“แช่น้ำแข็งดีที่สุดแล้วล่ะ แช่ไว้จนกว่าจะทนไม่ไหว หรือพักมือบ้างแล้วแช่ใหม่ก็ได้ แล้วค่อยทายา ฉันเคยอ่านเจอในนิตยสารหมอชาวบ้าน[1]ในห้องสมุดของที่บ้านว่าช่วงราวๆ ปี พ.ศ. 2500 ต้นๆ มีรายงานในวารสารการแพทย์ของอังกฤษ ว่ามีผู้หญิงวัยกลางคนไปหาหมอ เธอเล่าว่าตอนอายุสองขวบเคยหกล้มแล้วแขนฟาดลงไปในหม้อน้ำนมเดือดๆ จนถึงรักแร้ มีคนช่วยเธอด้วยการอุ้มแล้วเอาแขนจุ่มลงไปในน้ำเย็นทันที[2] แต่จุ่มลงไปถึงแค่ข้อศอก เมื่อแพทย์ตรวจก็พบว่าแขนขวาจากมือถึงข้อศอกของเธอปรกติดี แต่บริเวณเหนือข้อศอกขึ้นไปเป็นแผลเป็นสีกระดำกระด่างและถ้าฉันจำไม่ผิดต้นแขนเธอลีบกว่าปลายแขนด้วย”
“เป็นบทพิสูจน์อย่างดีว่าน้ำเย็นช่วยได้”
ปฏิญญาต่อให้
และหวานใจพยักหน้ารับ
“ใช่ ฉันจำได้ว่าคุณหมอเจ้าของบทความลงท้ายว่าให้จำกฎไว้ง่ายๆ ว่า ‘ใช้ความเย็นรักษาความร้อน’ ”
บอกพร้อมกับดึงมือเขาออกมาจากการแช่น้ำแข็งเมื่อเวลาผ่านไปนานพอสมควรและใช้ผ้า
