“ฉันแค่พอใจจะทำ เธอไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมาก” แอลดูหัวเสียมาก ฉันเห็นเขาเอาแต่ยกมือเสยผม
เอาเหอะ มันไม่ใช่เวลาที่ฉันต้องมายืนฟังสองคนนั้นพูดคุยกัน มันเป็นเรื่องระหว่างเขาสองคน ฉันแค่คนนอก
แต่จังหวะที่เดินพ้นรัศมีบ้านได้แค่ห้าก้าว ข้อมือฉันก็ถูกคว้าเอาไว้พร้อมทั้งบีบกระชับอย่างแนบแน่น ไม่เพียงเท่านั้น! ฉันยังถูกกระชากให้หันกลับไปจนได้พบว่าเจ้าของการกระทำป่าเถื่อนนี่เป็นแอลนั่นเอง
“อย่ามาใช้กำลังกับฉันนะ!” สัญชาตญาณเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยควบคุมได้ เช่นเดียวกัน พอความโกรธถูกสุมจากการกระทำของเขา ฉันก็ตอบโต้เขาด้วยการบิดข้อมือออก ไม่ลืมตะคอกบอกเป็นการสำทับด้วย
“ใครใช้ให้เธอกลับ”
“ลุงนายไง!” ฉันตอบทันที
“แต่ฉันไม่ให้กลับ” แอลลากฉันไปบ้านจัดสรรหลังเดิม ฉันเพิ่งเห็นว่าบิ๊กไบค์ของเขาจอดอยู่ใกล้รั้ว ตอนถูกลากมาที่นี่ไม่ทันได้สังเกต “ทำไม จะรีบกลับไปกุ๊กกิ๊กกับไอ้คิมว่างั้น? คิดถึงมันมาก?”
ฉันขมวดคิ
