Ep.๔ : ปากบอกไม่แคร์ 1
837 คำ
เดินเข้ามาในบ้านด้วยความหงุดหงิด จากตอนแรกจะกลับไปบริษัทแต่ก็เปลี่ยนใจกลับมาบ้านดีกว่า เพราะในหัวมันเต็มไปด้วยเรื่องของลักษณากับลมกรด ทั้งสองมีข่าวดีอะไรกัน
เดินเข้ามาในบ้านไม่สนใจเสียงเรียกของผู้เป็นแม่ที่กำลังสั่งเด็กทำความสะอาดตู้โชว์ เขาเดินผ่านท่านเหมือนกับว่าท่านไม่มีตัวตนในสายตา
“ทำไมวันนี้กลับมาบ้านได้ตาลวง” สุภาร้องถามลูกชายที่กำลังเดินก้าวเร็ว ๆ ไปยังเชิงบันไดขึ้นชั้นสองของบ้าน แต่เห็นว่าลูกชายยังเงียบไม่หยุดเดินยังคงเดินต่อจึงร้องถามเสียงดังกว่าเดิม
“ตาลวง”
เท้าใหญ่หยุดชะงักแล้วหันไปตามต้นเสียง ขานรับคำ
“ครับแม่สุ”
“ไม่ได้ยินที่แม่ถามรึไงลูก” นางถามลูกชายที่เดินย้อนกลับมาหาตนเอง
“ไม่ครับ พอดีลูกคิดอะไรเพลินเลยไม่ได้ยินที่แม่สุถามครับ ว่าแต่มีอะไรกับลูกรึเปล่าครับ” เดินมาโอบไหล่คนเป็นแม่เดินไปนั่งบนโซฟาใกล้ ๆ
“ก็เมื่อกี้แม่สุถามลูกลวงว่าทำไมถึงกลับมาบ้านได้ ปกติค้างคอนโดฯ ไม่ใช่เหรอเรา” พอนั่งลงมีลูกชายนั่งเบียดข้าง ๆ นางก็ถามอีกครั้ง
“คิดถึงแม่สุยังไงครับ แล้วพ่อเพชรไปไหนครับ” ตอบเอาใจคนเป็นแม่พร้อมถามถึงพ่อ
“พ่อเพชรของลูกไปปฏิบัติธรรมที่นครพนมสองอาทิตย์จ้ะ”
นางบอกตอบลูกชาย จริงอยู่ตั้งแต่ลวงร้อยมารับตำแหน่งดูแลบริหารธุรกิจของครอบครัวสามีของนางก็แสวงหาบุญ นี่ก็เปรย ๆ เรื่องจะบวชกับนางแล้วด้วยตอนนี้ แต่จะรอบวชหลังจากเห็นลูกชายคนเดียวมีครอบครัวเป็นตัวเป็นตนเพื่อศึกษาธรรมในบั้นปลายชีวิต นางก็ไม่ได้ขัดหรือห้ามปรามอะไรสามี ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่สามีเลือกแล้วนางก็ขออนุโมทนาบุญกับสามีด้วย และที่สำคัญ นางก็ดีใจที่สามีใฝ่ในธรรม
“งั้นตอนนี้แม่สุก็อยู่บ้านคนเดียวเหรอครับ” ถามพลางดึงมือเหี่ยวย่นของแม่มาจูบหลังมือแผ่วเบา
“อยู่กับเด็ก ๆ ในบ้านเนี่ยแหละ แล้วเราเถอะ คิดถึงแม่จริงเหรอ หายไปเกือบเดือน ไม่แวะมาให้เห็นหน้า อยู่ ๆ วันนี้กลับมาบ้าน แถมเดินใจลอยไม่สนใจแม่ แบบนี้คงต้องมีอะไรแหละ ไม่ใช่คิดถึงแม่หรอก” นางเลี้ยงมาเองกับมือ มีเหรอจะมองไม่ออกว่าลูกชายกำลังมีเรื่องให้คิด
“แม่สุคิดมากไปแล้ว ลูกจะคิดถึงใคร จะใจลอยถึงใคร รักแม่คนเดียว มีแม่คนเดียวไม่เคยมีสาวไหนที่ลูกรักเท่าแม่สุเลยนะครับ” ปากหวานเอาใจแม่พร้อมหอมหลังมือท่านติดต่อกันแรง ๆ หลาย ๆ ครั้งยืนยัน
“พอแล้วลูกแม่เชื่อแล้วว่าลูกรักแม่ แล้วหนูฮันนี่ล่ะลูก แม่ไม่เจอหนูฮันนี่มาหลายเดือนแล้วนะลูก เรากับน้องมีอะไรกันรึเปล่า” นางชักดึงมือตัวเองกลับแล้วถามถึงลักษณาที่เมื่อก่อนจะแวะเวียนมาเล่นด้วยประจำ และเป็นที่รู้ดีว่าหญิงสาวนั้นรักลูกชายของตน และลูกชายของนางก็เหมือนมีใจให้เสียด้วย แต่หลังจากงานแต่งงานของฝันดีก็ไม่เจอหน้าของเด็กสาวอีกเลย
หน้าที่ยิ้มของลวงร้อยเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงพร้อมกับขยับตัวถอยห่างจากแม่ก่อนจะพูด
“แม่สุพูดถึงน้องไอ้รักทำไม ลวงกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน อีกอย่าง เธอจะไปไหนมาไหนก็เรื่องของเธอ ลูกขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับ แม่สุทำยำเล็บมือนางให้ลูกกินหน่อยนะครับ อยากกินฝีมือแม่สุ ไม่ได้กินนานแล้ว” พูดถึงยำเล็บมือนางของโปรดตัวเองแล้วน้ำลายไหล แต่ในใจกลับมีไฟลุกโชนตลอดเวลา ยิ่งผู้เป็นแม่มาพูดกระตุ้นอารมณ์ เขายิ่งโกรธลักษณา
“ไม่เป็นอะไรกันก็ไม่เป็นอะไรกัน แต่แม่เห็นข่าวน้องกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ออกหน้าหนึ่งแทบจะวันเว้นวันเลย” นางพูดพลางสังเกตสีหน้าของลูกชาย แล้วยิ้มเอ็นดู
โถ! ลูกลวงของแม่ปากแข็งเหลือเกิน เสียเขาแล้วจะรู้สึก นางพูดกับตัวเองในใจ
“คงจะแฟนเธอแหละมั้งครับแม่สุ ลูกขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบก็ลุกขึ้นเดินจากไปทันที เพื่อหลีกเลี่ยงคำโต้ตอบของผู้เป็นแม่ นางสุภามองตามแผ่นหลังกว้างของลูกชาย ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง
“ดูซิ จะทำปากแข็งไปได้สักกี่น้ำกัน นวลไปเตรียมของทำยำเล็บมือนางให้ลูกชายฉันหน่อย” พึมพำก่อนจะร้องเรียกบอกแม่บ้านให้ไปเตรียมของทำเมนูโปรดของลูกชายที่รักของตน
- ผู้เขียน
