แต่หลังจากเกิดเรื่องที่คอนโดวันนั้น แม้จะเข้าใจและให้อภัยไม่ถือโทษโกรธกัน ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าระหว่างเขากับเธอเหมือนมีม่านบางๆ ขวางกั้น ม่านของความรู้สึกแปลกประหลาดที่หวานใจบอกไม่ถูกว่าคืออะไร เธอรู้สึกไม่สนิทใจกับเขาเหมือนก่อน หากแต่ไม่ใช่เพราะกลัวเหมือนที่กลัวปราโมทย์ กับปฏิญญา... เหมือนกับว่าตอนนี้ใจเธอผลักเขาออกห่างกว่าคำว่า ‘เพื่อน’ ไม่เหมือนกับอัศนี
หัวใจเธอเต้นไม่ค่อยเป็นจังหวะเท่าใดนักเมื่ออยู่ใกล้เขา
เพราะอะไร... หวานใจก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
โดยไม่รอคำตอบรับ หวานใจผละออกมาจากห้องนั้นและตรงเข้าห้องพักส่วนตัวของตนเองที่ใหญ่กว่าถึงสองเท่าด้วยสมองที่หมุนติ้วๆ ราวลูกข่าง การถูกอัศนีลากไป ยี่หวาลากมา ปฏิญญาลากกลับ ทำให้เธอมึนงงและสับสนเหลือจะกล่าว หากแต่เมื่อจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอนกว้างหรูหรา ก็ไม่กล้า... จึงค้นเอาผ้าห่มของตัวเองออกมาจากกระเป๋าเดินทาง เพื่อใช้ผ้าห่มพันตัวไว้แทนประดาต
