อเล็กซิโอก้าวลงจากรถสปอร์ตของตัวเองด้วยความไม่พอใจเมื่อจู่ๆ ก็มีรถลีมูซีนสีดำเงาวับคันหนึ่งแล่นมาปาดหน้าในระยะกระชั้นชิด ผู้ชายชุดดำสองคนก้าวลงมาจากรถคันนั้น คนหนึ่งมายืนนิ่งขณะที่อีกคนหนึ่งก้มไปเปิดประตูรถในส่วนของห้องผู้โดยสารออก
ผู้ชายที่ตัวสูงพอๆ กับเขาก้าวลงมาจากรถ และเมื่อได้เห็นคนที่บังอาจมาทำให้เขาเสียอารมณ์เต็มๆ ตา ใบหน้าที่กร้าวกระด้างของอเล็กซิโอก็จางหายไปในทันที
“เฟเบียน...”
“สวัสดีครับ พี่อเล็ก...”
เจ้าของชื่อยิ้มบางๆ เมื่อผู้ชายที่เป็นน้องชายของแมทธิว บราวน์เพื่อนสนิทที่อ่อนกว่ากันเพียงปีเดียวเดินเข้ามาหา พร้อมกับก้มศีรษะให้เป็นเชิงขอโทษขอโพย
“ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ และก็ไม่คิดว่าจะทักทายกันแบบนี้”
เฟเบียนหัวเราะออก “ผมต้องขอโทษพี่อเล็กด้วยครับ แต่ผมเป็นคนเถื่อน ทุกๆ คนมองผมแบบนี้ ดังนั้นอะไรที่ผมทำก็ต้องไม่เหมือนคนอื่นอยู่แล้ว...”
อเล็กซิโอมองหน้าคู่สนทด้วยสายตารู้ทั
