
“เอะอีนี่ จู่ๆ ก็โพล่งจนกูตกใจหมด มันเกี่ยวกับคุณขุนได้ยังไงละโว้ย!!” แม้นตวาด ทัพพีในมือแทบพลัดหลุด
“แหม ฉันก็ปากหนัก ว่าจะเม้าท์ให้ฟังก็ดันลืม” สวยแก้ตัวเองอ่อยๆ
“มึงพูดมาสิอีสวย กูรอฟังอยู่” ชมทนรอไม่ไหวเร่งให้สวยเปิดปากสักที
“วันนั้นไง วันท
