อัศนีไม่ได้พูดสิ่งที่คิด หากแต่เขาประคองใบหน้าขาวซีดของเธอให้เงยขึ้นมองสบด้วยสีหน้าจริงจังจนวิกกี้ไม่กล้าเบนหนี อัศนีพอรู้ว่าเธอใส่บิ๊กอายและตอนนี้คงถอดออกไปแล้ว แต่ไม่รู้หรอกว่าทำไมตอนแต่งหน้าเธอมีตาสองชั้น ทั้งที่ตอนนี้เธอมีตาชั้นเดียวเล็กหยี และไม่มีคิ้วเอาเสียเลย อีกทั้งที่แก้มขวาที่เคยใสกิ๊งและแดงเรื่อด้วยเครื่องสำอาง ตอนนี้ก็มีรอยแผลเป็นจางๆ เป็นรอยขีดยาวปรากฏชัด... สำหรับคนที่เห็นเธอแต่งหน้าจัดมาตลอดอย่างอัศนี ก็ยิ่งทำให้มองใบหน้าซีดเซียวนี้จืดชืดและหมดสวยกว่าการได้เห็นเธอล้างเครื่องสำอางออกเป็นประจำ
“ฉันขอโทษ” เธอยิ่งสะอื้นหนัก “ฉันไม่ใช่คนสวยอย่างที่คุณชอบ...”
อัศนีถอนหายใจเบาๆ ก่อนโน้มลงไปประทับจูบที่หน้าผากเนียนเกลี้ยงราวผิวเด็กที่ให้รสสัมผัสดียิ่งกว่าใบหน้าเคลือบเครื่องสำอางของเธอเสียอีก
“คุณสวย”
เธอชะงัก เมื่อเขากระซิบบอกแบบนั้น ก่อนโน้มลงไปจูบรอยขีดจางๆ ที่แก้ม และไล
