Ep.๔ : ปากบอกไม่แคร์ 3
1190 คำ
บ้านชาติมั่นคงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและใบหน้าเปลี่ยมล้นสุขของทุกคนในบ้าน โดยเฉพาะสองสามีภรรยาเจ้าของบ้านหลังใหญ่ นางดีใจเหลือเกินที่ลูกสาวเลือกสิ่งที่ดีที่สุด ใช่ว่าไม่รู้ ก่อนหน้าลักษณานั้นตามรักตามหึงหวงลวงร้อยเพื่อนของพี่ชายตลอด แม้นางจะเอ็นดูลวงร้อยเหมือนลูกชายแต่ก็ไม่ปรารถนาจะได้มาเป็นเขยของบ้าน เพราะความเจ้าชู้น่ะไม่เป็นสองรองใครพอ ๆ กันทั้งกลุ่มนั่นแหละ แต่ไม่อยากเชื่อว่ามโน เพ้อภพและฝันดีจะยอมถอดเขี้ยวเสือแล้วยอมเป็นลูกแมวเชื่อง ๆ ให้ภรรยาชักจูงจมูก แต่สำหรับลวงร้อยแล้ว ตวงพรมองไม่ออกเลยว่าหากลักษณาลงเอยกับลวงร้อยไปแล้วจะมีความสุขหรือจะนอนกินน้ำตาก็ไม่รู้ แต่พอวันนี้ลูกสาวพาลมกรดมาบ้านพร้อมกับบอกว่าจะแต่งงานกัน ตวงพรและสามีแทบไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง แต่ก็ยินดีและดีใจกับลูกสาว ไม่ว่าจะเลือกใครก็ยินดีสนับสนุน ยกเว้น! ยกเว้นลวงร้อยที่นางและสามีไม่เห็นด้วย
“เดี๋ยวแม่กับพ่อจะหาฤกษ์ให้นะลูก ว่าแต่ทั้งสองคนอยากได้ฤกษ์ดีหรือฤกษ์สะดวก หือ?” ตวงพรถามลูกสาวและว่าที่ลูกเขย
ลมกรดยิ้มแล้วหันมาก้มมองหน้าสวยของคนข้าง ๆ ที่ยิ้มและแหงนเงยขึ้นสบตากับตน ก่อนจะตอบ
“ผมแล้วแต่คุณแม่และคุณพ่อเลยครับ”
“ฮันนี่ว่าฤกษ์สะดวกดีกว่าค่ะแม่ตวง” ลักษณาเอ่ยแนะนำ จะช้าจะเร็วก็ต้องแต่งงานอยู่ดีเพราะได้ตัดสินใจแล้วว่าจะแต่งงานกับลมกรด เขาดี ดีจนเธอไม่กล้าจะละทิ้งความดีของเขาไปได้ แม้ตัวเธอเองจะมีราคีคาวจากบุรุษใจหยาบถ่อยติดตัวมา เธอก็ไม่สนใจ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่จะยกมาอ้างเพื่อทำร้ายคนดี ๆ อย่างลมกรด
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปให้หลวงพ่อที่วัดดูวันดีให้”
“ครับผม พรุ่งนี้ผมก็จะพาฮันนี่ไปไหว้และบอกข่าวดีกับคุณหญิงแม่เหมือนกันครับ ท่านคงดีใจที่ผมและน้องจะแต่งงานกัน” เขาพูดถึงคุณหญิงแม่ของเขา เขาเหลือกันกับแม่เพียงสองคน และที่บ้านก็มีธุรกิจร้านเพชรและพลอย ถือว่าเป็นธุรกิจที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นก็ว่าได้
“แม่นึกว่าเราทั้งสองไปบอกคุณหญิงพรทิพย์แล้วเสียอีก”
“ยังค่ะ เราสองคนเพิ่งตัดสินใจกันไม่นานนี้เอง เราไปบอกกับพี่รักก่อนจะมาบ้านค่ะ เดี๋ยวพี่รักจะตามมา บอกว่าวันนี้จะมาทานข้าวที่บ้านด้วย นาน ๆ ทีครอบครัวเราจะมีข่าวดี และได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันค่ะแม่ตวง” ลักษณาเอ่ยอธิบาย
“พี่เราน่ะเหรอจะกลับบ้าน หูแม่ไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม คุณทัศ ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหมคะ” นางถามสามีในช่วงท้ายประโยค
“ไม่ผิดหรอกที่รัก” ทัศเทพบอกภรรยา
“งั้นวันนี้แม่ต้องเข้าครัวเองแล้ว ร้อยวันพันปี พี่ชายเรากลับมากินข้าวบ้าน เพราะอาหารจานหลักของพี่ชายเราอยู่นอกบ้านตลอด” นางพูดและเหน็บลูกชายคนโต ก่อนจะชวนสามีออกไปจากห้องนั่งเล่น เพื่อจะปล่อยให้หนุ่มสาวทั้งสองได้พูดคุยกัน แต่ยังไม่ทันได้ไปก็มีเสียงรถแล่นเข้ามาจอดในบ้าน
