ทำไมยังรัก

สวัสดีค่ะ ผลงานมือสมัครเล่นเล่มนี้ หวังว่าจะทำให้ผู้อ่านได้สนุกกับมัน ผิดพลาดประการใด หรือเนื้อหาอาจยังไม่ดีพอ ไรส์จะพัฒนาให้มากขึ้นค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กันเสมอมาจนถึงเล่มนี้ ... ฝากติดตามผลงานกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ Anachak ทั้งที่เจ็บแต่ทำไมยังรัก ทั้งที่ไม่อยากรักแต่ทำไมไม่ลืม “พี่จักรขาาาาาาา” เสียงเจื้อยแจ้วของน้องสาวคนเล็กของครอบครัวอย่าง ยัยหนูวาเลนไทน์ ที่พี่ๆทั้งสามเรียกติดปากเป็นประจำตั้งแต่เด็ก วาเลนไทน์เป็นลูกสาวคนเล็กของสแน็ป ลุงแท้ๆของอาณาจักร แสบซน พูดเก่ง รักพี่ๆทั้งสามอย่างไฮน์พี่ชายแท้ๆ และอาณาจักรกับดินแดน ลูกของอาหมอสโนว์มาก “หนูวิ่งทำไม เดี๋ยวล้มนะ” อาณาจักรเอ่ย “พี่ไฮน์ขึ้นเวรอีกแล้ว ชาตินี้พี่ชายหนูจะมีเมียกะเขามั้ยเนี้ย” “พูดตรงไป 5555 ไปครับ ขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวพี่พาไปกินไอติม” อาณาจักรเอ่ยในขณะที่ขับรถมารับวาเลนไทน์ที่โรงเรียนเพราะไฮน์ขึ้นเวรมารับไม่ได้ หน้าที่ก็จะตกเป็นของอาณาจักรที่ดูจะหวงน้องสาวคนนี้มากกว่าพี่ๆคนอื่น “เย้! หนูอยากกินไอติม” วาเลนไทน์เอ่ย ????ครืด ครืด(สายเรียกเข้า) โทรศัพท์ของอาณจักรสั่นอยู่แบบนั้น เขาเพียงปรายตามองเท่านั้น เบอร์ที่จำได้แต่กลับไม่เคยบันทึกชื่อไว้ “ไม่รับสายเหรอค่ะ เผื่อพี่มีธุระ” วาเลนไทน์เอ่ย “อื้ม” อาณาจักรคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับขณะกำลังขับรถอยู่ ????“อื้ม มีอะไร” ????“ไม่รู้ ไว้ค่อยว่ากัน ฉันขับรถอยู่” ????“ที่พูดนี่ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ!” หลังจากนั้นสายถูกอาณาจักรกดตัดไป ก่อนวางโทรศัพท์ลงที่เดิม “ดุจังเลยนะคะพี่จักร” วาเลนไทน์เอ่ย “แต่กับหนูพี่ใจดีนะ” “หรอออออ หนูกับเมียใจดีกับใครมากกว่ากันน๊า” วาเลนไทน์เอ่ย “หนูอยู่แล้ว” อาณาจักรเอ่ย “ให้มันจริงเถอะค่ะ ใกล้ถึงยังค่ะ หนูอยากกินไอติม” “ใจเย็นครับคุณหนู กระผมกำลังรีบครับ” อาณาจักเอ่ย วาเลนไทน์ถึงกับหลุดคำให้กับพูดที่หยอกของผู้เป็นพี่ชาย ในขณะที่เขากำลังขับรถเพื่อพาเธอไปกินไอติมร้านโปรด โรงพยาบาลXX “น้องนิว พักผ่อนบ้างนะ พี่ว่านิวดูเครียดขึ้นนะ มีอะไรหรือเปล่า” “พี่ไฮน์อย่าบอกลุงแน็ปกับน้าขวัญนะคะ” นินิวเอ่ย “แต่พี่ว่านิวกลับไปอยู่บ้านเถอะ อาการนิวไม่ค่อยดีเลยนะนิว” หมอไฮน์ลูกชายคนโตของสแน็ปเอ่ยกับนินิวซึ่งเขารักเธอเหมือนน้องแท้ๆอีกคน นินิวเป็นโรคซึมเศร้ามาหลายปีแต่ไม่มีใครรู้ มีเพียงไฮน์เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ และเขายังเป็นคนรักษาเธอเองอีกด้วย แต่ระยะหลังเหมือนอาการจะกำเริบเธอจึงตัดสินใจมาหาไฮน์ “นิวอยู่ได้พี่ไฮน์ นิวไม่อยากให้น้าขวัญกับลุงแน็ปเครียด” นินิวเอ่ย “ตามใจนิวนะ ถ้ามีอะไรโทรหาพี่นะรู้มั้ย” หมอไฮน์เอ่ย “ค่ะพี่ไฮน์ งั้นนิวกลับก่อนนะคะ” “เดี๋ยวพี่ตามคนขับรถมารับ นิวรอนี่แหละ” ไฮน์เอ่ย “ไม่เป็นไรค่ะพี่ไฮน์ นิวกลับได้” นินิวเลือกที่จะนั่งรถแท็กซี่กลับคอนโดเอง คอนโดนี้สแน็ปเป็นคนซื้อให้ เธอเป็นของขวัญวันเกิดตอนเข้าเรียนปีหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน เธออยู่ที่นี่จนกระทั่งเรียนจบและทำงาน นินิวใช้เวลาที่โรงพยาบาลนานหลายชั่วโมง เมื่อไฮน์ต้องการตรวจเธออย่างละเอียดจนเสร็จในช่วง2ทุ่มเธิจึงกลับถึงคอนโด “ไปไหนมา!!!” เสียงประกาศิตของใครบางคนดังขึ้นจนทำให้นินิวมี่เพิ่งเดินเข้าห้องสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ “ไป..ไปหาพี่ไฮน์มา นิวเอาของไปให้พี่ไฮน์น่ะ” นินิวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทาจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง “แล้วโทรไปถามทำไมว่าจะมาหรือเปล่า!” อาณาจักรเอ่ย “กะ..ก็ถ้ามา นิวได้เตรียมมื้อค่ำหะ..ให้ไง” “ไม่ต้อง! วันหลังไม่ต้องโทรไป ถ้าจะมา เดี๋ยวมาเอง!” “อะ..โอเค” นินิวเอ่ยตอบอาณาจักรไปด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วแปลกหูจนอาณาจักรสงสัย “แล้วนี่เป็นอะไร เสียงติดๆขัดๆ” อาณาจักรเอ่ย “ไม่ได้เป็นอะไร” นินิวเอ่ยก่อนเบือนหน้าเพราะถูกอาณาจ้องอยู่แบบนั้น “อ๊ะ! จักร! เบาๆหน่อย เจ็บ!” “นอนนิ่งๆ! อย่าเกร็ง!!” “เบาหน่อยจักร อ๊าส์!!” เสียงบทรักที่ดังกึกก้องไปทั่วห้อง พร้อมเสียงร้องของหญิงสาว อาณาไม่เคยมีเซ็กส์อ่อนโยนกับนินิวสักครั้ง ทุกครั้งมีแต่ความรุนแรง มันมีแต่ความเจ็บมากกว่าความสุขด้วยซ้ำ เสียงฝ่ามือฟาดลงบนก้นงอนๆของหญิงสาวสร้างความเจ็บแสบให้นินิวเป็นอย่างมาก “อื้มส์!” “จักร นะ..