“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ยี่หวายิ้มหวาน “คุณแอ้มน่ารักจัง สูงกำลังดีเชียว ไม่เหมือนหยก นี่ขนาดพิชญ์ตัวโตเป็นยักษ์เหมือนคุณลุง” เธอหมายถึงคุณพ่อของชายหนุ่มที่เป็นลูกครึ่งไทยอเมริกัน “ยังสูงกว่าหยกนิดเดียวเองดูสิคะ จนตอนนี้หยกไม่กล้ามีแฟนเป็นคนไทยแล้วล่ะ”
พูดจบก็หัวเราะเบาๆ
“ยินดีค่ะ” หวานใจตอบรับอย่างสุภาพ กับ ‘คนอื่น’ ที่ไม่ใช่คนในบ้านโอบรัก ไม่ใช่อัศนี ไม่ใช่ปฏิญญา... เธอก็ยังอดกลัวการสานสัมพันธ์ด้วยไม่ได้
คำพูดของ ‘เพื่อน’ ที่ว่าเธอจืดชืดน่าเบื่อนั้นเป็นดั่งชนักแทงใจ
และเธอไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ใครรู้สึกไม่ดีแบบนั้นอีกแล้ว
“เดี๋ยวหยกพาคุณแอ้มไปดูรอบๆ บ้านทีนะ อ้อ! แล้วก็...” ชายหนุ่มขยับไปกระซิบ แต่หวานใจกลับแอบได้ยินเสียนี่ “อย่าพาไป ‘ห้องนั้น’ เด็ดขาด อย่าลืมล่ะ”
ยี่หวาพยักหน้ารับด้วยประกายตาแวววาวอย่างรู้กัน ก่อนที่ปฏิญญาจะหันมายิ้มให้เธอก่อนบอก
“ผมจะไปนำทางพนักงานให้ขนของขึ้นไป
