“เจ้านายครับ คุณสวยเธอคงจะเสียใจ”
คนที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ในศาลาริมสวนหันกลับมามองคนพูดที่ยืนก้มหน้ามองพื้นหญ้าด้วยดวงตาคมจัด แสงอาทิตย์ยามอัสดงที่พาดผ่านร่างกายยิ่งใหญ่ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มดูน่ายำเกรงมากทวีคูณ ริมฝีปากหยักสวยคลี่ออกเป็นรอยยิ้มเหยียดหยัน
“ทำไมเฟรด... นายหลงเสน่ห์แม่นี่เข้าแล้วหรือไง”
“ปละ เปล่าครับเจ้านาย ผมแค่...”
เฟรดเดอริกรู้ดีว่าเฟเบียนหวงแหนลัลนามากแค่ไหน แม้ว่าเจ้านายของเขาจะปากแข็งใจแข็งบอกว่าไม่ได้คิดอะไรด้วย เห็นเป็นแค่เครื่องบำเรอความใคร่เท่านั้น แต่ทุกๆ คนสนิททุกคนที่รับใช้เฟเบียนมานานเกินหนึ่งปีต่างรู้ซึ่งแก่ใจว่าเฟเบียนกำลังผิดปกติ โดยเฉพาะหัวใจ
“แค่อะไร...?!” เฟเบียนขยี้ปลายบุหรี่ที่ยังแดงวับอยู่กับที่เขี่ย ดวงตาคมกริบจ้องมองคนสนิทตาเขม็ง
“แค่สงสารครับ... เธอไม่ได้ผิดอะไร เจ้านายอาจจะใจร้ายกับเธอเกินไปที่ขังเธอไว้แบบนั้น”
“แล้วนายหัดยุ่งเรื่องส่วนตัวข