นิวเจ็บไปหมดแล้ว เบาๆหน่อย” “จะเสร็จแล้ว!”เสียงครางแห่งความสุขสมของชายหนุ่มดังขึ้นพร้อมน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลอาบขาของนินิว อาณาจักรไม่เคยป้องกันสักครั้ง กว่า4ปีที่นินิวตกอยู่ในสภาพนี้โดยที่เธอไม่สามารถหลุดพ้นมันได้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่มีใครรู้ อาณาจักรย่ำยีนินิวมาตลอดหลายปี ทั้งที่ นินิวรู้ดีว่าอาณาจักรไม่เคยรักเธอสักนิด เขาเห็นเธอเป็นเพียงที่ระบายอารามณ์เท่านั้น “เอาเหล้าให้หน่อย!” หลังจากเสร็จเรื่องบนเตียง อาณาจักรนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงก่อนเอ่ยสั่งนินิว ในขณะที่เธอเดินแทบไม่ไหวจากบทรักรุนแรงของเขา “ดะ..ได้ รอแปปนะ” นินิวพยายามพยุงร่างกายให้เดินไปที่บาร์ในครัวเพื่อเทเหล้าใส่แก้วให้อาณาจักร ก่อนจะเดินถือกลับมาให้เขา “เธอรอที่นั้นแหละ เดี๋ยวฉันไป” “อยู่บ้าน” “ไอรินรอจักรที่ผับนั่นแหละไม่ต้องมา เดี๋ยวไปหา” เสียงอาณาจักรคุยโทรศัพท์กับใครบางคนซึ่งนินิวรู้ดีว่าเป็นใคร อาณาจักรเป็นคนเจ้าชู้ มีผู้หญิงคู่นอนมากมาย หนึ่งในนั้นคือ ไอริน ซึ่งดูจะพิเศษกว่าคนอื่น เพราะเธอมีสิทธิ์โทรหาเขาก่อน มีสิทธิ์ไปหาเขาที่คอนโด ในขณะที่เธอแทบทำไม่ได้ ได้แต่รอให้เขามาหาเท่านั้น “เหล้า นิววางไว้นี่นะ” นินิวพูดจบก่อนคว้าผ้าเดินเข้าไปอาบน้ำโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองอาณาจักรอีก “ฮึก! ฮือ! แม่จ๋า ฮือ!” เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังกึกก้องไปทั่วห้องน้ำ ความเจ็บปวดที่เธอได้รับจนทำให้เป็นโรคซึมเศร้ามานานหลายปี มันถาโถมใส่เธออีกครั้ง นินิวรักอาณาจักรจนหมดหัวใจที่เธอมี ทันทีที่อาบน้ำเสร็จ ออกมาเธอก็ไม่เจออาณาจักรแล้ว เขาวางเงินปึกนึงไว้ให้แล้วหายไปตอนไหนเธอเองก็ไม่รู้เพราะเธอใช้เวลาอาบน้ำนานกว่า1ชั่วโมง บริษัท Interior XX นินิวทำงานที่นี่ตั้งแต่เรียนจบ สแน็ปให้เธอเข้าไปทำงานที่บริษัทในฐานะผู้บริหารเธอกลับไม่ยอม แต่เลือกจะหางานทำเอง นินิวเรียนจบสถาปนิกจึงเลือกมาทำงานออกแบบที่นี่เงินเดือน4หมื่นกว่าบาทเท่านั้น ทั้งที่ถ้าเธอไปทำงานกับสแน็ปเธอจะได้เงินเดือนไม่ต่ำกว่า3แสนด้วยซ้ำ “นิว วันนี้ไม่สบายเหรอ หน้าซีดๆนะ” กิ๊กพี่ที่ทำงานร่วมกับเฟะอเอ่ยถามขึ้น “นิดหน่อยค่ะพี่กิ๊ก ว่าแต่โครงการXX20ไปถึงไหนแล้วค่ะ เขาได้ขอสรุปหรือยังค่ะว่าเอาแบบไหน” นินิวเอ่ย “ได้แล้ว เอกส่งรายละเอียดอยูาบนโต๊ะนิวนะ พี่วางไว้ให้แล้ว” กิ๊กเอ่ย “ค่ะ งั้นนิวขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” นินิวนั่งทำงานของตัวเองจนกระทั่งเสร็จในช่วงบ่าย เธอมีนัดกับลูกค้าโครงการก่อสร้างและตกแต่งภายในของโฮสเทลเจ้านึง เพื่อจะเอาแบบที่เพิ่ง ทำเสร็จไปเสนอและวันนี้เป็นวันสุดท้ายก่อนจะเลยกำหนด ????อาณาจักร ????นินิว : ฮัลโหล ????อาณาจักร : มาที่คอนโดหน่อย ????นินิว : นิวไม่ว่างตอนนี้ กำลังไปหาลูกค้า เป็นตอนเย็นได้มั้ย ????อาณาจักร : ลูกค้ามันเป็นผัวเธอเหรอถึงต้องรีบไป รีบมา อย่าให้ฉันโมโหจนพลั้งปากบอกลุงแน็ปไป หึๆ! ????นินิว : นิว... ????อาณาจักร : ฉันให้เวลาเธอ 20 นาที ไม่งั้นเธอได้เจอดีแน่! ????นินิว : จักร..จักร! นินิวมองหน้าจอโทรศัพท์พรางคิดไม่ตก เธอมีเวลาแค่ชั่วโมงเดียวที่จะต้องไปตามนัดพร้อมแบบโครงการทั้งหมดที่เธอกำลังหอบอยู่ในมือ ANACHAK CONDO สุดท้ายนินิวก็นั่งแท็กซี่หอบงานกองโตมาหาอาณาจักรที่คอนโด อย่างน้อยถ้าเขาเห็นแบบนี้ คงยอมเข้าใจเธอบ้างว่าเธอมีงานต้องทำจริงๆ “ทำไมมาช้า!” “นิวต้องรีบเอาแบบไปส่งลูกค้านะจักร มีอะไรถึงเรียกนิวมา นิวรีบ” “มีซิ ตอนนี้ฉันอยากจะเอาเธอขึ้นมา เลยโทรตาม!” “แค่นี้เหรอ เดี๋ยวเย็นนิวมาได้มั้ย ขอรีบเอางานไปส่งก่อนได้มั้ยจักร นิวไม่มีเวลาแล้ว” นินิวเอ่ย “ไม่ได้!!!” เสียงดุดันของอาณาเอ่ยขึ้นพรางผลักนินิวลงกับโซฟา ทำให้แบบงานทั้งหมดที่เธอถือมาหล่นกระจัดกระตายเต็มพื้นไปหมด “จักร!!! อ๊ะ! ยะ..อย่าทำ นิวมีงาน อื้ออ ต้องทำ” “ใครสน!!” เมื่อคำทักท้วงของเธอไม่เป็นผล ความใหญ่โตที่พร้อมรบของชายหนุ่มถูกกระแทกใส่เข้ามาตามร่องรักของเธอเต็มแรง เอวสอบสอดกระแทกร่องรักของเธออยู่แบบนั้นนานนับชั่วโมง จนนินิวไปตามนัดลูกค้าไม่ทัน บทรักร้อนแรงของคนทั้งคู่ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ “จักร พอแล้ว นิวไปทำงานไม่ทันแล้ว อึก! อึก!” “หุบปาก ฉันจะเสร็จแล้ว” ตรับ! ตรับ! ตรับ! ตรับ! แต่ล่ะจังหวะของเขาทำเอาร่องรักของเธอเจ็บระบมไปหมด กว่าเขาจะหยุดการกระทำก็ทำให้เธอไปหาลูกค้าไม่ทัน “จะรีบไปไหน!!” อาณาจักรเอ่ยเมื่อเห็นนินิวใส่เสื้อผ้าอย่างร้อนรน “นิวมีงานต้องทำ ว๊ายยยย!” ทันทีที่คว้าแบบขึ้นมา ก่อนไปหาลูกค้า กลับถูกเบียร์กระป๋องของอาณาจักรหกใส่ทุกเล่มก็ว่าได้ “บะ...