CHAPTER 6
“ฮะ!!! คืนนี้จะไปเดตกับอิโอ๊ค” เสียงประสานกันจนฉันแสบแก้วหู จึงแสดงออกด้วยการเบ้หน้าแล้วยกมือขึ้นคล้ายกับจะฟาดเพื่อนรักทั้งสองที่แหกปากกันแบบไม่มีการเกรงใจคนอื่น
ฉันไม่น่าบอกให้สองคนนี้รับรู้เลย แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้เพราะจำเป็นที่จะต้องเอาเพื่อนมาอ้าง
“แหกปากทำไม” ฉันถลึงตาใส่ทั้งสอง ยายปันรีบหันไปมองสโนว์ด้วยแววตาดุ
“เออมึงอะ” โบ้ยให้สโนว์ทันทีทั้งที่เมื่อกี้ยังพร้อมใจกันประสานเสียง ฉันกลอกตาไปมาให้กับปันและความนิ่งงันของสโนว์ ปกติแล้วยายนี่จะต้องแว้ดกลับหากต้องเป็นคนผิดแต่เพียงผู้เดียว
“มึงมองอะไร…” คำพูดของปันขาดไปหลังจากที่มองตามสายตาของสโนว์ ฉันแปลกใจว่าข้างหลังฉันมีอะไรทำไมเพื่อนถึงตะลึงกันแบบนี้
หัวใจของฉันเต้นตุ้มต่อมด้วยความระแวงว่าจะใช่พี่นายหรือเปล่า โดยปกติเขาก็ไม่ได้มาที่ตึกคณะของฉันหรอก แต่นั่นแหละกลัวว่าจะไม่ปกติไง ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกแล้วหันไปมองบ้าง
ทว่
