รอรักที่จากลา

ตอนที่3 ห่างกัน

ปุณณวัฒน์กลับมากรุงเทพฯ ได้สามวันแล้ว เขาก็ยังหมั่นวีดีโอคอลหาภรรยาและลูกสาวทุกวันวันละหลาย ๆ รอบ

"ปุณณ์ ยุ่งอยู่หรือเปล่า" ปัทกรณ์เดินเข้ามาหาน้องชายถึงในห้องทำงานรองประธานบริษัท ปุณณวัฒน์ที่กำลังเร่งตรวจงานเอกสารก็ต้องแหงนหน้าขึ้นมองและส่งยิ้มทักทายพี่ชายเช่นทุกครั้ง

"มีอะไรครับพี่ปัท?"

"ไม่ได้มีอะไร แวะมาคุยด้วยเฉย ๆ พักนี้คุยแต่เรื่องงานกับแก ไม่ได้ถามเรื่องราวส่วนตัวกันบ้างเลย หลานสาวคนสวยฉันเป็นยังไงบ้าง?"

"อยู่เพชรบูรณ์ครับ วันศุกร์หน้าผมถึงจะไปรับกลับมา"

"ก็ว่าอยู่ทำไมไม่เห็นไปทานข้าวที่บ้านกับคุณพ่อคุณแม่บ้าง เห็นพวกท่านบ่นหาหลานกันทุกวันเลย"

เรื่องนี้ก็เป็นปัญหากับชีวิตของครอบครัวเขาไม่น้อย นานมากแล้วที่ไม่ได้พาลูกกับเมียไปเหยียบที่บ้านใหญ่บ้างเลย เพราะคนเป็นแม่และภรรยาค่อนข้างจะไม่ถูกกันสักเท่าไหร่นัก ปัญหาแม่สามีลูกสะใภ้เขาก็ไม่แน่ใจว่าคนอื่นต้องเจอแบบเดียวกันไหม แต่สำหรับกิ่งมาลาเธอต้องเจอแรงกดดันจากแม่ผัว จนบางทีก็นึกสงสารภรรยาอยู่ไม่น้อย เป็นโชคดีของเขาอยู่มากที่ไม่ได้อยู่ร่วมบ้านกับบิดามารดา เพราะตั้งแต่แต่งงานกับกิ่งมาลาทั้งสองคนก็ย้ายออกไปอยู่เรือนหอด้วยกันเลย

"ไม่อยากพาไปเท่าไหร่หรอกครับพี่ปัท พี่ก็เห็นว่าคุณแม่ไม่ได้ปลื้มเมียผมเท่าไหร่นัก"

"เฮ้ย! แกอคติกับคุณแม่มากเกินไปหรือเปล่า คุณแม่ท่านก็เป็นคนแบบนั้น พูดกับใครเขาดีที่ไหนล่ะ ปากร้ายแต่ก็ใจดีมากนะปุณณ์"

"เอาเป็นว่าถ้ากิ่งกลับมาแล้วผมจะพาลูกไปทานข้าวที่บ้านก็แล้วกันครับพี่ปัท"

"แต่วันนี้แกต้องไปที่บ้านด้วยนะ คุณแม่ฝากมาบอกว่าคิดถึงลูกชายคนเล็กมาก เวลาโทรหากรุณารับสายด้วยไม่ใช่เงียบหายไม่ยอมคุย"

"เฮ้อ.. สรุปเย็นนี้ผมต้องกลับบ้านให้ได้สินะ"

ปัทกรณ์ได้แต่พยักหน้าตอบรับ และจ้องมองสีหน้าน้องชายที่ดูเหนื่อยกับชีวิตอย่างรู้สึกแปลกใจอยู่มาก

"แกดูเหนื่อย ๆ นะ เป็นอะไรหรือเปล่า?"

"เหนื่อยทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวครับพี่ปัท พี่ก็เห็นว่ามินตราเขากลับมาอยู่ใกล้ผมอีกครั้งแล้ว"

"แล้วยังไงวะ แกยังคงหลงเหลือความรู้สึกพิเศษให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกหรือไง?"

"ถ้าจะมีมันก็คงเป็นแค่ความสงสารที่ทนเห็นเขาตกระกำลำบากไม่ได้ แต่เมียที่บ้านผมน่ะสิระแวงผมทุกวันเลย โทรตามเช็กเหมือนกับไม่ไว้ใจในตัวผมเลยสักนิด ทำไมวะพี่ปัท ทำไมผู้หญิงถึงชอบทำตัวหวงผัวไร้เหตุผลมากขนาดนี้ด้วย"

"แกจะพูดแบบนี้มันก็ไม่ถูกนะปุณณ์ มินตราคือแฟนเก่าที่นายเคยรัก คือผู้หญิงที่มาก่อนแม่ของลูกแกด้วยซ้ำ ฉันเข้าใจกิ่งเขาดีเพราะถ้าฉันเป็นเขาฉันก็คงต้องคิดมาก แกเล่นเอาถ่านไฟเก่ามานั่งเป็นเลขาหน้าห้องแกแบบนี้นี่นะ แกคิดอะไรอยู่ถามจริง?"

"ไม่ได้คิดอะไรครับ เพราะผมสงสาร มินตรา เขาก็เพิ่งเลิกกับสามี ลูกเขายังเด็กที่จะต้องมีเงินไว้ใช้จ่ายในชีวิต ผมแค่ช่วยในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ร่วมโลก ช่วยในฐานะคนเคยรู้จักกันมาก่อนมันก็เท่านั้น ผมอธิบายให้เมียที่บ้านฟังจนปากจะฉีกถึงรูหู เขาก็ยังระแวงว่าผมจะนอกใจอยู่นั่นแหละ บางทีผมก็เหนื่อยอธิบายนะพี่ปัท" ปุณณวัฒน์พิงหลังกับเก้าอี้หนังอย่างเหนื่อยใจ เหนื่อยกับงานไม่เท่าไหร่แต่เหนื่อยใจกับคนที่บ้านนี่น่ะสิไม่รู้จะทำยังไงได้

"เพราะผู้หญิงเขารักแกมากเขาถึงหวง เขาเป็นเมียและแม่ของลูกนะ เขาก็ต้องคิดต้องกลัวว่าผัวจะทำไม่ดีลับหลังหรือเปล่า แกเล่นเอามินตรามาอยู่ใกล้ชิดแบบนี้ ก่อนตัดสินใจแกไม่ปรึกษาใครคนอื่นเขาก่อนวะปุณณ์ อย่างน้อยก็ถามเมียที่บ้านก่อนสักนิดก็จะดี เขาจะได้รู้สึกว่าเราให้เกียรติ แต่นี่เหมือนกับแกหยามหน้าเขาชัด ๆ"

เอาแบบนี้ไหม ให้มินตราไปทำงานตำแหน่งอื่นที่ไม่ใช่เลขาส่วนตัวของแก"

"ผมก็ขาดเลขาสิงั้น กว่าจะหาเลขาใหม่ได้ผมต้องวุ่นวายขนาดไหนวะพี่ปัท"

"เปลี่ยนกับเลขาฉันก่อนไหมล่ะ แก้ปัญหานี้ไปก่อนสักพัก คุณจิ๊บเขาก็ทำงานดีมากเลยนะ เว้นเสียแต่ว่าแกยังอยากรำลึกความสัมพันธ์ในวันเก่าก่อนกันอยู่"

ปุณณวัฒน์จ้องมองหน้าพี่ชายอย่างไม่พอใจอีกครั้ง ถ้าพี่ชายจะคิดได้แบบนี้ก็ไม่แปลกที่เมียที่บ้านจะไม่ไว้วางใจเขา จนทำให้ต้องทะเลาะกันบ่อยจนนับครั้งไม่ถ้วน

"นี่ทุกคนเห็นผมเจ้าชู้ขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"ไม่รู้สิ ไม่มีใครรู้ใจแกเท่าตัวของแกเองหรอกนะปุณณ์ แต่ฉันอยากจะเตือนแกสักนิด ว่าการที่เอาคนในอดีตมาพัวพันอยู่ใกล้ตัว อาจจะเป็นการเอาไฟเข้ามาเผาบ้านอย่างไม่ได้ตั้งใจก็ได้ ถ้าวันหนึ่งข้างหน้าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของแก มันอาจจะสายเกินกว่าที่จะแก้ไขก็ได้นะปุณณ์ ฉันขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะ ไว้เจอกันเย็นนี้ที่บ้านอีกครั้งก็แล้วกัน" ปัทกรณ์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนเดินหายออกจากห้องทำงานของปุณณวัฒน์ไป ปล่อยให้ชายหนุ่มได้แต่นั่งมองตามหลังพร้อมกับครุ่นคิดในสิ่งที่พี่ชายได้พูดก่อนจากลา

"มันจะเป็นปัญหาไปได้ยังไงในเมื่อตัวผมไม่ได้คิดอะไรกับมินตราเขาแล้ว ไร้สาระ!"

เพราะเชื่อมั่นในความรู้สึกและความรักที่ตนมีให้กับภรรยา จึงไม่คิดว่าเรื่องที่ให้มินตรามาทำงานแลกกับเงินเดือนเป็นสิ่งที่ผิด เพราะรู้ว่ามินตราก็ไม่ได้คิดอะไรกับตัวเองแล้วเช่นเดียวกัน