บทที่ 9.1

1423 คำ

วันถัดมา ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่เช้าวันนี้อากาศดีผิดปกติ แม้จะมีไอร้อนโอบล้อมตามประสาประเทศไทยก็ตาม แต่ก็นั่นแหละ...สงสัยฉันคงอารมณ์ดีจนมองอะไรสวยงามไปหมดล่ะมั้ง ส่วนเหตุผลน่ะเหรอ? มันต้องบ้ามากแน่ๆ ถ้าจะบอกว่าเหตุการณ์เมื่อวานยังทำให้ฉันยิ้มหน้าบานไม่หยุด ความรู้สึก ณ ตอนนั้นยังทำให้ฉันรู้สึกเขินจนแทบแทะเส้นผมตัวตาย พอคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมา ใบหน้ามันก็พานร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้จนต้องยกมือลูบหน้าตัวเองแรงๆ เพื่อขับไล่อาการเหล่านี้ออกไป “โว๊ะ! ทำเป็นดีใจเหมือนพี่อาร์ยอมเป็นแฟนแกไปได้” ฉันพูดกับตัวเองในกระจก ก่อนจะหัวเราะออกมาเหมือนคนประสาทเสียไปแล้ว แต่เมื่อเหลือบมองนาฬิกาจึงต้องสลัดตัวเองออกจากภวังค์บ้าๆ นี่แล้วรีบออกไปโรงเรียน มัวแต่ทำตัวเป็นอีผีบ้าอยู่หน้ากระจกแบบนี้เดี๋ยวได้สายกันพอดี ฉันดุตัวเองทั้งที่ยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างนั้น ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่พาตัวเองออกมาถึงปร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม