มาเฟียคนนี้เป็นของหนู

เสื้อผ้าน่ะไม่จำเป็นต้องใช้หรอกนะ

นี่คือความทรมานรูปแบบใหม่ที่พระเจ้าส่งเขามาทรมานจิตใจเธอรึอย่างไร เขาซบหน้าลงพิงกับแผ่นหลังของเธอ พร้อมกับโอบกอดเธอเอาไว้

"เมื่อถึงบ้านเฮีย ไอรีสจะต้องยอมทุกอย่างที่เฮียต้องการนะ เข้าใจไหม?"

นะ..นั่นมันหมายความว่ายังไงกัน!?!

ความเป็นชายที่แข็งขืนของเขากำลังเสียดสีกับส่วนล่างของเธอ และ..นั่นคือคำตอบของเรื่องราวทั้งหมด

ไอรีสมั่นใจว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอเหมือนครั้งที่แล้วแน่นอน

ถึงเธอจะไม่เคยมีความรักหรือว่ามีแฟนมาก่อนแต่เธอค่อนข้างจะมั่นใจว่าเธอรู้ความหมายของคำพูดของเขา

"ทำไม..ถึงจะต้องเป็นหนูค่ะ ด้วยหน้าตา.. อะ.เอ่อ หนูหมายถึงว่าแค่ชื่อของเฮีย แค่เฮียนั่งเฉยๆก็น่าจะมีคนเข้าหา...มากมาย"

เขาปรายตามองหน้าเธอ ในขณะที่เธอเองก็หันหน้าไปมองหน้าเขาเช่นกัน แต่ทว่าคนที่จะต้องละสายตามองไปทางอื่นก่อนกลับเป็นเธอ เธอกำลังพ่ายแพ้ให้กับสายตาของเขา

เพราะสายตาของเขามันเหมือนกับว่าเขาสามารถมองทะลุปรุโปร่งเข้าไปถึงด้านในจิตใจของเธอ

"แล้วทำไมถึงจะไม่ยอมล่ะ? ในเมื่อรู้ว่าเฮียเป็นคนที่ใครๆก็อยากจะนอนด้วย"

"หนูคิดว่า..การที่เราจะนอนกับใครสักคน มันควรจะมี..ความรัก เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย"

ฟาริคขมวดคิ้วมองใบหน้าที่ขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อของไอรีส ก่อนที่เขาจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"หมายความว่า ยังไม่เคยงั้นเหรอ? นี่อยู่รอดมาได้ยังไง ด้วยใบหน้าแบบนี้กันนะ!"

แล้วเขาจะมาตอกย้ำเธอทำไมกัน!

"เช่นนั้นก็รักสิ ไอรีส หนูสามารถรักเฮียได้นะ"

เธอหันมามองหน้าเขาอีกครั้ง

"ความรักน่ะ มันไม่มีข้อห้ามอะไรหรอก เราสามารถรักใครก็ได้ แต่จะสมหวังไหมนั่นก็อีกเรื่อง"

นี่เขากำลังบอกให้เธอรักเขา... โดยที่เธอจะไม่มีวันสมหวังเนี่ยนะ!! เขากำลังบ้าไปแล้ว

"เฮียจะให้หนูรักเฮียงั้นเหรอคะ? ไม่มีทางหรอก! หนูไม่คิดว่าตัวเองจะรักคนที่ไม่มีวันรักหนูได้หรอกนะคะ"

เธอมีความคิดที่แตกต่างจากคนอื่น อาจจะเป็นเพราะเธอมองเห็นความรักที่ไร้ความมั่นคงของพ่อ และความเจ็บปวดที่แสนสาหัสของแม่

พ่อนอกใจตั้งแต่ก่อนที่แม่จะตาย และแม่ก็ทนความเจ็บปวดนั้นไม่ไหวจนตรอมใจตายไปในที่สุด เธอมองเห็นความเจ็บปวดจากความรักของแม่...

ว่าการเลือกรักคนที่ไม่รักเรามันเป็นเช่นไร

และเธอจะไม่ยอมรักคนที่ไม่มีทางรักเธอเด็ดขาด... สำหรับเธอความรัก..มันจะต้องพิเศษกว่านั้น เธอจะต้องตามหาคนที่เธอรักและเขาเองก็รักเธอให้เจอให้ได้เลย!

"แล้วถ้าเฮียเองก็ชอบหนูล่ะ ความรักน่ะต้องเริ่มจากความสัมพันธ์ทางกายก่อน เราถึงจะมองเห็นความรู้สึกของอีกฝ่ายได้ชัดเจน.. กับบางอย่างใช้ใจสัมผัสไม่ได้แต่ต้องใช้ร่างกายต่างหาก.."

เขากล่าวคำว่าชอบออกมา โดยที่สายตาของเขาไม่มีความหวั่นไหวสักนิดด้วยซ้ำ เขาเองก็ต้องการเพียงแค่ร่างกายของเธอ...

