สูตรสำเร็จรัก

สูตรสำเร็จรัก 3

สูตรสำเร็จรัก 3

ค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนจบลงเมื่อถึงเวลาเช้าของวันเช้าที่เข็มสั้นชี้ไปยังเลขแปดเข็มยาวชี้เลขยี่สิบ คนตัวโตนอนหลับค่ำหน้าอยู่บนเตียงนอน ฉันที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่นรีบลงจากเตียงเก็บเสื้อผ้ามาสวมตั้งใจจะออกจากห้องพักนี้ แต่ไม่คิดว่าเจ้าของห้องพักจะลืมตาตื่นขึ้นมาเสียก่อน

“จะกลับแล้วเหรอ?” เจ้าของเสียงงัวเงียนั่นเอ่ยถามพร้อมกับค่อย ๆ ลุกนั่งบนเตียง ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นยามเห็นใบหน้าอีกฝ่ายและนึกถึงกิจกรรมที่ทำร่วมเขาเมื่อคืน

“ถามก็ตอบ”

“ค่ะ” ฉันตอบแค่นั้นแต่ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรเพิ่มโทรศัพท์ก็มีสายเรียกเข้ามา เป็นพอใจที่ติดต่อเข้ามาในตอนนี้ เมื่อคืนก็ลืมบอกน้องว่ากลับตอนไหน

“ว่าไงตัว” เอ่ยทักทายน้องชายอย่างเป็นปกติ แต่กลับได้รับสายตาไม่เป็นมิตรมาจากใครอีกคนในห้องแทน

(กลับกี่โมง)

“ตีหนึ่งมั้ง เค้าแยกกับเพื่อนก็กลับห้องเลย” พอใจเค้าขอโทษนะ เพราะความอยากลองอยากรู้ของตัวเองบวกกับฤทธิ์ยาหรือฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ตาม แต่ฉันบอกพอใจในตอนนี้ไม่ได้ ถ้าบอกต้องโดนดุแน่ ๆ เลยล่ะ อีกอย่างน้องให้อิสระก็จริงแต่ก็รู้ว่าน้องห่วงฉันเหมือนที่ฉันห่วงน้องนั่นแหละ

“หึ” ฉันได้ยินเสียงของใครบางคนในห้องนอนหันไปมองก็พบว่าอีกฝ่ายก้าวลงจากเตียงอย่างไม่คิดอายเมื่อบนร่างกายนั้นไร้สิ่งปกปิด

“อื้อ!!” ร้องอย่างตกใจเมื่อถูกฉกจูบอย่างรวดเร็วและไร้ความอ่อนโยน ไม่เหมือนเมื่อคืนที่เขามอบให้ฉัน

(ตัวเป็นอะไร ตัว!) ฉันผลักผู้ชายคนนั้นให้ออกห่าง เขากัดริมฝีปากฉันจนรู้สึกเจ็บจี๊ด และตอนนี้ฉันรู้สึกเกลียดรอยยิ้มเย้ยหยันของเขามากที่สุดเลย!

“ไม่เป็นไร แค่นี้ก่อนเค้าจะไปอาบน้ำแล้ว”

(โอเค เดี๋ยวเค้าสั่งข้าวไปไว้ให้)

“อื้อ ได้” วางสายจากพอใจ ก็ตวัดสายตามองคนตัวสูงตรงหน้าเคือง ๆ

“เก่งดีนี่ หลอกแฟนเนียนจังเลยนะ” จู่ ๆ ผู้ชายตรงหน้าก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“...” เพราะไม่อยากคุยด้วยเลยไม่ได้ตอบ หอบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำเปลี่ยนชุดเตรียมกลับคอนโด ร่างฉันตอนนี้เหมือนจะปริแตกอยู่รอมร่อเลยให้ตายสิ

