คิดแล้วก็ได้แต่ยืนกำอกเสื้อแก้มแดง ก่อนหุนหันเปลี่ยนทิศออกจากห้องน้ำและเปิดประตูเดินผ่านห้องประตูแดงไปเคาะประตูห้องนอนอีกฝั่งปังๆ แต่รออยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงหันกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงมาในครัวอย่างหวังว่าจะเจอเขากำลังเตรียมอาหารเช้า หรือเจอโน้ตติดตู้เย็นสักใบเหมือนทุกๆ เช้า ที่เป็นสัญญาณบอกว่าเขาไม่ได้อยู่ในบ้านแล้ว จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินหาอีก
“อ้าว อรุณสวัสดิ์”
เท้าเรียวชะงักอยู่หลังเคาน์เตอร์บาร์ที่จัดวางถัดมาจากห้องเตรียมอาหารโล่งๆ และร่างสูงหน้าเตาที่กำลังผัดอะไรสักอย่างหันมาคลี่รอยยิ้มรับสดใส ใบหน้าหล่อเหลาของเขาราวมีแสงระยิบระยับเปล่งประกายออกมาจนหญิงสาวยืนอึ้ง ตาพร่า ก่อนที่หวานใจจะยกมือขึ้นตบสองแก้มตัวเองดังเพี๊ยะ!
ในใจก็ท่องแต่คำว่า สติ สติ สติ สติ!
ปฏิญญาเบิกตาโต เขาปิดแก๊สรีบพุ่งไปหาร่างที่ยืนมึนๆ อยู่ข้างเคาน์เตอร์บาร์นั้น และดึงมือนุ่มออกจากสองแก้มทันที
“คุณทำอะไรเนี
