ภูผาแอบผ่อนลมหายใจ “ผมจะบอกยัยริดให้ครับ แต่ไม่รับปากนะครับว่าเธอจะยอมกลับไปอยู่กับคุณ”
ละครฉากใหญ่ที่แดนไทยใช้เพื่อเกลี้ยกล่อมภูผากลับไม่ได้ผล
“ผมขอไปเจอยัยริดตอนนี้เลยได้ไหมครับ?”
“ขอผมถามเธอก่อนดีกว่า” ภูผารู้ ช่วงนี้คริษฐาเปราะบาง และไม่อยากเจอคนรู้จักหรอก
“ผมขอแค่เจอหน้ายัยริดก็ได้ครับ ผมจะได้สบายใจว่าลูกสาวของผมปลอดภัยดี” แดนไทยพยายามตื๊อ
“ก็ได้ครับ” ภูผายอมอ่อนให้
แต่กลับเป็นเรื่องดี เพราะผู้ร้ายปากแข็งที่อมพะนำความลับไว้ทั้งหมด ทันทีที่ประจันหน้ากับแดนไทย เพลิงโทสะของขุนเขาก็ระเบิดตูม!!
“พี่ภูพาใครมาด้วยไม่รู้ค่ะ?” ณาราเปรยลอยๆ หลังพยายามเพ่งมองชายแปลกหน้าผ่านเปลวแดดตอนบ่ายๆ ดวงตาของณาราค่อยๆ ขยายกว้าง หลังชายผู้นั้นเดินตามภูผาเข้ามาด้านใน “ฉิบหายแล้ว!!” เสียงพึมพำแทบไม่ได้ยิน ณารามองซ้ายมองขวา แล้วก็ถอนใจด้วยความโล่งอก คริษฐาไม่ได้นั่งทำงานอยู่ที่เดิม แต่อาจจะอยู่ที่ไหนสักท
