ลวงรักคุณแม่รับจ้าง

บทที่ 9 คำลวง

สองเดือนต่อมา...

"ฝันดีนะครับน้องคลีนของพ่อวินขา" ผมแตะจูบที่หน้าผากของลูกสาว

"ฝันดีค่ะพ่อวินขา น้องรักพ่อวินขาแม่รินขานะคะ" น้องคลีนลูกสาวที่น่ารักของผมส่งรอยยิ้มสดใสให้ผมและยัยหน้าหวาน

"แม่รินก็รักหนูนะคะ" ยัยหน้าหวานแตะจูบที่ปากเล็กของลูกสาวผม ผมมั่นใจมากว่าน้ำรินรักน้องคลีนมาก เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอดูแลน้องคลีนเป็นอย่างดี เธอไปรับไปส่งน้องคลีนที่โรงเรียนไม่เคยขาด

และตลอดเวลาสองเดือนผมก็เป็นแฟนที่ดีสำหรับเธอ...แค่ต่อหน้า แต่ลับหลังผมก็ยังคงมีเด็กมาบำเรอความสุขของผมเรื่อยๆ โดยที่น้ำรินไม่เคยรู้

ผมมั่นใจว่าเธอกำลังจะรักผม! ทุกเย็นที่ผมว่างผมจะไปรับลูกเป็นเพื่อนน้ำริน จากนั้นเราทั้งสามก็จะไปกินไอศครีมเจ้าประจำที่น้ำรินแนะนำมา ผมเลิกทานของหวานตั้งแต่แอนทิ้งผมไป แต่ตอนนี้ผมกลับมาทานอีกครั้งเพราะยัยหน้าหวานทำให้ผมติดใจ

"เสี่ยจะไปตอนไหนคะ" น้ำรินเอ่ยถามหลังจากที่เธอและผมนอนกอดน้องคลีนจนกระทั่งน้องคลีนเคลิ้มหลับ ผมต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาสองอาทิตย์ ซึ่งมีเด็กในสต๊อกตามดูแลเรื่องอย่างว่าไม่มีขาดแน่นอน

"พรุ่งนี้เช้าครับ เสี่ยฝากดูแลน้องคลีนกับแม่ของเสี่ยด้วยนะ" ผมยื่นมือไปลูบสัมผัสที่แก้มเนียนใสของยัยหน้าหวาน บางทีผมก็เผลอยิ้มบ่อยๆเวลาที่มองหน้าน้ำริน บางครั้งผมก็คิดว่าผมหลงรักเธอจริงๆแล้วใช่ไหม

แต่สุดท้ายผมก็สลัดความคิดนั้นทิ้งเพียงแค่คิดถึงความเจ็บปวดที่ผมเคยเจอ!

"อีกสองวันรินก็จะไปทำบุญให้ญาติเช่นกันค่ะ ยังไงเสี่ยก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ทานข้าวให้ตรงเวลาอย่าหักโหมงานมากนักนะคะ รินอยู่ข้างเสี่ยเสมอนะ" น้ำรินลูบไล้มือของผมที่กำลังสัมผัสแก้มของเธอ สายตาที่เธอส่งมามันแฝงด้วยความห่วงใย ผมไม่ได้หลงตัวเองแต่ผมรู้สึกได้จริงๆ

"รินรักเสี่ยบ้างไหม" ผมจู่ๆผมก็เอ่ยถามเธอขึ้นมาเฉยๆ

"แล้วเสี่ยรักรินบ้างไหมคะ" เธอส่งยิ้มที่แสนจะหวานหยาดเยิ้มมาให้ผม เธอเลือกที่จะถามคำถามแทนการให้คำตอบกับผม

"รักสิ เสี่ยรักริน" ผมสร้างภาพลวงตาด้วยการปั้นสีหน้าว่าผมนั้นโคตรจะจริงจังกับคำว่ารักที่พูดออกไป ทั้งที่จริงแล้วผมไม่รู้สึกอะไรหรอก ความรักที่สวยงามไม่มีอยู่จริง!