แบบ ฮึก! ฮือ!” “จะร้องทำไมว่ะ!” อาณาจักเอ่ย นินิวไม่พูดอะไร ได้แต่คว้าทุกอย่างวิ่งออกจากห้องเขาอย่างอยากลำบากเพราะมันเจ็บระบมไปหมด ทันทีที่มาถึงร้านอาหาร ลูกค้าที่เธอนัดไว้ก็ไม่อยู่ในร้าน เธอรีบโทรหาทันทีแต่กลับไม่มีคนรับสาย ????หัวหน้า ????นินิว : ค่ะหัวหน้า ????หัวหน้า : คุณเล่นสนุกอะไร ทำไมไม่ไปพบลูกค้า!! ????นินิว : นิวมาแล้วค่ะ แต่ไม่พบลูกค้าแล้ว ???? หัวหน้า : มันเลยเวลามาสองชั่วโมงแล้ว!!! คุณรู้มั้ย ลูกค้า กำลังจะยื่นฟ้องเราเรื่องงานเลทไม่เป็นเวลา! คุณรู้มั้ยว่าบริษเราจะถูกปรับกี่ล้าน! คุณรู้อะไรบ้างหรือเปล่าว่ามันเสียหายมากแค่ไหน ????นินิว : ถูกปรับหลักล้านเหรอค่ะ นิว... ????หัวหน้า : คุณเตรียมถูกไล่ออกได้เลย แถมต้องชดใช้แทนบริษัทด้วย! หลังจากที่วางสายไป นินิวเหมือนสมองดับไปชั่วขณะ ก่อนน้ำตาใสๆจะไหลรินออกมาทั้งสองข้างด้วยความเจ็บปวด คุณเตรียมถูกไล่ออกได้เลย แถมต้องชดใช้แทนบริษัทด้วย! คุณเตรียมถูกไล่ออกได้เลย แถมต้องชดใช้แทนบริษัทด้วย! คุณเตรียมถูกไล่ออกได้เลย แถมต้องชดใช้แทนบริษัทด้วย! คุณเตรียมถูกไล่ออกได้เลย แถมต้องชดใช้แทนบริษัทด้วย! ประโยคเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวของนินิวตลอดเวลาที่เธอนั่งรถกลับคอนโด เงินหลักล้านขนาดนั้น เธอจะเอาจากไหนมา เงินในบัญชีเธอมีไม่กี่แสน ยังไงก็ไม่น่าพอ เงินก้อนใหญ่ขนาดนั้นเธอต้องเอามาจากไหนถึงจะทัน ทางเดียวคือต้องบอกสแน็ปและของขวัญ ซึ่งเธอจะโดนสอบถามต้นสายปลายเหตุจนสุดแน่นอน เพราะมันเรื่องใหญ่มากที่เกิดขึ้น ซึ่งเธอพูดมันไม่ได้ ANACHARK TALK ผมกำลังนั่งมองหน้าน้องสาวคนเล็กอย่างวาเลนไทน์ที่กำลังนั่งกินไอติมเหมือนทุกครั้งที่ผมพาเธอมา วันนี้เป็นอีกวันที่ผมมารับเธอจากที่โรงเรียน วาเลนไทน์เป็นน้องคนเล็กสุดในบรรดาพี่น้องครอบครัวผม ซึ่งทั้งผม ไอ้ไฮน์ ไอ้ดินแดน ทุกคนหวงวาเลนไทน์ด้วยกันทั้งนั้น ตอนที่น้าขวัญแม่ของเธอตั้งท้อง เคยมีเรื่องของแม่นินิวที่เป็นเลขาพ่อเธอสร้างเรื่องราวการเป็นชู้จนทำให้น้าขวัญเครียดจนตกเลือด