“ไม่ใช่... เขาไม่ได้หวงฉัน เขาเกลียดฉันต่างหาก นี่ปล่อยนะ!”
หญิงสาวดิ้นรน พยายามทำให้ตัวเองเป็นอิสระสุดความสามารถ แต่เดฟโรซ์มือหนามากเพราะดิ้นเท่าไหร่ข้อมือบางก็ไม่สามารถหลุดมือที่แข็งแกร่งดุจคีมเหล็กนั่นได้
“ไม่จริงหรอก... ฉันรู้จักนิสัยของไอ้หมอนี่ดี มันมีรสนิยมเรื่องผู้หญิงยังไง ฉันรู้หมด มันไม่เคยกกใครนานข้ามวัน แต่เธอ... ดูเหมือนว่าจะถูกมันกกมาเป็นอาทิตย์แล้วใช่ไหม”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว เขากับฉันก็แค่นอนด้วยกันชั่วคราว เฟเบียนไม่ได้มองฉันมากไปกว่านางบำเรอแม้แต่นิดเดียว และหากคุณต้องการจะทำให้เขาเสียใจล่ะก็ ฉันคงไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้...”
เดฟโรซ์แสยะยิ้มร้ายกาจ “ตรงกันข้ามสาวน้อย... เธอจะช่วยฉันทำให้มันหมดเขี้ยวเล็บได้อย่างง่ายดายเชียวแหละ เพราะหากมันรู้ว่าเธออยู่กับฉัน มันจะต้องวิ่งเข้ามาหาลูกปืนของฉันด้วยความเต็มใจ”
“ฉันไม่ได้มีค่าสำหรับเฟเบียนขนาดนั้นหรอกนะ กรุณาเข้าใจซะด้วย เพร