"รินกำลังรู้สึกดีกับเสี่ยค่ะ ถ้ารินรักเสี่ยแล้วเสี่ยจะไม่ทำให้รินเสียใจใช่ไหมคะ" ดวงตาคู่สวยกำลังตั้งความหวังในสิ่งที่ผมไม่สามารถจะทำให้ได้

เรื่องเสียใจยังไงมันก็ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว เพราะถ้าผมชนะคำท้า ผมกับน้ำรินก็จะเป็นเพียงนายจ้างกับลูกจ้างแค่นั้น ผมจะไม่มีทางรับใครเข้ามาในหัวใจอีกเด็ดขาด แอนจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่หัวใจของผม

"รินจะไม่เสียใจครับ" ผมลั่นคำลวงไปอีกรอบ น้ำรินเธอกรีดรอยยิ้มสวยบนใบหน้างามทันที "เข้าห้องน้ำกันเสี่ยอยากกอดริน" ผมลุกขึ้นแล้วเดินนำเธอเข้ามาในห้องน้ำ เรามักจะทำเรื่องอย่างว่าในห้องน้ำถ้าหากว่าน้องคลีนมานอนด้วย น้ำรินเป็นผู้หญิงที่ไม่ฉูดฉาดแต่รสชาติเซ็กส์ทำให้ผมพึงพอใจ ผมกล้ายอมรับว่าเต็มอิ่มที่ได้ร่วมรักกับเธอ แต่ผมมันไม่รู้จักพอก็เลยต้องเติมให้ล้นด้วยเด็กที่มี

และแน่นอนว่าเรื่องนี้น้ำรินไม่เคยรับรู้!

"อื้มมม เสี่ยขา..." จูบรสหอมหวานที่ผมป้อนให้เธอนั้น ทำให้เธอครางออกมาอย่างกระเส่า ผมชอนไชไปตามซอกคอขาวที่น่าขบให้เป็นรอย ผมลากลิ้นหนาไปตามร่างกายของน้ำริน ผมนั่งคุกเข่าแล้วเอาขาข้างหนึ่งของเธอพาดที่บ่าจากนั้นก็ซุกหน้าเข้าหาส่วนนั้นของเธอ ผมรัวลิ้นที่เม็ดเสียวพร้อมกับส่งนิ้วเรียวเข้าไปเบิกทางโพรงรักให้เสียวซ่านก่อนเจอของจริง

"อ๊าส์ เสี่ยขาาา" เสียงครางหวานๆของน้ำรินทำให้ผมหมดความอดทนในการเร้าโลม ใบหน้าสวยของเธอตอนนี้เซ็กซี่น่ามองมากกว่าตอนยิ้มหวานๆด้วยซ้ำ

"เสี่ยชอบร่างกายของรินนะ" ผมไล่จูบจากส่วนล่างขึ้นไปหาส่วนบนจากนั้นก็ชักท่อนเอ็นใหญ่2-3ทีแล้วจ่อที่ทางรัก การร่วมรักกับน้ำรินคืออะไรที่รู้สึกเสียวมาก

"อ๊าส์ เสี่ยขา อ๊ะ อ๊าส์ เสี่ยขา..." เธอครางไม่เป็นภาษาเมื่อผมเริ่มขยับสะโพกเข้าออก เสียงหวานที่ยอมศิโรราบตอนผมกระแทกเป็นอะไรที่ผมพึงพอใจที่สุด เสี่ยขาที่เธอเอ่ยทำให้ผมเน้นแรงกระแทกเพราะความเร้าใจ ผมจับเธอโก่งโค้งแล้วกระแทกไม่ยั้ง มือหนาก็ทำหน้าที่บีบเคล้นหน้าอกคู่งาม และไม่นานนักบทรักของเราทั้งสองก็จบลง ผมและเธออาบน้ำด้วยกันจากนั้นก็เดินออกจากห้องน้ำทิ้งตัวลงนอนข้างน้องคลีนคนละฝั่ง อ้อ! ห้องน้ำของผมเก็บเสียงนะครับ

"สองอาทิตย์ที่จะถึงเสี่ยต้องคิดถึงร่ายกายของรินมากแน่ๆ" ผมป้อนคำหวานทำทีว่าหลงใหลร่างกายของเธอ

