ตอนที่ 4 บังเอิญ
1250 คำ
หลังเลิกเรียนยี่หวาพาเพลงไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อนาฬิกาสมาร์วอทช์สำหรับเด็กที่มีปุ่มโทรด่วนเมื่อเกิดอันตราย และตัวเธอยังสามารถดักฟังเสียงสนทนา ดูรูปของเพลงได้อีกด้วย ซึ่งเธอเลือกราคาที่เธอพอจ่ายไหวในราคาไม่เกินสองพันบาท ถึงจะต้องเจียดเงินจากค่าหน่วยกิตของเธอมาซื้อก็ตาม แต่เพื่อความปลอดภัยของเพลงเธอก็ต้องยอมจ่าย เธอได้ทำงานที่ TXRBO CLUB แล้ว ค่าจ้างจากที่นี่ก็พอที่จะเอามาทดแทนเงินส่วนนี้ได้ หรือไม่เธอก็แค่รับพิมพ์งาน รับทำรายงานเพิ่มขึ้นเท่านั้น
"เพลงใส่นาฬิกาอันนี้ไว้ตลอดนะคะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเพลงกดตรงนี้ แล้วเรียกแม่หวาดังๆ แม่หวาจะรีบมาหาเพลงให้เร็วที่สุด เพลงเข้าใจไหมคะ" ยี่หวาใส่นาฬิกาบนข้อมือเล็กแล้วสอนเพลงใช้นาฬิกา
"เข้าใจค่ะ กดตรงนี้เรียกแม่หวา เรียกแม่หวาได้ตลอดเลยใช่ไหมคะ"
"ใช่ค่ะ หรือแค่เพลงอยากได้ยินเสียงแม่หวา เพลงก็กดปุ่มนี้ แม่หวาจะรีบกดรับ แค่นี้เพลงก็จะได้ยินเสียงของแม่หวา"
".....เพลงเรียกแม่หวาๆ" เพลงลองกดปุ่ม แล้วส่งเสียงใสๆ ผ่านนาฬิกา
"แม่หวารักเพลงนะคะ" ยี่หวากดรับสายของเพลงผ่านโทรศัพท์เครื่องเก่าๆ ของตัวเอง เสียงของเธอดังบนนาฬิกาข้อมือที่เพลงใส่อยู่ ปากเล็กยิ้มกว้างด้วยความตื่นเต้น
"เพลงก็รักแม่หวาคะ .....เพลงเข้าใจแล้วค่ะ ดีจัง เพลงจะได้ยินเสียงแม่หวาทุกครั้งที่เพลงคิดถึงแม่หวา" เพลงพูดด้วยความตื่นเต้น แบบนี้ก็สามารถคุยกับคนเป็นแม่ได้ตลอดแล้ว
"เราไปกินไก่ทอดร้านนั้นกันคะ" ยี่หวาชี้ไปที่ร้านไก่ทอดแบรนด์ดังภายในห้างสรรพสินค้าของชอบของเพลง
".....เพลงให้แม่หวาทอดไข่ให้กินดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเงินแม่หวาหมด" เพลงลังเลเพียงครู่ก่อนจะตอบ เพราะพึ่งจะซื้อนาฬิกาไป จึงกลัวว่าเงินของคนเป็นแม่จะหมด ถ้าเงินหมดคนเป็นแม่ก็ต้องทำงานเยอะขึ้น ทำงานเยอะก็จะเหนื่อย
"เงินแม่หวายังไม่หมดค่ะ มีเงินทอนเหลือจากที่เราซื้อนาฬิกา แล้วเดือนนี้เพลงก็ยังไม่ได้กินเลย"
"ถ้างั้นกินก็ได้ค่ะ วันนี้เรากินเคเอฟซีกันนะพี่หมี" เพลงบอกตุ๊กตาหมีในมือด้วยความดีใจ
"ไปค่ะ เราไปกินเคเอฟซีกัน" ยี่หวาจูงมือเพลงเข้าไปในร้านไก่ทอดแบรนด์ดัง
ยี่หวาสั่งไก่ทอดชุดเล็ก ซึ่งเพียงพอสำหรับเธอกับเพลง เพลงใช้ส้อมจิ้มไก่ทอดที่คนเป็นแม่หั่นให้ขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย โดยวางตุ๊กตาหมีไว้ข้างตัวไม่ห่าง กินไปคุยกันไป ผลัดกันป้อนไปมา กลายเป็นความสุขเล็กๆ ของสองแม่ลูก
"เพลงอยากกินอะไรอีกไหมคะ" ยี่หวาเอ่ยถามขณะจูงมือเพลงออกมาจากร้านไก่ทอดแบรนด์ดัง
"เพลงอิ่มพุ่งจะแตกแล้วค่ะ แม่หวาดูสิ พุงเพลงเหมือนพุงพี่หมีเลย" เพลงแอ่นพุงน้อยๆ ให้คนเป็นแม่ดูอย่างน่ารัก มือเล็กตีลงไปบนพุงตัวเองเบา
"จริงๆ ด้วย" ยี่หวาจับพุงป่องๆ ของเพลงด้วยความเอ็นดู
"อยากเอาทาร์ตไข่ไปฝากยายนงแล้วค่ะ"
"โอเคค่ะ งั้นเรากลับกันเลยเนอะ แม่หวาจะได้เตรียมตัวไปทำงานด้วย" ว่าแล้วยี่หวาก็จูงมือเพลงออกจากห้างสรรพสินค้า
"ภีมรอแม่แป๊บนะ แม่ไปเข้าห้องน้ำก่อน" เอรินบอกลูกชายที่วันนี้มาเป็นเพื่อนเธอซื้อของแทนสามีที่ติดพันคุยงานกับลูกค้า
"ครับคุณแม่" ภีมรับคำแล้วเดินไปหยุดยืนริมระเบียงชั้นสองกลางห้างสรรพสินค้า ในมือมีถุงช้อปปิ้งของคนเป็นแม่ก่อนจะล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมา แต่แล้วสายตาคมก็ปะทะเข้ากับใบหน้างามที่อยู่เบื้องล่าง ใบหน้าที่ทำให้เขาต้องรู้สึกสะดุดตาเป็นครั้งที่สอง เธออยู่ในชุดนักศึกษา แต่วันนี้เธอมีเด็กหญิงตัวน้อยอยู่ข้างกายด้วย คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างคนใช้ความคิด
"เด็กคนนั้น....." ไม่ใช่แค่สะดุดตาเจ้าของใบหน้างาม แต่เขายังรู้สึกสะดุดตากับใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเธอด้วย อยากจะก้าวเท้าตามลงไปดูให้ชัดเต็มสองตา แต่ทั้งสองคนก็เดินออกพ้นประตูห้างไปเสียแล้ว
"ยายนง คิดถึงยายนงจังเลยค่ะ" เพลงวิ่งเข้าไปหาอนงค์ที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน
"ยายก็คิดถึงเพลงเหมือนกัน"
"ยายนงดูนี่ แม่หวาซื้อให้เพลง" เพลงชูแขนเล็กป้อมข้างที่ใส่นาฬิกาให้อนงค์ดู
"โอ้โห! สวยจังเลย สีชมพูซะด้วย"
"เพลงคุยกับแม่หวาผ่านนาฬิกาได้ด้วยนะคะ เพลงทำให้ดู" เพลงกดปุ่มโทรด่วน แล้วเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของยี่หวาก็ดังขึ้น
"แม่หวาพูดค่ะ" ยี่หวากดรับสายของลูกสาว
"แม่หวาๆ เพลงรักแม่หวา .....เจ๋งไหมคะยายนง" เพลงกรอกเสียงผ่านนาฬิกาตอบกลับไป
"เจ๋งไปเลย วันหลังยายขอยืมใช้บ้างได้ไหม"
"ถ้าเป็นยายนงได้อยู่แล้วค่ะ"
"น่ารักจริงๆ"
"ทาร์ตไข่ค่ะ แล้วงานบวชหลานเรียบร้อยดีนะคะ"
"เรียบร้อยดี ถ้าไม่ติดว่ายี่หวาต้องทำงานจะชวนไปด้วยกัน เพลงจะได้ไปรำหน้านาคกับยาย"
"รำหน้านาคเป็นยังไงคะ"
"ก็แบบนี้ไง" อนงค์ออกลีลารำหน้านาคแบบฉบับตนเองให้เพลงดู
"อ๋อ เพลงก็ทำเป็น" เพลงเต้นตามอนงค์ด้วยท่าทางน่ารัก เรียกเสียงหัวเราะให้ยี่หวากับอนงค์
"แล้วยี่หวาไปทำงานกี่โมง"
"หกโมงค่ะ"
"ใกล้เวลาแล้วนี่ งั้นยี่หวาก็ไปเตรียมตัวเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงเพลง เพลงนอนกับยายได้ใช่ไหมลูก"
"ได้ค่ะ แต่ก็อยากให้แม่หวากลับมานอนกับเพลงเร็วๆ"
"เลิกงานแล้วแม่หวาจะรีบกลับเลยค่ะ แม่หวาไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
"ค่ะ พี่หมีรอตรงนี้นะ เพลงจะช่วยยายนงรดน้ำต้นไม้" เพลงรับคำ แล้วเอาตุ๊กตาหมีไปวางบนโต๊ะของซุ้มชิงช้า แล้วจับสายยางขึ้นมาช่วยอนงค์รดน้ำต้นไม้
"รบกวนด้วยนะคะป้านง"
"รบกงรบกวนอะไรกัน เพลงเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย มีเพลงป้าก็ไม่เหงา"
"ยังไงก็อดเกรงใจไม่ได้อยู่ดีค่ะ สามปีมานี้ถ้าไม่มีป้านงคอยช่วยดูแลเพลง หวาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำยังไงกับชีวิตตัวเอง"
"คิดมากอีกแล้ว ไม่เอาๆ ไม่คิด เตรียมตัวไปทำงานแล้วก็ทำใจให้สบายๆ ยี่หวากับเพลงก็เหมือนลูกเหมือนหลานของป้า จำไว้นะลูก"
"ขอบคุณค่ะ ป้านงก็เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวของหวาเหมือนกัน หวาไปเตรียมตัวทำงานก่อนนะคะ" ยี่หวาไหว้ขอบคุณด้วยสำนึกในบุญคุณที่อนงค์มีต่อเธอกับเพลง ก่อนจะเดินกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทำงานที่ TXRBO CLUB
- ผู้เขียน
