ยัยเด็กเลี้ยงแกะ

1266 คำ
"ถ้างั้นนั่งคุยเป็นเพื่อนได้ไหม พี่จะเลี้ยงเบียร์เราเอง พี่ถามไปอย่างนั้นแหละพี่รู้อยู่แล้วว่าเราไม่ไปนอนกับพี่หรอกน่า" ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่ในใจเขาค่อนข้างคาดหวังเลยนะ คาดหวังว่าเธอจะตอบตกลงมากกว่าปฏิเสธ แต่ถึงเธอปฏิเสธก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะเขาสนุกกับการเอาชนะใจเหยื่อรายใหม่เสมอ.. "ขอบคุณมากนะคะ แต่หนูจะไปนอนแล้วค่ะ" ไอรีสก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเดินไปยังห้องพัก วันนี้ทำไมมันมีเรื่องราวประหลาดอะไรขนาดนี้กันนะ.. เธอเจอแต่คนแปลกๆให้ตาย! หวังว่าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาเธอจะพบเจอกับเรื่องราวดีๆบ้าง "rrrr" ไอรีสเลิกผ้าห่มที่ปกคลุมใบหน้าของเธอออก เพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา เธอพาตัวเองลุกจากเตียงเพื่อเดินไปรับโทรศัพท์ที่ชาร์จอยู่หน้าประตู 'วินสุดหล่อ' พอเห็นชื่อคนที่โทรมา ไอรีสก็ถอนหายใจ "ว่าไงวิน..." "เกิดเรื่องใหญ่แล้วไอรีส พี่แดนพาพวกบุกมาที่นี่เว้ย!! ตอนนี้กำลังทำท่าจะทะเลาะกัน แกก็รู้ใช่ไหมว่าพี่แดนเค้าเป็นลูกน้องมาเฟียอ่ะ แกรีบมาช่วยห้ามหน่อย ไอ้เมอร์เองก็กำลังอาละวาดเลยเว้ย!!" ไอรีสเหลือบมองนาฬิกา ...ตีห้าครึ่ง อ่า ทำไมคนพวกนี้ชอบจะทะเลาะกันในตอนที่คนอื่นกำลังนอนด้วยนะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รีบเดินไปล้างหน้าล้างตาพร้อมกับเปลี่ยนชุด ก่อนจะเดินไปที่ลอบบี้ของโรงแรม "มึงมีคนอื่นขนาดนั้น ยังจะหวังให้กูกลับไปอีกเหรอวะ!! ฝันไปเหอะ!! กูแต่งงานมีผัวใหม่แล้วเว้ย!!" เสียงของซัมเมอร์ดึงขึ้นมาจนเธอต้องรีบวิ่งไปหามันเลย คนที่ฉุดแขนของซัมเมอร์อยู่ตอนนี้ไม่ใช่วินแต่เป็นเจ้าบ่าวของมัน ...พอมามองดูชัดๆแล้วทำไมเจ้าบ่าวของไอ้เมอร์หน้าตามันคุ้นจังวะ! แต่ช่างเถอะตอนนี้เธอควรจะรีบห้ามการทะเลาะที่รุนแรงนี้ก่อน "กูแค่นอกใจแต่มึงไปแต่งงานใหม่เนี่ยนะ!" "เออ ทำไมกูจะแต่งงานไม่ได้!!" ไอรีสรีบไปยืนขวางระหว่างพี่แดนและซัมเมอร์ที่ทั้งสองคนกำลังอารมณ์คุกรุ่นได้ที เธอยกมือขึ้นมาห้ามพี่แดนเอาไว้ "พี่แดนใจเย็นๆก่อนนะคะ หนูคิดว่าเราควรจะไปคุยกันดีๆ ทะเลาะกันแบบนี้มันเสียงดังมาก อีกทั้งที่นี่เป็นโรงแรม เรากำลังรบกวน..!!!" "พรึบ!!" มีมือมาฉุดแขนเธอออกไปอย่างรวดเร็ว แรงฉุดเบาๆของเขามันมหาศาลมาก เพียงพอที่จะทำให้เธอนั้นล้มลงไปในอ้อมกอดของเขา "เจอตัวแล้ว...วัยเด็กผิดนัด!" "!!!" สารภาพในใจว่าตอนนั้นเธอตกใจและหวาดกลัวไปในเวลาเดียวกันเพราะสายตาที่เขามองมาที่เธอมันคือสายตาแห่งความโกรธเคืองและไม่พอใจ และตอนนี้ทุกสายตาที่หน้าล็อบบี้นั้นไม่ได้มองที่ซัมเมอร์และพี่แดนเนียลอีกแล้ว แต่กลับมองมาที่เธอและคุณฟาริคด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม "คุณควรจะปล่อยหนูก่อนนะคะ..." "ปล่อยงั้นเหรอ? ปล่อยให้มีโอกาสหนีไปอีกครั้งงั้นเรอะ!! ฝันไปเถอะยัยเด็กเลี้ยงแกะ!!" เขาอุ้มเธอขึ้นมาพาดไว้บนบ่าก่อนจะพาเธอเดินไป แต่วินและซัมเมอร์รีบมาขวาง "ปะ..