"ฝันดีนะคะ" เธอกรีดยิ้มเขินอายจากนั้นก็หลับตาพริ้ม ความสวยของน้ำรินที่ปะปนกับความน่ารักบวกกับการเอาใจใส่คนรอบข้างทำให้ผู้คนที่อยู่ใกล้ๆหลงรักได้ง่ายๆ แต่ไม่ใช่กับผมแน่ๆ ผมไม่มีทางแพ้ไอ้เพื่อนรักเพื่อนร้ายทั้งหลาย เดิมพันครั้งนี้ผมจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด ผมอยากจะยิ้มเยาะหัวเราะให้สะใจเวลาที่พวกมันรู้ว่าต้องไปลงอ่างกับผมทั้งที่ไม่อยากจะไปเพราะกลัวเมียรักของพวกมันจะโกรธ ผมล่ะอยากจะให้ถึงวันนั้นเร็วๆ

ผมจะจารึกและนึกถึงตลอดเวลาถ้าวันนั้นมาถึง แค่คิดว่าพวกมันอ้อนวอนขอร้องหยิบยื่นข้อเสนออื่นแทนการลงอ่าง แค่นึกคิดผมก็โคตรจะสุขใจ...

"ปีนี้ก็ไม่ว่างเหรอวิน" คุณหญิงรวีมารดาของผมเอ่ยถามเมื่อเห็นคนใช้ในบ้านลากกระเป๋าใบโตของผมออกไปไว้ที่รถ

"ครับ วินมีงานที่ต่างจังหวัดฝากแม่จัดการทุกอย่างแทนด้วยนะครับ" ผมเดินเข้าไปสวมกอดมารดา

"โอเคแม่เข้าใจ เดินทางปลอดภัยนะลูก" แม่ลูบที่แผ่นหลังของผมเป็นการปลอบประโลม แม่ยังคงเป็นแม่ที่หวังดีและรักผมตลอดเวลา

"ฝากดูแลผับด้วยนะครับคุณแฟน" ผมเอื้อนคำหวานอีกครั้ง คนที่ฟังยืนยิ้มกรุ้มกริ่มแก้มแดงระเรื่อ ต้องบอกก่อนว่าที่ผับผมฝากให้น้ำรินเคลียร์บัญชี ซึ่งลูกน้องทุกคนรู้ดีว่าน้ำรินคือคนที่ผมกำลังคบหาเป็นแฟน ผมประกาศออกไปว่าน้ำรินคือแฟนหลังจากที่น้ำรินตกลงคบกับผม ซึ่งมันก็แค่การแสดงให้น้ำรินมั่นใจว่าผมจะมีเพียงเธอ ผมแสร้งหยิบยื่นสถานะที่มั่นคงให้เธอ ซึ่งมันก็ได้ผลตอบรับที่ดีกลับมา

"ด้วยความยินดีค่ะ อะไรที่ช่วยเสี่ยได้รินเต็มใจช่วยเต็มที่ เดินทางปลอดภัยนะคะ แล้วก็อย่ามีคนอื่นระหว่างที่เราห่างกันนะ" น้ำรินเขย่งขาขึ้นเพื่อยื่นหน้ามาหอมแก้มสากของผม ชั่ววูบของความรู้สึกหัวใจของผมวูบไหวกับสิ่งที่เธอกระทำ แต่มันก็แค่เพียงวูบเดียวเท่านั้น!

"เสี่ยไม่มีทางนอกใจรินหรอกครับ" 'เพราะรินไม่เคยอยู่ในใจเสี่ยเลย' ประโยคหลังผมได้แต่คิดในใจถ้าขืนพูดออกไปแผนของผมก็จบเห่กันพอดีน่ะสิ

"รีบกลับมาแล้วไปทานไอศครีมร้านโปรดของเราด้วยกันนะคะพ่อวินขา" เสียงของน้องคลีนที่ดังออกมาจากห้องครัวจากนั้นไม่นานเจ้าตัวก็วิ่งมากอดขาผม ผมจึงอุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นมากอด

"แล้วพ่อจะโทรหานะครับ" ผมจูบที่แก้มนุ่มละมุนของเด็กน้อยน่ารัก

"น้องรักพ่อวินขานะคะ" เสียงกระซิบข้างหูทำให้ผมมีพลังที่จะสู้ต่อไม่ว่าปัญหาที่เจอมันจะเป็นอะไรก็ตาม