หนูน้อยยิ้มอวดฟันซี่เล็กขาวสะอาดที่เรียงตัวเป็นระเบียบ แก้มใสสีชมพูนั้นช่างน่ารัก ทุกอย่างในตัวลูกสาวของเธอช่างน่าหลงใหลโดยเฉพาะประกายตาสีฟ้าสดใสคู่นั้น อิสลินยิ้มอ่อนหวานทั้งที่ทรมานข้างในก่อนขยับลุกจากเตียง เธอแทบไม่อยากหันหลังกลับไปมองผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ มันไม่ต่างจากสมรภูมิที่เขาใช้ลงทัณฑ์เธอดี ๆ นี่เอง
หญิงสาวใช้เวลาไม่นานในการอาบน้ำและแต่งตัวอย่างรวดเร็วด้วยการรวบผมมัดไว้ด้านหลังอย่างหลวม ๆ อวดใบหน้าสวยใสเป็นธรรมชาติและเพียงเคลือบกลอสสีชมพูเรื่อบนริมฝีปากเพียงบาง ๆ เท่านั้น อิสลินในชุดแสกผ้าไหมยาวกรอมเท้าออกมาด้านนอกพร้อมอีวี่ก็พบว่าบนโต๊ะหน้าระเบียงบ้านมีอาหารวางอยู่อย่างเรียบร้อยซึ่งคงไม่ใช่มื้อเช้าสำหรับเธอในเมื่อแดดส่องจนสว่างไสวไปหมด
“ขอโทษทีนะคะ ป้าลิลลี่ที่ฉันนอนตื่นสายจนป่านนี้”
หญิงสาวกล่าวแก้เก้อกับแม่บ้านวัยกลางคนขณะนั่งลงพร้อมลูกสาว ร่างใหญ่ใบหน้าแป้นในกรอบเรือนผมสีทอ
