“อีฟ...” เซอร์เรนัล์ฟครางลึกเมื่ออิสลินบริภาษเขาด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว ร่างหนากดจูบแรง ๆ ก่อนผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าหวานอีกครั้งชัด ๆ
“ใช่...ผมมันปิศาจ ซาตาน หรืออะไรก็ได้ที่คุณอยากจะเรียก” เสียงห้าวเริ่มหอบสะท้านขึ้นมาบ้างขณะใช้ท่อนขากดเรียวขางามใต้ร่างที่ดึงดันไม่ยอมแพ้
“คุณมันอสูรร้าย...ฉันเกลียดคุณ...ฉันเกลียดคุณ”
“คุณต้องการผมต่างหาก อีฟ...เวลานี้ และเดี๋ยวนี้”
“ไม่...ไม่....”
น้ำเสียงผะแผ่วหลุดหายไปอีกครั้ง คราวนี้ยาวนานเมื่อลิ้นร้อนแทรกซอนเข้าไปในปากเล็ก เธอไม่อาจขัดขืนสัมผัสของเขาทุกครั้งแม้ปากจะก่นว่าเกลียดชังแค่ไหน มือเรียวทั้งสองข้างที่ถูกตรึงไว้กำหมัดแน่นเมื่อความรุมร้อนเริ่มแล่นไหลลงไปสู่ใจกลางร่างกายที่เขาบดเบียดตัวเองลงมา กลิ่นไอจากไม้หอมผสมน้ำฝนและดินที่เปื้อนเปรอะไปตามเนื้อตัวของชายหนุ่มหญิงสาวกระตุ้นสึกนึกบางอย่างค่อย ๆ ไหลหลั่งออกมาช้า ๆ โดยเฉพาะอิสลินที่รู้สึกหนาวเยือกจ
