ปฏิญญาขมวดคิ้วอย่างรำคาญ
เสียงจ้อกแจ้กเหมือนเสียงคนคุยกันแว่วๆ นั้นคงดังอยู่นานแล้วล่ะ แต่เขาเหนื่อยและเพลียเกินกว่าจะตื่นเลยได้แต่พลิกไปพลิกมาหลับๆ ตื่นๆ กระทั่งนอนเต็มที่แล้วก็หลับต่อไม่ได้อีก ชายหนุ่มจึงค่อยๆ กะพริบตามองไปเบื้องหน้า เห็นว่าโทรทัศน์ถูกเปิดทิ้งไว้ แสงจากจอพลาสมาขนาดห้าสิบนิ้วกะพริบแวบวาบฉายรายการทอล์คโชว์ยามดึก ในขณะที่ไฟเพดานถูกหรี่ลงจนเกือบมืด
ทีแรกปฏิญญาคิดว่าหวานใจคงออกมาดูละครที่เธอชอบแล้วลืมปิดก่อนกลับเข้าห้อง แต่เมื่อคิดอีกที หวานใจไม่เคยเปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าหรือ ก๊อกน้ำทิ้งเลยสักครั้ง เมื่อเขาเผลอทำยังโดนเธอดุอยู่บ่อยๆ ว่าเปลืองไฟเปลืองน้ำ ชายหนุ่มขยับตัว วางมือลงบนหมอนนุ่ม...นุ่มละมุนราวกับปลอกผ้านี้สวมอยู่กับผิวกายอ่อนบางของดรุณีแรกรุ่น
เมื่อขยับมองไปทางด้านหลังจึงเพิ่งเห็นว่าตัวเองนอนหนุนอยู่บนตักของเธอ
ปฏิญญาค่อยๆ ขยับลุกช้าๆ เพราะเห็นว่าตอนนี้หวานใจซบหน้าอ