ตอนนั้นวาเลนไทน์เกือบไม่รอด แถมการตกเลือดครั้งนั้นก็ทำให้น้าขวัญท้องวาเลนไทน์มาด้วยความเสี่ยง จนกระทั่งน้องคลอดก็ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าที่ควร ไม่สบายอยู่บ่อยๆ เพราะแม่ของนินิวคนเดียวที่ทำให้น้องผมต้องเจอเรื่องแบบนี้ “พี่จักรค่ะ มองหนูทำไมค่ะ” วาเลนไทน์เอ่ย “มองไม่ได้หรือไง น้องสาวพี่ออกจะน่ารัก” “หนูน่ารักมานานแล้วค่ะ 55555” “ครับ น่ารักแล้วมีใครมาจีบหรือยัง พี่จะได้ไปตามฆ่ามัน” อาณาจักรเอ่ย “โห้ยยยย ขึ้นคานพอดีค่ะ พี่ไฮน์ก็จะฆ่า พี่ดินแดนก็จะฆ่า ชาตินี้หนูคงจะแก่ตายตัวคนเดียวแน่ๆ” “ปากคอเราะร้ายไปแล้วนะเรา เดี๋ยวจะโดน” อาณาจักรเอ่ย “ห้ามหนูมีแฟน แต่พวกพี่มีเมียกันหมดเลยเนี่ยนะ ไม่ยุติธรรมเลย” วาเลนไทน์เอ่ย “พี่ไงก็มี ยัยไอรินนั่นไงค่ะ” “นั่นเมียพี่ที่ไหน ก็แค่คู่นอน พี่ไม่เคยนอนค้างด้วย พี่จะนอนค้างแค่กับเมียพี่เท่านั้น จำไว้ยัยแสบ!” “เหรออออออ” “กินเข้าไปเลย เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน” หลังจากกินไอติมเสร็จ ผมขับรถมาส่งน้องที่บ้านลุงแน็ปก่อนขับรถออกมา CONDO NINEW แอ๊ดด!! ด้วยคีย์การ์ดและรหัสที่ผมใช้ประจำทำให้ผมเปิดเข้าออกคอนโดนี้ได้อย่างสบายๆ เดินมาจนถึงห้องนอน ปรากฏว่านินิวเธอนอนหลับทั้งชุดทำงานแบบนั้น ขนตางอนๆของเธอยังชุ่มน้ำตาแสดงว่าคงเพิ่งร้องไห้ “อื้ออ จะ..จักร!” เธอค่อยๆปรือตาตื่นขึ้น ก่อนดีดตัวลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าผม “ตกใจอะไร ฉันก็มาประจำอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง” “อะ..อ่อ ละ..แล้วกินอะไรมาหรือยัง เดี๋ยวนิวไปทำมื้อเย็นให้ หรือว่าจักรนัดไอรินไว้..” นินิวเอ่ย “ไม่ได้นัดใครทั้งนั้น ฉันหิวข้าว เธอรีบไปทำซิ ฉันจะอาบน้ำ” “เดี๋ยวนิวเตรียมเสื้อผ้าให้นะ” “ไม่ต้อง ไปทำกับข้าวเถอะ ฉันจำได้ว่าอะไรวางอยู่ตรงไหน” “อ่อ ได้” นินิวพูดจบเธอก็เดินออกไป ผมเดินเข้ามาหยิบผ้ากับเสื้อผ้า ซึ่งเธอรีดไว้อย่างเป็นระเบียบ ผมกับเธอมีความสัมพันธ์แบบนี้มาหลายปี ซึ่งเธอก็ยอมผมมาตลอด ไม่เคยเอ่ยปากอะไร ผมใช้เวลาอาบน้ำสักพักใหญ่ ก่อนแต่งตัวเดินออกไปที่โต๊ะกินข้าวปรากฎว่านินิวเธอทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย