เขายิ้มเยาะ ก่อนจะก้มต่ำลงมาหา ลมหายใจของเขาร้อนระอุไม่ผิดจากความร้อนผ่าวของเรือนกายทรงพลังที่หล่อนกำลังแนบชิดอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
“ฉัน... ไม่ได้ต้องการเงินของคุณจริงๆ ฉันหาเองได้...”
“ผมรู้... ว่าคุณหามันเองได้ แต่ผมอยากให้ก็จะให้ ผมพอใจจะทำแบบนี้ และแน่นอนว่าคุณไม่มีทางห้ามความต้องการของผมได้”
“คนอวดดี!”
เขาหัวเราะเบาๆ กวาดสายตามองใบหน้านวลของหล่อนอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร ทำเอาคนถูกมองหน้าร้อนผ่าวด้วยความรู้สึกอับอายเหลือคณานับ
“ผมเป็นทุกอย่างที่คุณกำลังจะด่าออกมานั่นแหละ แต่ขอให้จำเอาไว้ด้วยว่าสิ่งที่ผมให้ไปมันจะเป็นประโยชน์กับคุณทั้งนั้น ลองคิดดูสิว่าหากจอนนี่ติดคุกในอีกวันสองวันนี้ คุณจะเอาปัญญาที่ไหนไปเลี้ยงดูแม่กับหลานชายของคุณ รับเงินของผมเอาไว้เถอะ เพราะมันช่วยคุณได้มากทีเดียว”
“แต่ฉันไม่ใช่อีตัวที่เสร็จกิจแล้วก็จะต้องจ่ายเงิน...” หล่อนตวาดกลับเสียงสูง ดิ้นรนเพื่อให้ตัวเอง
