“จะว่าน้องสาวก็ได้ครับ” เขาตอบกลั้วหัวเราะ ในขณะที่เธอกะพริบตาปริบอย่างไม่เข้าใจ ปฏิญญาจึงตัดบท “คุณทานข้าวเถอะ เดี๋ยวแกงจืดจะเย็นก่อน ผมขอตัวก่อนนะครับ ฝันดี...”
บอกจบก็ออกมาจากห้องนั้น ก่อนเอนกายยืนพิงประตูและปิดเปลือกตาลงอย่างพยายามลดทอนความสับสนในใจ เฮ้ๆ... เดี๋ยวก่อนนะ จำได้ว่าเขารับปากอัศนีเรื่องการ ‘เข้าหา’ หวานใจก็เพราะเขาต้องการแก้แค้นที่เคยถูกเธอทำให้ ‘อาย’ เมื่อหลายปีก่อน ก็แค่นั้น... ที่เขาต้องการ
แค่ทำให้เธอจำเขาแม่น แบบไม่มีวันลืมเขาได้อีกเป็นครั้งที่สอง!
แต่คุ้มหรือกับการลงทุนซื้อบ้านหลังนี้จากยี่หวาโดยไม่ลังเล การเอาอกเอาใจพะเน้าพะนอเธอราวกับเจ้าหญิง เขาต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?
ก็... คงต้องทำล่ะมั้ง
ปฏิญญาสะบัดหัวเบาๆ หวังให้ความมึนงงสับสนกระเด็นกระดอนหายออกจากสมองไปด้วย เอาน่า! ก็คุ้มมิใช่หรือกับการลงทุน เขาอาจจะชินกับการแทคแคร์คนอื่นเลยเผลอไผลทำอะไรๆ ให้เธอมากไปนิด เผ
