“นี่นายทิ้งแฟนมาหาฉันเหรอ?”
“อือ” อัศนีตีหน้าเศร้า “ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวค่อยกลับไปง้อ แต่ก็อย่างที่เห็นน่ะแอ้ม เราสอนเธอไม่ได้หรอก หน้าต่างมีหู ประตูมีตา เกิดวิกกี้รู้เรื่องขึ้นมา เราคง...” เขาเว้นไว้แค่นั้นแล้วยกนิ้วโป้งขึ้นทำท่าเชือดคอตัวเองอย่างน่าหวาดเสียว ก่อนเอ่ยสำทับ
“ให้พิชญ์มันสอนนั่นแหละ ก็แค่ทฤษฎีไม่ใช่เหรอ?”
หวานใจทำหน้าปั้นยาก
“แต่เราไม่ได้สนิทกับพิชญ์ขนาดนั้น แล้วดูที่นี่สิ คนเยอะอย่างกับมด พิชญ์เป็นดารานะ ตัวร้ายด้วย ขืนมาที่นี่ ถ้าไม่โดนทุเรียนปาใส่หน้า ก็ได้เป็นข่าวฉาวอะไรทำนองนั้นแน่อะ”
อัศนีหัวเราะ ที่เธอพูดมาก็เข้าทางเขาเป๊ะ!
“ก็ใช่นะ เพราะฉะนั้นเธอก็ไปอยู่บ้านมันเลยสิ”
หวานใจเบิกตาโต
“จะบ้าเหรอ” เธอร้องเสียงสูง “ไม่เอาหรอก ถ้าไม่ใช่นาย เราไม่ยอมไปอยู่กับใครสองต่อสองแน่!”
“โห สองต่อสองอะไร บ้านพิชญ์มันออกจะใหญ่โต มีพ่อแม่แล้วก็น้องสาวมันอยู่ด้วยกันที่อาคารหลัก