“สงสัยพี่รักจะมาแล้วค่ะ เดี๋ยวฮันนี่ออกไปรับพี่ชายก่อนนะคะ”
ลักษณาขอตัวลุกขึ้นเดินออกไปนอกบ้านเพื่อต้อนรับพี่ชาย แต่พอเดินออกมาเห็นคนที่เดินเข้ามาในบ้านก็แทบจะหยุดชะงัก บุรุษสูงใหญ่คุ้นเคยและคุ้นใจ ใบหน้าหล่อคมเข้ม เคราสากที่ประดับล้อมกรอบหน้ายิ่งทำให้หล่อนหัวใจเต้นแรง หล่อนยกมือกุมหน้าอกของตัวเองก่อนจะเอ่ยถามคนที่เดินมาหยุดตรงหน้าตน
“พี่ลวงมาทำไมคะ”
“มาเยี่ยมแม่ตวงกับพ่อทัศ” พร้อมกับชูตะกร้าผลไม้ที่แวะซื้อระหว่างทางก่อนจะเดินผ่านลักษณาเข้าไปในบ้านอย่างคุ้นเคย หญิงสาวเม้มปากแน่นเดินตามคนตัวโตเข้าไปในบ้านของตน และไม่ต้องบอกเขาว่าตอนนี้ทุกคนอยู่ที่ไหนเพราะเสียงหัวเราะดังก้องบ้านเลยก็ว่าได้
“แม่ตวง พ่อทัศ สวัสดีครับ” ลวงร้อยยกมือไหว้ท่านทั้งสอง พร้อมกับส่งตะกร้าผลไม้ให้ท่าน
“ลวงเหรอลูก แม่ก็นึกว่าตารักเสียอีก” ตวงพรถามเพื่อนสนิทของลูกชาย พลางส่งตะกร้าผลไม้ที่รับมาให้เด็กรับใช้ที่เดินมารับนำไปเก็บ
“ลมอะไรหอบลวงมาบ้านพ่อกับแม่ได้ฮึ” ทัศเทพถามบ้างเพราะแปลกใจ อยู่ดี ๆ ลวงร้อยก็มาที่บ้าน ปกติจะมากับรักษ์ หากรายนั้นไม่พามา มีหรือลวงร้อยจะนึกอยากมาเอง
“คิดถึงแม่ตวงกับพ่อทัศเลยแวะมาเยี่ยมครับ พ่อกับแม่สบายดีนะครับ” เมื่อนั่งโซฟาตัวที่ว่างแล้วเอ่ยเสียงนุ่มหวานประจบท่านทั้งสองทันที
“ปากหวานจริงลูกลวง วันนี้อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันนะ เพื่อนลูกจะกลับบ้านด้วยวันนี้” ตวงพรเอ่ยชวนลวงร้อย
“ขอบคุณครับแม่ตวง แล้วทำไมวันนี้คนเยอะครึกครื้นกันจังครับ” เขาถามพลางมองไปทางลักษณาและแฟนหนุ่มที่ยิ้มแห้ง ๆ ให้เขา
“ลวงยังไม่รู้เรื่องสินะ ฮันนี่กับลมจะแต่งงานกันน่ะ แล้วนี่พ่อลมแฟนของฮันนี่ ลวงรู้จักรึยังลูก” ตวงพรบอกยิ้ม ๆ
“ยินดีด้วยนะฮันนี่”
ลวงร้อยเอ่ยยินดีกับลักษณาและแฟนหนุ่มด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่ข้างในของเขามันไม่ยิ้มแบบหน้าตาหรอก มันแทบอยากกระโจนเข้าไปชกไอ้หน้าปลาไหลชนเขื่อนแล้วกระชากลักษณามากดกลงพื้น แล้วขึ้นคร่อมกระแทกความเป็นชายเข้าหาแรง ๆ เพื่อทำสั่งสอน แต่ก็ต้องเก็บกดมันไว้ข้างใน
“ขอบคุณค่ะ / ขอบคุณครับ” สองเสียงเอ่ยประสานกัน
“งั้นแม่ขอตัวไปสั่งเด็ก ๆ เตรียมมื้อเย็นก่อนนะ” ตวงพรเอ่ยขอตัว
“ลวงไปคุยกับพ่อในห้องทำงานดีกว่า อย่าอยู่เป็นก้างของว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเขาเลย” ทัศเทพเอ่ยชวนลวงร้อยบ้าง เมื่อเห็นว่าภรรยาลุกเดินจากไปแล้ว
“ครับ” ลวงร้อยรับคำอย่างจำใจ
เมื่อเหลือกันสองคนตามลำพัง ลมกรดก็พูดคุยวางแผนเรื่องงานแต่งงานของตัวเองและหญิงสาว แต่สายตาของลักษณามองแต่ทางที่ลวงร้อยเดินจากไป แต่เขาก็ฝืนยิ้ม บอกตัวเองว่าอีกไม่นาน เขาจะเป็นคนที่ลักษณารัก แม้วันนี้ยังไม่ใช่ แต่เชื่อว่าหลังแต่งงาน หญิงสาวจะรักเขาเหลือเกิน
- ผู้เขียน
