ชาวบ้านที่รอคอยจะซื้อผักจากคนสกุลจาง พอเห็นผักหลายตะกร้าถูกแบกมารอบแล้วรอบเล่าต่างก็นึกอิจฉาพวกเขายิ่งนัก
พวกเขาผลัดเปลี่ยนกันไปหาผักป่ามาทั่วทั้งภูเขา กลับไม่เคยมีใครได้มันหวานมาสักต้น นี่กระไรกันเด็กบ้านสามเดินเล่นกันไปจู่ๆ ก็พบต้นมันหวาน ลานใหญ่มากมายถึงเพียงนี้
ไหนจะหัวไชเท้านั่นอีกเล่า นางหลี่ซื่อหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ต้มมาให้พวกเขาลองชิมคนละชิ้น รสชาติอร่อยและยังนุ่มลิ้นเหลือเกิน ดูแล้วเด็กบ้านสามสกุลจางนี่วาสนาดียิ่งนัก
เวลานี้ถึงแม้พวกเขาจะไม่ค่อยมีเงินในมือ แต่คิดดูแล้วอีกไม่นานก็จะถึงเวลาเก็บเกี่ยวข้าวสาลีกันแล้ว จึงเจียดเงินออกมาซื้อมันหวานและหัวไชเท้าไปกินบ้าง
ตั้งแต่มีภัยแล้งทางการก็กระจายข่าวแนะนำให้ชาวบ้านปลูกข้าวสาลี หรือมันเทศไว้เป็นอาหาร หมู่บ้านน่าหลางตกลงจะปลูกข้าวสาลีเหมือนกันทั้งหมด จึงไม่ได้มีอาหารประเภทอื่นเพาะปลูกไว้อีกเลย หากจะไปหาซื้อก็มีราคาสูงเกินไปจนอดเสียดาย
