[ ชาลี :: PART ]
ผมมองตัวเองในกระจกรอยสักด้านซ้ายผมยังจำมันได้ขึ้นใจว่าใครเป็นคนสลักคำนี้ให้กับผม
**'เวลามึงมองกระจก จะได้เจ็บปวดเเละนึกถึงกู'**
เเล้วมันก็คงจะเป็นอย่างที่พี่ฟ่างพูดว่าผมจะต้องรู้สึกเจ็บปวดเวลาเห็นรอยสักนี้ในกระจก ผมเกลียดตัวเองตอนนี้จังเลย ทำไมรู้สึกเเพ้อะไรขนาดนี้ก็ไม่รู้..
ผมนั่งเงียบไม่ยอมปริปากพูดมาตลอดทางหลังจากที่พี่พลัสกลับไปพี่ฟ่างก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย เสียงฮึดฮัดไม่พอใจของคนตัวสูงดังขึ้นมาตลอดทางเเต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
"เป็นอะไร"คนตัวสูงพูดเสียงฉุน
"เปล่าฮะ"
ผมตอบกลับก่อนจะเบือนหน้าหนีมองออกไปนอกหน้าต่างบนถนนที่รถกำลังเเล่นอยู่ บางครั้งพี่ฟ่างก็ดูเหมือนจะเเคร์ผมมาก ทำเหมือนว่าคิด..ทำเหมือนว่ามีใจ..
เเต่มันคงเป็นได้เเค่สิ่งที่ชาลีคิดไปเอง...ทำไมผมต้องชอบคนใจร้ายเเบบเขาด้วย...
"ชาลี!..กูถาม"
"พี่ฟ่างจะเเคร์ชาลีทำไมล่ะฮะ..ก็เเค่ทำเหมือนที่เคยทำชาลีไม่ได้
