เมื่อเช้าพวกมันปรามาสไว้ผมไว้…
“ไม่เอาดอกไม้ไปให้เด็กมึงเหรอ” ผมถามเอ็ม และตวัดสายตาไปทางเพียงคุณด้วย
“ก็ว่าจะเอาไปให้อยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่ได้ซื้อเลย” เอ็มตอบกลับด้วยท่าทางสบาย ๆ ก่อนจะพูดต่อ “ดอกไม้ช่อนึงแพงจังวะ”
“อยากมีคู่เอง สมน้ำหน้า!”
“มึงสมน้ำหน้าตัวเองเหอะไอ้ควาย ตั้งแต่ที่พริกทิ้งไปนี่ก็ไม่มีใครเอามึงละ” เอ็มย้อนทันควัน ทำเอาผมหน้าเหวอไปเลย แม่งพูดตรงประเด็นเกิน แต่อันที่จริงก็ไม่ใช่ไม่มีใครเอาผมสักหน่อย ผมยังไม่สนใจใครต่างหาก
“ใครบอกมึง เดี๋ยวคืนนี้กูไปเดต กูจองร้านไว้เรียบร้อยละ” ผมยักคิ้วข้างเดียวอย่างกวน ๆ ทั้งที่ในใจก็กังวลว่าพริกจะเบี้ยวนัด
“รอดูรูปคู่ได้เลยครับ” ผมพูดต่อพลางยกไหล่ขึ้นสูง
“ถ้าบอกว่าไม่?” พริกถามกลับมา
“ก็อด” ผมเอาเรื่องนี้มาเป็นข้อต่อรองด้วย การที่พริกยอมมาเดตด้วยก็เพราะเธอต้องการรู้เรื่องคนคุยของตัวเอง
พริกกลอกตาไปมาราวกับเบื่อหน่าย แต่ถึงอย่างน
