บนเตียงนอนยุ่งเหยิงราวกับเกิดสงครามบนนั้น...
ใช่... มันเกิดสงครามขึ้นจริงๆ นั่นแหละ แต่ไม่ใช่สงครามกลางเมืองหรือว่าสงครามระหว่างประเทศหรอกนะ แต่มันคือสงครามสวาทที่หล่อนกับเฟเบียน บราวน์ฟาดฟันกันมาตลอดทั้งคืนต่างหาก เขาไม่รู้จักอิ่ม พอๆ กับความตะกละตะกลามที่เขาแสดงออกมาในทุกจังหวะการหายใจนั่นแหละ
แต่หล่อนก็ไม่ได้ปฏิเสธมันไม่ใช่หรือ แถมยังปรารถนาจะให้เขาทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกต่างหาก
“เฟบบี้... ได้โปรด...”
มันคือเสียงแห่งความอดสูที่แล่นทะยานเข้าใส่หัวใจอย่างอำมหิต หล่อนร้องขอ วิงวอนให้เขามอบตัวตนให้อย่างไร้ยางอาย ทั้งคืน... หล่อนแอ่นรับความพิศวาสของเขาอย่างบ้าคลั่ง หล่อนสู้ไม่ถอยจนได้รับคำชมจากปากของเขาตลอดเวลา
เขาทำเหมือนต้องการหล่อนจนแทบจะขาดใจ แต่พออิ่มเอมแล้วก็เผ่นหนีไปอย่างรวดเร็วน้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลทะลักออกมาแสดงความอ่อนแอไม่ขาดสาย
เฟเบียนหายไปไหนกันนะ? แม้จะรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์
