ฉันเงียบ...ไม่รู้จะโกรธคนขี้นินทาดีไหม แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ใจเต้นแรงอีกแล้ว ด้วยความที่กลัวว่าพวกนั้นจะรู้ว่าฉันนั่งอยู่ในห้องน้ำจึงยกมือขยุ้มหัวใจเอาไว้แรงๆ เพื่อกักกั้นไม่ให้มันส่งเสียงมากไปกว่านี้ ถ้าฉันทำให้พี่อาร์หวั่นไหวได้เหรอ...แม้เปอร์เซ็นต์จะน้อยนิด แต่ถ้ามันเป็นแบบนั้นได้จริงๆ ล่ะก็ ฉันว่าฉันคงตายตาหลับแน่ๆ และคงภูมิใจในตัวเองแบบสุดๆ ไปเลยด้วย
“มันก็แค่ ‘ถ้า’ แหละ เพราะในความเป็นจริงยัยพายไม่มีทางทำให้พี่อาร์หวั่นไหวได้หรอก พนันได้เลย”
พวกนั้นพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น เพียงไม่นานทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบงัน...ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ ของตัวเองเท่านั้น ฉันจึงได้คำตอบว่าพวกนั้นออกไปแล้วและเหลือเพียงฉันคนเดียวภายในห้องน้ำหญิง
“ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรมากนี่นา...” ฉันบ่นเสียงอ่อน หัวใจมันวูบไหวนิดหน่อย กระนั้นฉันก็ยังยิ้มออกมาบางๆ อย่างที่ชอบทำ ถ้าฉันมีความสุขอยู่ในแล้วในตอนนี้...แบบน