ปล่อยเพื่อนผมนะครับ!" วินพยายามข่มเสียงให้ดูว่าเขาไม่กลัว แต่ใบหน้าของมันกำลังมีเหงื่อเม็ดโตผุดออกมา... "ไปเถอะไอ้แดน กูไม่คิดว่าเราควรจะมาทะเลาะเรื่องไร้สาระกับความรักมึงอีกแล้ว" ฟาริคมองหน้าวิน "เดี๋ยวกูพาเพื่อนมึงไปส่งเอง แต่ถ้ามึงยังมาขวางกูจะไม่รับประกันความปลอดภัยของเพื่อนมึงหรอกนะ!" น่ากลัวไปหมด ทุกคนที่ยืนอยู่นี่แม่งโคตรน่ากลัว แต่เธอคิดว่าในความน่ากลัวของคุณเฟริคเขาไม่น่าจะฆ่าเธอหรอกมั้ง... แต่เขาฆ่าวินแน่นอนถ้ามันยังยืนขวางอยู่แบบนี้! "คุณ...อะ..เอ่อ เฮียฟาปล่อยหนูลงก่อนได้ไหมคะ" เขาเลิกคิ้วมองหน้าเธอ ไอรีสพยายามมองหน้าเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เธอยื่นมือที่เกาะหลังเขาอยู่เปลี่ยนเป็นไปจับมือเขาแทน ใบหน้าที่ดูโกรธของเขานั้นดูอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย เขายอมวางเธอลงบนพื้นก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบเอวของเธอเอาไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะวิ่งหนี "วิน เราไม่เป็นไรเว้ย แกพาไอ้เมอร์กลับไปก่อนได้เลย เดี๋ยวเราให้เฮียฟาไปส่งกลับห้อง เดี๋ยวเย็นนี้เจอกัน" เธอพูดพร้อมกับหันหน้ามามองหน้าของฟาริค พร้อมกับเน้นย้ำคำว่าเย็นนี้ นั่นหมายความว่าให้เขาส่งเธอกลับกรุงเทพภายในเย็นนี้เท่านั้น "พรุ่งนี้.. พรุ่งนี้เฮียถึงจะไปส่งกลับ..." "ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้เช้าหนูมีเรียนวิชาที่ห้ามขาดเด็ดขาด!!" "งั้นเฮียจะไปส่งตอนเช้า รับรองถึงมอก่อนเข้าเรียนแน่นอน" เขายักคิ้วให้เธอพร้อมกับพาเธอเดินออกมาจากตรงนั้น ไอรีสมองหน้าวินพร้อมกับพยักหน้าให้เขา ราวกับว่าเธอกำลังบอกเขาว่าเธอไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง ไอรีสยืนอยู่ที่หน้าประตูรถ ซึ่งเป็นรถตู้สุดหรู เธอส่งสายตาประหม่ามองไปยังฟาริคที่นั่งอยู่ในนั้น "ขึ้นมาสิ ไม่พาไปขายหรอกน่า!" หน้าตาเขามันน่าไว้ใจที่ไหนกันละโว้ย!! แต่ถึงยังไงเธอในตอนนี้ก็ช่างไร้หนทางเลือก คนขับรถกำลังส่งสายตาราวกับบอกให้เธอขึ้นไปเสียที เขาจะได้ปิดประตูรถ เธอถอนหายใจพร้อมกับเดินขึ้นไปนั่งตรงข้ามฟาริค เขากดปุ่มอะไรสักอย่าง อยู่ๆก็มีกระจกทึบมากั้นระหว่างเราและคนขับรถ "ชื่อไอรีส?" เธอพยักหน้า "เรียนปีไหนแล้วล่ะ น่าตกใจจริงๆที่เธอเป็นเพื่อนกับคนรัก..ไม่สิแฟนเก่าของไอ้แดน" "เฮียจะพาหนูไปไหนคะ?" "กลับบ้านไง บ้านเฮียไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย ก็แค่มาทำงานที่นี่" "แล้ว..บ้านเฮียอยู่ไหนคะ?" "เราดูเป็นช่างถามจังนะ" ก็เธอสงสัยนี่!! นี่มันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของเธอเลยนะเว้ย!!! "มานั่งนี่สิ!" เขาพูดพร้อมกับตบเบาๆที่หน้าขาของเขา ไอรีสส่ายหน้าเบาๆ "...หนูนั่งตรงนี้ดีแล้วค่ะ หนูยังไม่ได้อาบน้ำเลย..เฮียอาจจะ.." "มานั่งตรงนี้!" ครั้งนี้เสียงของเขามันต่ำลง เห็นได้ชัดว่าถ้าเธอไม่ยอมทำตามที่เขาบอกกล่าวเขาอาจจะฆ่าเธอหมกรถนี่ได้ สุดท้ายเธอ ก็ต้องจำยอมลุกขึ้นเพื่อไปนั่งบนตักของเขา ฟาริคฝังใบหน้าลงในซอกคอของเธอเพื่อสูดกลิ่นกายที่หอมหวาน "หอม.." เขาพรมจูบเบาๆตั้งแต่แก้มไล่ลงไปยังซอกคอของเธอ ขนของไอรีสมันลุกเกรียวขึ้นมาเพราะมันมีความรู้สึกหลายอย่างปนเปกันไปหมด เธอได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงของเขาได้อย่างชัดเจนไม่แพ้ไออุ่นจากอ้อมกอดของเขาเลย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม