“บอกสิว่าไม่ต้องการฉัน...”
“ฉันต้องการคุณค่ะ เฟบบี้ ได้โปรดเข้ามา... ได้โปรดเถอะ”
หล่อนอ้าขาออกกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อเห็นคนตัวโตจัดการรูดซิปและปลดปล่อยท่อนกายที่ใหญ่อลังการออกมา มันแข็งชันและดูแสนอันตรายเหลือเกิน แต่ยามนี้... หล่อนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว มีแต่เฟเบียน บราวน์เท่านั้นที่หล่อนต้องการ
“ได้โปรด... เข้ามา...”
ชายหนุ่มยิ้มพึงพอใจ จากนั้นก็ใช้มือเขี่ยขอบกางเกงชั้นในให้ไปรวมกันอยู่ด้านข้าง และเขาก็เข้าไป เข้าไปในความคับแน่นตรงหน้า กลีบเนื้อของหล่อนเป็นสีเดียวกับสีปากและปลายถันชูชัน เขาอยากใช้ลิ้นกับหล่อน อยากใช้ปากดูดกลืนหยาดแห่งรักนั้น
แต่... ไม่ไหวแล้ว เขาไม่สามารถยื้อเวลาต่อไปได้อีก เขาอยากได้หล่อน อยากให้หล่อนโอบรัดตัวตนของเขาเอาไว้ภายในความหวานฉ่ำร้อนรัดรึงนั้น เขาขยับตัว และก็ได้พบกับความแน่นหนั่น หล่อนรัดเข้าแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก ทุกครั้งที่ขยับเสมือนถูกผ้าไหมชั้
