บทที่ 14
1447 คำ
"จะพักห้องเดียวกับฉัน ถามความเห็นจากเจ้าของห้องหรือยัง" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าสโนไวท์ชอบความเป็นส่วนตัวมาก
"ไม่เห็นหรือไงว่าคุณพ่อให้คนตามอยู่"
"ถ้างั้นรุ่นพี่ก็ปีนกลับไปห้องตัวเองสิ"
"คิดหรือว่าตึกนั้นจะไม่มีใครแอบมอง เธอรู้จักพวกท่านดีไม่ใช่เหรอ"
"ฉันให้รุ่นพี่อยู่ในห้องนี้ด้วยก็ได้ แต่ห้ามมานอนบนเตียงของฉัน"
"มีแค่เตียงเดียวไม่ให้นอนบนเตียงจะให้นอนไหน"
"นั่นเรื่องของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ"
เทวินอดมองไปดูลิ้นชักของเธอไม่ได้ ทำไมดูเธอหวงเนื้อหวงตัว แต่กลับเล่นของพวกนั้น
จังหวะนั้นสโนไวท์ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพราะเธอมัวมองไปรอบๆ ห้อง ว่าจะให้เขานอนตรงไหนได้ ในหอนี้ไม่มีโซฟาให้ นอกจากจะจัดหามากันเอง
"พี่ก็เอาหมอนไปนอนมุมนั้นแล้วกัน" พูดจบสโนไวท์ก็เข้าห้องน้ำ
พออาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นเขานอนอยู่บนเตียง
"ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง"
"ใครจะบ้าไปนอนพื้น เย็นก็เย็น แข็งก็แข็ง"
"ถ้างั้นกลับห้องตัวเองไปเลยนะ"
"คืนนี้ขอนอนเตียงก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้หาโซฟามาไว้" ถ้าจะสั่งเตียงเพิ่มยิ่งน่าสงสัย แต่ถ้าเป็นโซฟาคงไม่มีใครสงสัยหรอก
"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ"
เทวินรีบลุกขึ้นอย่างว่าง่าย คิดว่าเธอจะไม่ยอมให้นอนบนเตียงด้วยแล้ว
ขณะที่สโนไวท์กำลังทาครีมก่อนนอน คนที่เข้าไปอาบน้ำก็เปิดประตูออกมา
"ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย"
"จะเอาเสื้อผ้าไหนมาใส่ พวกที่นำมาจัดฉากวันนั้นก็เราไม่ใช่เหรอที่โยนออกไป"
"โอ๊ยย ฉันจะบ้าตาย" ที่เธอเก็บเสื้อผ้าของเขาโยนออกไป เพราะโมโหที่เขาละลาบละล้วงเปิดลิ้นชัก "เดี๋ยวก่อนนะ นั่นรุ่นพี่จะทำอะไร"
"ก็นอนไง"
"นอนโดยสภาพนี้เนี่ยนะ"
"แล้วจะให้ใส่อะไร" เพราะดูจากไซส์ของเธอกับเขาแล้วคงใส่เสื้อผ้าด้วยกันไม่ได้แน่
"อะไรวะเนี่ย" บอกให้นอนข้างล่างก็ไม่ยอม เสื้อผ้าก็ไม่มีจะใส่ นี่เธอต้องนอนกับผู้ชายที่ไม่ใส่เสื้อผ้างั้นเหรอ
สโนไวท์นั่งมองเขานอนอยู่บนเตียงครู่หนึ่ง เอาวะถึงยังไงเขาก็มีแฟนแล้ว คงไม่สนใจเธอหรอก ..คิดเรื่องแฟนของเขาขึ้นมา ถ้าแม่นั่นรู้เรื่องมีหวังฟ้าถล่มแน่
สโนไวท์จับหมอนข้างที่มีอยู่อันเดียววางขวางไว้ตรงกลาง และผ้าห่มก็มีอยู่แค่ผืนเดียว ถ้าจะไม่ให้เขาห่มด้วยก็อุจาดตา
เวลาผ่านไปจนข้ามมาอีกวันแต่ฟ้าก็ยังไม่สว่าง ..หญิงสาวลุกขึ้นเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ
"??" ขณะที่เธอยืนขึ้นผ้าห่มติดมากับตัวด้วย สโนไวท์กำลังจะจับมันไว้บนเตียง แต่พอมองไปดูคนที่นอนอยู่ข้างๆ ตอนนี้ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นไม่ได้อยู่บนร่างกายของเขาแล้ว "กรี๊ดดดด"
"หือ?" เทวินรีบลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง
"อื้มม!!!" สโนไวท์ตกใจมากกว่าเดิมเมื่อผู้ชายที่ไม่ได้สวมใส่อะไรเลย ดึงเธอลงไปบนเตียงแถมยังปิดปากเธอไว้แน่น
"เงียบ!"
