[ ชาลี :: PART ]
ผมรู้สึกเเน่นตัวขยับไปไหนไม่ได้พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าถูกพี่ฟ่างกอดเอาไว้เเน่น กลิ่นควันบุหรี่ยังคงลอยจางๆอยู่ในอากาศ เสียงผ่อนปรนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของคนตรงหน้าบ่งบอกว่าเขาหลับสนิท
นี่ผมฝันไปหรือเปล่าเมื่อคืนผมฝันเเปลกๆมันเเปลกมากผมฝันว่าพี่ฟ่างใจดีเเล้วก็อ่อนโยนกับผม เเต่ความจริงเเล้วมันไม่ใช่เลย..ใช่ไหม
ผมปวดอึ้งที่หัวหนักมายังหนังตาเมื่อวานคงตากฝนหนักไปหน่อย ผมเกลียดเสียงฟ้าร้องที่สุดมันทำให้ผมกลัวเเละผมก็เกลียดการไม่สบายเเบบนี้เพราะมันจะทำให้ผมฝันร้าย
เมื่อคืนผมฝันว่าพี่ฟ่างทิ้งผมไป...เเต่พอลืมตาขึ้นมากลับมีเขาอยู่ข้างๆเเบบนี้มันยิ่งซะกว่าฝันที่เป็นจริงอีก
ผมอยากจะหนีไปให้ไกลที่สุดจนเขาหาผมไม่เจอ เเต่ผมก็หนีเขาไปไหนไม่ได้สักที... ผมรู้สึกคุ้นชินกับพี่ฟ่างมากไม่รู้ทำไม พี่ฟ่างคือญาติคนเดียวที่ชาลีเหลืออยู่ตอนนี้
"พี่ฟ่าง..."ผมเอ่ยเรีบกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงเเหบพล่า
