เอิร์ธ...
เสียงหัวใจผมเต้นเร็วระรัวแทบไม่เป็นจังหวะใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อมันพูดประโยคเมื่อกี้ แต่ผมอยากให้มันมั่นใจในตัวเองให้มากกว่านี้ก่อน อย่าลืมสิมันไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันผมจำได้ขึ้นใจ อีกอย่าง เมีย ที่มันพูดถึงอาจจะเป็นผู้หญิงที่ไหนก็ได้ใครจะรู้
ควับ!!
ผมหันหน้าไปหามันก่อนจะสะบัดแขนมันออกจากตัวผมเมื่อตั้งสติได้และก่อนที่ผมจะหวั่นไหวไปมากกว่านี้
" มึงทำเหี้ยไรอย่ามาใกล้กูแล้วก้อย่ามาแตะตัวกู"
ผมหันไปบอก
" กูทำอะไร? ก็กอดเมียไงถามแปลก"
มันพูดพลางทำตาปริบๆใส่ผม นี่มันเล่นบ้าอะไรของมันเนี่ยผมไม่ตลกนะ
" มึงแหละแปลกลืมแล้วหรอว่ามึงเป็นผู้ชายแล้วกูก็เป็นผู้ชายที่สำคัญจำไม่ได้หรอว่ามึงไม่ชอบไม้ป่าเดียวกัน"
ผมหันมานอนตะแคงเถียงกับมัน เอาวะเป็นไงเป็นกันวันนี้ต้องเคลียร์ให้จบจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกันสักที
" ใช่กูเป็นผู้ชายแล้วกูก็ไม่ชอบไม้ป่าเดียวกัน "
นั่นไงผมว่าแล้ว
" ......... "
" ถ้าป่านั้นไม่มีมึงกูก็จะไม่เข้าไปเข้าใจยัง "
พรึ่บ!!
คราวนี้มันขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แววตาของมันไม่ได้โกหกผมมองออกว่าแต่...
ผลั่ก!!
ผมออกแรงถีบมันจนตกเตียงไป กล้าดียังไงมาทำให้ใจผมสั่นไอ้เวร!!
ตุบ!!
" โอ้ย!! ไอ้สัสเอิร์ธมึงทำเหี้ยไรของมึงกูเจ็บนะถ้าไม่ติดว่าเป็นเมียกูนะกูจะซัดให้น่วมเลยไอ้เหี้ย!! ถีบมาได้ตีนหนักฉิบหา_ "
คนที่กลิ้งตกเตียงไปบ่นหน้ายู่พลางปีนกลับขึ้นมานอนข้างๆผมต่อ
" มึงเลิกพูดคำนี้สักทีดิ๊ได้ยินแล้วขัดหูกูไม่ชอบ"
ผมค้อนใส่มันก่อนที่เราสองคนจะนอนหงายหน้าขึ้นเพดานและต่างฝ่ายต่างเงียบไป
" ถ้าไม่ให้เรียกมึงว่าเมียแล้วจะให้เรียกใครว่าเมียวะ"
คนข้างๆพูดเสียงอ่อยพลางเอื้อมมือมากุมมือผมเอาไว้ก่อนที่เราสองคนจะหันหน้ามาสบตากัน กลับมาคราวนี้มันเป็นบ้าไปแล้วหรือไง
" หรือมึงจะให้กูเรียกแม่ของลูกก็เรียกไม่ได้อีกอย่าลืมสิว่ามึงน่ะไม่มีมดลูก"
ไอ้สัส!! ว่าจะซึ้งแล้วเชียว
ผลั่ก!!
อั่ก!!
“ ไอ้เอิร์ธ!! ”
ผมถีบมันแรงๆไปทีจนมันกลิ้งไปถึงขอบเตียงก่อนจะหล่นตุบลงไปกับพื้น หมั่นไส้ไงกวนตีนอยู่ได้ไอ้เวร
" ไอ้เหี้ย!! เมียใครวะเอะอะถีบเอะอะถีบนี่มึงไม่มีวิธีเขินที่ฟรุ๊งฟริ๊งกว่านี้แล้วหรือไงเอิร์ธ กูเจ็บนะ "
เสียงคนที่เพิ่งปีนขึ้นมาเตียงบ่นพลางกลิ้งตัวมานอนข้างๆผมเหมือนเดิม
" แล้วมึงจะนอนได้ยัง กง่วงแล้วสัส "
ผมบอก
" เออนอนก็นอนว่าแต่มาให้กูกอดหน่อยดิ"
มันหันมากอดผมไว้โดยที่ผมยังไม่อนุญาตก่อนจะดันหัวผมให้แนบกับแผ่นอกแข็งๆของมันซึ่งวิธีนี้ไม่ดีต่อใจผมเท่าไหร่และผมคิดว่าควรถีบมันอีกรอบ
" ถ้ามึงถีบกูอีกทีนี้กูจะอัดให้ตูดบวมเลยไอ้สัส "
เหมือนมันได้ยินเสียงผมคิดในใจงั้นคงถีบมันไม่ได้แล้วล่ะ
" เออนอนก็ได้วะพรุ่งนี้กูต้องตื่นเช้ามึงห้ามปิดเสียงนาฬิกาปลุกกูนะ เข้าใจ๊!! "
ผมบอกคนที่นอนกอดผมอยู่
ก็เมื่อก่อนมันชอบตื่นมาปิดเสียงนาฬิกาปลุกผมแล้วมันก็นอนต่อแต่นั่นไม่เจ็บเท่าที่มันรู้สึกตัวตื่นก่อนแล้วไม่ยอมปลุกผม ปล่อยให้ผมนอนต่อเพราะคิดว่านาฬิกายังไม่ปลุกหรอก
" มึงยุ่งกับเมียชาวบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่"
อยู่ๆมันก็ถามผมขึ้นขณะที่มันแขนของมันยังกอดผมไว้แนบอก
" ใครวะ "
เออผมไปยุ่งกับเมียชาวบ้านตอนไหนแล้วคนที่ว่านั่นคือใคร
" ก็คนที่ชื่อน้ำแข็งอะไรนั่นไง พรุ่งนี้มึงจะไปรับเขาไม่ใช่หรอได้ยินว่าแฟนเขาไม่อยู่"
มันผละผมออกจากอกมันก่อนที่มือข้างหนึ่งของมันจะจับไหล่ผมไว้แล้วนอนตะแคงจ้องตากันอย่างนั้นจน...
" น้ำแข็งเป็นหลานแม่กูแล้วก็เป็นน้องกูด้วย เขาอยู่บ้านหลังนี้ได้ปีกว่าแล้วส่วนที่ว่าแฟนเขาไม่อยู่แล้วกูจะไปรับก็คือเพื่อนเขาที่ชื่อแฟนพรุ่งนี้ต้องไปทำงานไม่มีเวลาไปส่งน้ำแข็งที่งานวันเกิดรุ่นพี่ เข้าใจ๊!! "
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องอธิบายอะไรยืดยาวขนาดนี้ให้มันฟัง รู้ตัวอีกทีคือไม่อยากให้มันเข้าใจผมผิด แต่ผมไม่ได้คิดอะไรเข้าข้างตัวเองว่ามันจะหึงหรืออะไรผมหรอกนะแต่แค่...กลัวมันเข้าใจผิดก็แค่นั้น
" ก็ดีที่เป็นแบบนั้น และจากนี้ไปกูอยากให้มึงจำไว้ว่ามึงเป็นเมียกูมึงไม่มีสิทธ์ไปเป็นผัวใครเพราะถ้ามึงจำไม่ได้เมื่อไหร่กูจะเตือนสติมึงเองเข้าใจมั้ยครับเมีย"
พูดจบมันก็กอดผมไว้แนบอกอีกครั้งคราวนี้ผมได้ยินเสียงหัวใจมันดังสนั่นในอกซึ่งเสียงหัวใจของผมก็เต้นแรงไม่แพ้มันหรอกเวลานี้
" อยากถีบมึงชิบหาย "
ผมพูดเสียงแผ่วก่อนจะหลับตาลงในอ้อมกอดของคนที่ยังไม่มีสถานะชัดเจน
" ถีบดิกูจะอัดให้ตูดบวมเลย "
มันพูดเสียงแผ่วก่อนที่เราต่างคนต่างเงียบไปจนได้ยินเพียงเสียงลมหายใจที่ดังแข่งกับเสียงเครื่องปรับอากาศ