“ถือว่าค่าบริการแล้วกัน ทำได้ดีนะเมื่อคืน แต่ไม่น่าหลอกกันเลยนะว่าไม่มีแฟนน่ะ” เงินปึกหนึ่งโยนใส่กระเป๋าฉันพร้อมกับร่างผู้ชายคนนั้นที่เปลี่ยนชุดเสร็จก่อนฉันและเขาเดินออกจากห้องพักนี้ไปแล้ว ทิ้งให้ฉันยืนเคว้งคว้างอยู่กลางห้องคนเดียว

“ประสาท แต่ให้เงินเหรอ.. เฮอะ!! ก็ดี จะเอาไปกินหมูกระทะชาบูให้หมดเลย!”

เอ่ยกับตัวอย่างด้วยความหงุดหงิด หยิบเงินใส่กระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องพักด้วยความรู้สึกหงุดหงิด เมื่อคืนก็ยังดี ๆ อยู่เลยตอนนี้ทำไมถึงได้พูดและแสดงท่าทีแบบนั้นต่อฉัน

แต่จะว่าไป ไม่ว่าจะหงุดหงิดแค่ไหนก็ต้องลืมเขาละนะ ก็แค่วันไนท์แสตนที่เกิดขึ้นเพียงเพราะฉันห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่

แม้จะเป็นครั้งแรกก็ไม่เป็นไร ถือว่าได้ลองเรียนรู้การมีเซ็กส์แล้วกัน ไม่เป็นไรหรอก

ปล่อยทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่แล้วใช่ชีวิตต่อไปกันเถอะ

เที่ยงตรงฉันที่หลับไปหลังจากกลับมาถึงห้องก็ทนร้อนไม่ไหวปรับแอร์จนเย็นฉ่ำกว่าเดิม รู้สึกว่าอุณหภูมิภายในร่างกายนั้นสูงขึ้นฉันจึงฝืนร่างกายตัวเองเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างนั่งอยู่บนชักโครกก็เริ่มกรุ่นคิดกับตัวเองว่าจะอาบน้ำหรือเช็ดตัว

สุดท้ายก็ต้องอาบน้ำสระผมหวังให้ไข้ลดลง อาบน้ำเสร็จก็เดินไปกินยาลดไข้แล้วกลับมานอนในห้องนอนต่อ เที่ยงครึ่งเขตรักโทรเข้ามาไลน์กลุ่มของเราทั้งสามคน ฉันรับสายและได้ยินเพียงเสียงของเขตรักที่เอ่ยขอโทษฉันและน้ำมนต์ จับใจความได้ว่าเพื่อนกลุ่มนั้นมันมาสารภาพว่าวางยาในแก้วเครื่องดื่มฉันและน้ำมนต์ แต่น้ำมนต์ไม่ค่อยดื่มหลังจากมันใส่ยาเลยไม่ได้เป็นอะไรแต่ฉันยกดื่มจนหมดแก้ว

(ยินดี ฉันขอโทษ ฉันไม่น่าพาพวกมันไปเจอแกเลย) เขตรักบอกอย่างรู้สึกผิดสลับกับเสียงร้องไห้สะอื้น

“อื้อ ครั้งต่อไปไม่ไปแล้วนะแบบนี้น่ะ สายตาที่พวกเขามองฉันกับไอ้มนต์น่ากลัวมากเลยนะ”

(จริง ชอบเดินมาด้านหลังแล้วลูบเอวอะ)

(อื้อ รู้แล้ว ขอโทษจริง ๆ ไม่มีข้อแก้ตัวเลยแต่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกมันแล้วล่ะ แล้วนี่เมื่อคืนแก...) เขตรักเว้นเสียงไปยามเอ่ยถามฉันเรื่องเหตุการณ์เมื่อคืน

“เอ่อ คือ”

(ยินดี! แกออกไปกับใคร แกไม่ได้กลับคอนโดใช่ไหม) น้ำมนต์ร้องถามเสียงดังลั่น ฉันถึงกับสะดุ้งตกใจกับเสียงเพื่อนที่เต็มที่ด้วยความห่วงใย

“ไม่รู้ วันไนท์ทั่วไปนั่นแหละ” บอกเพื่อนไปตามตรง แต่ทำไมถึงต้องรู้สึกร้อนวูบที่หน้ายามนึกถึงผู้ชายคนนั้นกันนะ พอแล้วยินดีอย่าไปนึกถึงเขาสิ

(โอ๊ย จะเป็นลม ป้องกันใช่ไหมยินดี) เขตรักเอ่ยถาม แต่คำถามนี้ถึงกับทำฉันเงียบเสียงไปทันที เมื่อคืนยังไงนะ

“ป้องกัน ปะป๊ากับหม่าม๊าสอนมาแล้ว”

(ก็โล่งใจหน่อย)

“แต่หลังจากถุงหมดก็ต่อกันอีกสองรอบ...” เอ่ยบอกเพื่อนเสียงแผ่ว

(กรี๊ด!!!! ไปเดี๋ยวนี้ยัยมนต์ ไปหามันที่คอนโด ฉันจะไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้เอง)

(ไป ๆ อาบน้ำสิบนาที เจอกันที่คอนโด)

“เดี๋ยวสิ ฟังก่อน อ้าว วางหมดเลย” ได้แต่มองตามเพื่อนด้วยความตกใจ รวดเร็วปุบปับไปหมด ฉันทิ้งตัวนอนต่อไม่ได้สนใจอะไรอีกเลยกระทั่งได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองพร้อมกับสัมผัสร้อน ๆ ที่แตะลงบนหน้าผาก

“อื้อ พอใจ”

“ตัวไม่สบาย”

“อือ” หลับตาลงเบา ๆ ก่อนจะลืมตาโพลงเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ เพื่อนฉันบอกจะมาหานี่

“กี่โมงแล้ว”

“สี่โมงเย็น”

“เพื่อนเค้าล่ะ”

“พี่ ๆ รออยู่ด้านนอก เห็นยืนโทรหาตัวอยู่แต่เข้ามาไม่ได้เลยชวนมาพร้อมกันเลย แล้วตัวมีอะไรจะบอกเค้าไหม?” พอใจนั่งลงข้าง ๆ ใช้มือข้างหนึ่งหยิบผ้าชุบน้ำบิดหมาดมาเช็ดหน้าและซอกคอให้อย่างใส่ใจ

“ตัว...เมื่อคืนเค้าโยนวางยา”

“ใครทำ?” พอใจชะงักมือที่กำลังเช็ดแขนให้พร้อมกับก้มหน้ามองฉัน ดวงตาแข็งกร้าวนั้นถอดแบบป๊ามาเสียหลายส่วน

“ต้องถามเขตรัก เพราะเค้าจำชื่อไม่ได้” น้องพยักหน้าและเช็ดตัวให้จนเสร็จแต่ยังไม่ได้ขยับออกห่าง

“รอยจูบพวกนั้น...”

“เพราะเค้าอยากลองเลยวันไนท์กับใครสักคน”

“ป้องกันใช่ไหม?”

“อื้อ แต่หมดกล่องก็ต่ออีกสองรอบ” บอกน้องชายทั้งยังก้มหน้าหลบสายตา

“ไปกินข้าวจะได้กินยา เดี๋ยวไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้” พอใจขยับลุกขึ้นยืน เดินไปเลือกชุดมาให้ฉันเปลี่ยนบนเตียงนอน ฮื่อ น้องชายฉันช่างแสนดี

“ตัว แต่เขตบอกว่าจะซื้อมาให้เค้าแล้ว”

“งั้นก็รีบเปลี่ยนชุดจะได้ออกไปกินข้าวกินยา”

“ตัวโกรธเค้าไหม?” เอ่ยถามน้องชายไปตามตรง พอใจหันมามองก่อนจะขยับเข้ามาสวมกอดฉันไว้หลวม ๆ แล้วขยับออกห่าง

“โกรธ ทั้งโกรธทั้งห่วงด้วย ถ้ายามันแรงจนตัวเป็นอะไรไปเค้าจะทำยังไง เค้ามาเรียนที่นี่ก็เพื่อดูแลตัวนะ ไหนจะไปกับคนที่ไม่รู้จักอีกถ้ามันทำร้ายตัวแล้วเค้าจะทำยังไง ต่อไปมีอะไรบอกเค้านะตัว เค้าไม่ห้ามแต่บอกเค้าหน่อยเค้าเป็นห่วง”

“เค้าขอโทษนะตัว ตอนนั้นเค้าคิดน้อยเกินไป เค้าจะไม่ทำอีกแล้ว” รู้สึกผิดต่อน้องชายมากจริง ๆ เพราะความคิดน้อยของตัวเองเท่านั้นเลย

“เค้าไม่ห้ามตัวโตแล้ว แต่ที่ห่วงคือตัวไม่สบาย อย่ากังวลเลย” พอใจพยักหน้าและย้ำให้รีบเปลี่ยนชุดจะได้ออกไปกินข้าวด้วยกัน

ใช้เวลาสักพักก็เปลี่ยนสุดเสร็จ เดินออกจากห้องนอนก็เจอเพื่อนทั้งสองนั่งกันอยู่ที่โซฟารับแขก ถัดไปนั้นมีร่างเล็ก ๆ ของขอบคุณลูกชายพี่สาวพี่จี้หลับอยู่ ที่เพื่อนไม่เสียงดังเพราะเจ้าตัวเล็กหลับอยู่นี่เอง นี่น่ะคู่หูฉันเลยนะ เราชอบดูอะไรคล้ายกันด้วยฉันกับขอบคุณน่ะ

“กินข้าวจะได้กินยา” ข้าวต้มหมูสับถูกเทใส่ชาม ทั้งเพื่อนและพอใจนั้นจ้องฉันจนกินข้าวกินยาเสร็จก็บอกให้นั่งพักก่อน พอใจเดินเข้าห้องนอนเปลี่ยนชุดผ้าปูที่นอนให้ใหม่หมดเลย จวบจนถึงเย็นต้องไล่ทั้งเพื่อนและน้องชายกลับเพราะเกรงใจ

เพื่อนฉันยอมกลับแลกกับการที่ฉันยอมให้เพื่อนซื้อมื้อเย็นมาให้เสียก่อน ส่วนพอใจไม่สามารถยื่นข้อเสนออะไรได้เพราะฉันยกพี่จี้มาขู่จนอีกฝ่ายต้องยอมกลับไป ฉันส่งเพื่อนที่หน้าห้อง ยืนยันกับเพื่อนด้วยท่าทีแสนจะจริงจัวว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจะรีบโทรหาทันที นั่นแหละเพื่อนถึงได้วางใจกลับไปพักผ่อน ในหนึ่งสัปดาห์เรามีวันหยุดเพียงแค่สองวันฉันอยากให้เพื่อนได้พักไม่ใช่เอาแต่ห่วงฉันจนกินเวลาพักผ่อนตัวเองแบบนี้

แม้บางครั้งฉันจะทำตัวเหมือนเด็กให้ทั้งเพื่อนและน้องเป็นห่วง แต่ฉันน่ะก็อยากจะลองเติบโตเป็นที่พักพิงให้พวกเขาเหมือนกันนะ

ฉันกำลังพยายามอยู่เช่นเดียวกัน

ต้องเข้มแข็งให้มากกว่านี้แล้วสินะยินดี

=====

ยัยน้องแค่เบบี๋ที่เรื่องกินเรื่องใหญ่ เหอะ! ใช้เงินฟาดหัวอย่างนั้นเหรอ ได้!! นุจะเอาไปกินหมูทะให้หมดเลย!!