หลังจากที่เก็บมาคิดอยู่นาน ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเปิดใจให้กับต้นอย่างเป็นทางการค่ะ เรียกแฟนไม่เต็มปาก แต่เวลาไปไหนมาไหนหรือทำอะไร มันจะบอกฉันก่อนเสมอ ซึ่งฉันมองว่ามันเป็นเรื่องที่ดี จะไปเล่นเกมส์ไม่เคยว่า ไปบ้านเพื่อนก็ไม่เคยว่า เพราะรับรู้ตลอดว่าทำอะไรกับใคร ที่ไหน มันกลายเป็นความสบายใจของเราสองคนมากกว่า
“เสาร์นี้ว่างไหม”
“ว่างทุกเสาร์ทำไมเหรอ”
“เจอกันหน่อยดิ คนละครึ่งทาง”
“ได้นะ เดี๋ยวเราไปกับจูน”
“โอเค ต้นก็ไปกับไอ้กล้า เพราะมันรู้ทางขึ้นรถสายนั้นบ่อย”
“แล้ว...”
“คุยกับใคร ตื๊ด... ตื๊ด...ตื๊ด” หลังจากนั้นสายมันก็ตัดไปเลย ฉันโทรกลับไปก็ปิดเครื่องไปแล้วค่ะ เสียงสุดท้ายที่ได้ยินไม่ได้หูฝาดไปแน่ ๆ เป็นเสียงผู้หญิงพูดว่าคุยกับใคร หน้าชาไปชั่วขณะ ก็คนมันรู้สึกไปแล้วนี่เนอะ จะไม่ให้คิดอะไรเลยมันก็ไม่ได้หรือเปล่า
เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่ฉันพยายามโทร พยายามติดต่อต้น ทั้งเอาเบอร์เพื่อนในกลุ
