หญิงสาวจมจ่อมอยู่กับของรักของหวงโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเวลาผ่านไปนานถึงเพียงไหน เพราะเมื่อหยิบเล่มนั้นเล่มนี้ที่จำได้ว่าชอบมากๆ มาก็อดเปิดอ่านอีกไม่ได้ อ่านแล้วก็ติดลม นั่งจมอยู่ในกองหนังสือ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เพิ่งจะวางหนังสือลงบนชั้นได้แค่สิบเล่มจากหลักร้อยเท่านั้น ทั้งที่ตอนนี้ดวงตะวันตกทะเลสาบหายต๋อมไปแล้ว
“คุณแอ้ม”
ร่างสูงที่เดินเข้ามาหาด้วยท่าทางสบายๆ นั้น ทำให้หวานใจสะดุ้งเฮือกอย่างระแวง หนแรกตวัดสายตามองขุ่นเขาเพราะคิดว่าปฏิญญาไม่ได้เคาะประตูก่อน แต่เมื่อมองไปรอบๆ จึงเพิ่งนึกได้ว่านั่งอยู่ในห้องโฮมเธียร์เตอร์ที่จัดเข้ามุมหนึ่งของชั้นสองเท่านั้น ไม่มีประตู การที่หล่อมจมอยู่ในโลกตัวหนังสือมานานนับชั่วโมง เลยทำให้เบลอๆ งงๆ ไปเลย
“หิวหรือยัง ผมเตรียมข้าวเย็นเสร็จแล้วนะ”
คนถูกเรียกไปทานข้าวกะพริบตาปริบๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องเตรียมข้าวเย็นให้เธอด้วย ทำไมต้องทำดีกับเธอมากมายขนาดนี้ทั
