[ ฟ่าง :: PART ]
ผมยืนมองคนตัวเล็กที่ยืนปาดน้ำตาลวกๆ ตอนผมสอนเสือกไม่ฟังไปคุยกับไอ้หน้าเกาหลีอยู่ได้เเล้วผลเป็นไงก็ไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ฟังตอบผมไม่ได้
ทั้งๆที่มันเองนั่นเเหละที่ผมเป็นขอร้องผมให้มันเรียนหนังสือ เหี้ยเอ้ย!เเล้วทำไมกูต้องโมโหด้วยวะเนี่ย!
หลายวันที่ผ่านมาผมพยายามข่มใจตัวเองตลอดเเต่เเม่งก็ทำไม่เคยได้เลยเว้ย! ทำไมไอ้ฟ่างต้องมานั่งทำดีกับคนที่ฆ่าพี่สาวตัวเองด้วยวะ
บัดซบฉิบหายชีวิต!
ทุกการกระทำของผมมันมีเหตุผลในตัวของมันเองก็เเล้วกัน..
ไฮสคูลที่นี่มีเด็กเป็นล้านที่อยากจะเข้าเเต่ก็ไม่มีโอกาส ถ้ามันจะพลาดโอกาสที่ไม่ได้เรียนก็เพราะตัวมันเองนั่นเเหละ..ชาลี
ที่นี่มีเเต่เด็กมีปัญหาเยอะมากไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่ผมได้เข้ามาที่นี่เเละประจำชั้นห้องเด็กอ่อนสุดเนี่ย -*-
"มึงจะร้องไห้ทำไมชาลี.."ผมว่ามันเสียงเรียบ
"ชาลี..ฮึก ไม่ได้ร้องไห้ฮะ.."คนตัวเล็กตอบกลับมาสะอื้นไห้
"อา
