“อีฟ...โอ...พระเจ้า”
ทุกอย่างราวสูญสลายไปสิ้นในวินาทีที่ความปรารถนาสุดท้ายของเธอและเขาเคลื่อนมาบรรจบกัน ความพยาบาทเกลียดชังก็ขาดสะบั้นในเกลียวเสน่หา ต่างลืมหลงโลกทั้งโลกแม้ค่ำคืนและเวลาแม้แต่อิสลินก็ลืมไปแล้วว่าเขาและเธออยู่กลางน้ำฝนและดินโคลน
“ไคลน์คะ...ฉัน..ฉัน” หญิงสาวหอบพร้อมบิดเกร็ง ร่างเล็กกำลังบีบรัดคนตัวใหญ่จนต้องครางเสียงดัง ความอ่อนนุ่มที่โอบล้อมตัวเขากำลังหดตัวและแคบลงจนความแข็งแกร่งเริ่มอัดอั้น เซอร์เรนัล์ฟบอกตัวเองว่าเขากำลังจะต้านทานการบีบคั้นต่อไปไม่ไหวในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ชั่วแวบความคิดที่ว่าเธอแทบไม่เคยผ่านใครมานอกจากเขาก็วาบขึ้นมาอีก หากจะเป็นไปได้อย่างไรกันในเมื่อเวลานั้นผ่านมาถึงห้าปีแล้ว
“ไคลน์” เสียงหวานกระเส่าแทรกเข้ามาทำลายภวังค์คิด มันปลุกเร้าจิตสำนึกของชายหนุ่มตลอดเวลา เซอร์เรนัล์ฟเร่งจังหวะควบขับขณะเลื่อนมือไปบีบคลึงเนินอกอวบใหญ่อย่างย่ามใจเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝ
