“ค่ะ” ธิดาตอบรับอย่างฉาดฉาน ก่อนอ่านเนื้อหาตามเศษกระดาษในมือต่อ “พญามารอ่านตำราเล่มล่าสุดยังไม่จบเลย ก็ไปแกล้งเจ้าหญิงตามเนื้อหาในตำราช่วงต้นก่อนแล้ว พญามารทำให้เจ้าหญิงกลัวและร้องไห้ เขาจึงรู้สึกผิดและไม่กล้าไปให้เจ้าหญิงเห็นหน้าอีก เขากลับไปอ่านตำราต่อจนจบ และพบว่าเขาเข้าใจผิดเกี่ยวกับตำรานั้นเอง ตัวละครในตำราไม่ได้โหดเหี้ยมอย่างที่เขาทำ แต่ว่าแค่เข้าใจกันผิดและแสดงออกแบบปากไม่ตรงกับใจเท่านั้น”
นิทานถูกเปิดไปหน้าถัดไป เป็นรูปพญามารกำลังนั่งร้องไห้แงๆ
“พญามารเสียใจมาก”
หน้านี้บรรยายสั้นๆ เหมือนกับว่าคนวาดก็อายตัวเองอยู่เหมือนกัน มาวินเปิดหน้าถัดไป ขณะที่หวานใจแอบอมยิ้ม
นิทานหน้านั้นพญามารยังนั่งอยู่ที่เก่า และมีบรรดาเทวดานางฟ้าตัวน้อยๆ บินลอยมารอบๆ ธิดาจึงดัดเสียงที่เล็กอยู่แล้วให้เล็กลงไปอีก เพื่ออ่านบทนางฟ้า
“ ‘เจ้าเป็นอะไรหรือ มีอะไรให้พวกข้าช่วยหรือไม่’ นางฟ้าถาม ‘ช่วยข้าคิดวิธี
