“อีฟ...หยุดต่อต้านผมซะที คุณหนีไปไหนไม่ได้แล้ว” เซอร์เรนัล์ฟดุดันด้วยเสียงอันเบาขณะอิสลินยังจิกปลายเล็บไปตามเนื้อหนังของเขา
“ฉันเกลียดคุณ!...ฉันเกลียดคุณ!”
ชายหนุ่มนาบกายแข็งแกร่งลงบนร่างแน่งน้อยแต่ยังปล่อยให้เธอข่วนเขาต่อไปตามอำเภอใจ อิสลินเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ ที่แม้จะร้องไห้หากก็ไม่ยอมแพ้
“เกลียดผมมากแต่ก็ยังยอมให้ผมกอดจูบคุณ”
“ฉันถูกบังคับ! คุณต่างหากล่ะคะที่บังคับฉันทุกอย่าง”
“แต่คุณก็ไม่เคยทนได้เวลาที่ผม...”
“หยุดนะคะ! หยุดคำพูดดูถูกดูแคลนของคุณได้แล้ว”
“เอาเลยอีฟ ข่วนผมอีก ทำให้ผมเจ็บ เราจะได้รู้สึกสะใจเท่า ๆ กัน”
“อย่าท้าฉันนะคะ ไคลน์...คุณอย่าท้าทายฉัน...เพราะฉันจะ...”
หญิงสาวชะงักเมื่อเผลอกดปลายเล็บลงบนลำคอหนาจนเลือดซึมออกมา ทว่าคราวนี้เซอร์เรนัล์ฟไม่มีปฏิกิริยาโกรธขึ้งมีแต่เธอที่ตระหนกเพราะไม่คิดว่าจะทำให้เขาได้แผลจริง ๆ
“ไคลน์...” อิสลินเสียงอ่อนขณะเลื่อนมือออกจากคอของ