แค่นั้นเอง

และเธอรู้ดีว่าเธอไม่มีทางที่จะปฏิเสธ และไร้ซึ่งหนทางหนี การที่เธอขึ้นรถมากับเขานี่ก็เท่ากับเธอยินยอมเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้แล้ว

แค่ความสัมพันธ์ทางกายเท่านั้น และทุกอย่างจะจบลงหลังจากที่เขาได้ร่างกายของเธอไปแล้ว...

ไอรีสหลับตาลงพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ

"เฮียก็แค่ต้องการในสิ่งที่หนูมี และถ้าเฮียได้มันไปแล้ว เฮียก็คงจะเขี่ยหนูทิ้งเหมือนผู้หญิงคนอื่น..."

"...ไม่รู้สิ เฮียบอกแล้วว่ากับบางอย่าง ไม่อาจใช้หัวใจสัมผัสได้"

สิ่งที่ขัดขวางการสนทนาของเราก็คือประตูรถที่ถูกเปิดออก เขาดันตัวเธอให้ลุกขึ้นและเดินออกจากรถ

นี่คือบ้านที่ห่างไกลคำว่าบ้านไปมากทีเดียว...

เป็นคฤหาสน์สไตล์โมเดิร์นที่มีขนาดราวสิบห้องนอน ที่ด้านหน้าบ้านมีสวนขนาดใหญ่พร้อมกับมีชายชุดดำยืนอยู่เต็มไปหมด พอเดินเข้ามาด้านใน ก็มองเห็นตึกเล็กๆขนาดสองชั้นที่น่าจะเป็นที่พักของคนงาน

กลางบ้านคือสระว่ายน้ำที่มีแต่ผู้หญิง ใส่บีกินี่ตัวจิ๋วว่ายน้ำอยู่เต็มไปหมด แต่ละคนก็ส่งสายตามองที่เฮียฟาราวกับกำลังคาดหวัง และมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ไร้ความเป็นมิตรสุดๆ

เรามาหยุดอยู่หน้าลิฟต์ และตอนนี้มือของเธอมันกำลังชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ ถึงจะทำใจมาบ้างแล้วแต่เธอก็ไม่อาจหลีกหนีความหวาดกลัวพ้น!!

ประตูลิฟต์เปิดออก นี่คือชั้นห้าเป็นชั้นบนสุด การตกแต่งเหมือนที่คอนโดเธออยู่บ้าง ตรงที่ในห้องนี้เป็นห้องใหญ่ๆที่มีประตูแบ่งเป็นห้องเล็กๆอีกสองห้อง น่าจะเป็นห้องนอนและห้องทำงานของเขา มีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่อยู่ริมกระจก และบรรยากาศรอบๆมีตึกสูงใหญ่มากมาย ที่นี่คือกรุงเทพอย่างแน่นอน!!

"อาบน้ำสิ!"

ตอนนี้เป็นเวลาราวแปดโมงเช้าและเธอกำลังหิวมากทีเดียว

"หนู..หิวค่ะ"

"หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วจะมีคนนำอาหารมาให้ เฮียไม่ปล่อยให้อดข้าวหรอกเพราะกิจกรรมที่เราจะทำกันจะต้องใช้แรงจำนวนมาก หวังอย่างยิ่งว่าหนูคงจะไม่สลบไปก่อน.."

ไอรีสกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมกับเดินไปที่อ่างอาบน้ำ เธอช้อนสายตามองหน้าของฟาริคอีกครั้ง

"ให้หนูอาบตรงนี้เหรอคะ?"

"ใช่ อาบตรงนี้!"

ให้เธออาบน้ำพร้อมกับมีเขานั่งมองไปด้วยเนี่ยนะ... นี่ไม่ใช่ความคิดที่ดีสักเท่าไหร่นัก

"อ่า หนูลืมไปว่าหนูไม่ได้เอาเสื้อผ้ามา คงจะ..ไม่ต้องอาบแล้วค่ะ"

เขาลุกขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว

"วางใจ..เพราะในตอนที่เราอยู่ด้วยกันในห้องนี้ เสื้อผ้าน่ะไม่จำเป็นหรอกนะ... "

เขากล่าวพร้อมกับถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองออกมา โดยที่สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเธอ

"ถอดสิไอรีส หนูควรจะรู้สิ่งที่ต้องทำตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้วไม่ใช่รึไง จะดีมากหากว่าหนูเป็นเด็กดีเพราะเฮียจะอ่อนโยน... ตามการกระทำของหนู"

เธอกำลังยืนอยู่ที่ริมหน้าผา ซึ่งข้างหลังเป็นกำแพงที่แสนจะสูงชัน เธอไม่อาจเดินถอยหลังได้อีกแล้ว มีแต่จะต้องกระโดดลงไปในหน้าผาที่สูงชันนี้เท่านั้น...