"อืม! อื้มม!!"
"ถ้าปล่อยแล้วห้ามส่งเสียงดังนะ"
หญิงสาวพยักหน้าตอบเล็กน้อย ถ้าไม่ตอบตกลงเขาคงไม่ปล่อย
"กรี๊ดดด" พอเทวินปล่อยมือเท่านั่นแหละ เธอก็ร้องกรี๊ดแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
"จะแตกตื่นทั้งหอไหมวะเนี่ย"
เช้าวันต่อมา..
เมื่อคืนนี้เทวินแอบออกมาเอาข้าวของในห้อง ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับสโนไวท์ ตอนที่เธอเข้าห้องน้ำ
พอเช้ามาชายหนุ่มก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกจากห้องไปก่อนที่เธอจะตื่น
[คณะบริหารธุรกิจ]
อีกเพียงไม่นานเทวินก็จะจบแล้ว เขารีบเร่งทำงานที่อาจารย์สั่งไว้ ถึงแม้วันที่ไม่ได้มาเรียน เขาก็ขอให้เพื่อนจดเลคเชอร์ไว้ให้
"เมื่อวานนี้วินไปไหน" วิชุดาหาโอกาสเข้ามาคุยด้วย ตอนที่อาจารย์ไม่ได้ทำการสอน
"เรายังไม่ว่างคุย" ชายหนุ่มไม่ได้มองหน้าคนที่ถามเลยด้วยซ้ำ
"วินเปลี่ยนไปมากเลยนะ ไม่ค่อยอยู่ห้องด้วย"
"วิไปหาเราที่ห้องมาเหรอ"
"เราเป็นแฟนกัน วินอย่าลืมสิ"
"ถ้างั้นเราก็.."
"วิรักวินนะ"
พอเพื่อนๆ ในห้องได้ยินประโยคนี้ต่างก็หันมองมาที่วิชุดา เพราะเธอพูดเสียงดังเพื่อให้ทุกคนได้ยินด้วย เพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่เทวินกำลังจะพูดเมื่อสักครู่
"เราขอทำงานก่อน" เทวินก็เลยยังไม่พูดเรื่องนั้น แต่เขาคิดว่าคงต้องจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาดแล้วล่ะ ถ้าจะยังตามกันอยู่แบบนี้เขาก็คงทำอะไรไม่สะดวก
"ตอนเช้าวิไม่มีเรียนแล้ว ขออยู่ข้างๆ วินก่อนได้ไหม"
"ตามใจ"
วิชุดานั่งเงียบๆ อยู่ข้างเทวิน จนเขาทำงานเสร็จ ทั้งสองก็เลยออกมาทานข้าวเที่ยงด้วยกัน
"วิทางนี้" เฟิร์นมาจัดเตรียมทุกอย่างรอวิชุดาแล้ว พอเห็นเพื่อนมากับแฟนก็เรียกให้มานั่งตัวเดียวกัน
"วันนี้เราทานอะไรดี" อีกมุมหนึ่งของโรงอาหาร สโนไวท์เดินมาพร้อมกับข้าวหอม
"แต่คนยังเยอะอยู่เลยนะ" ว่าแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปด้านใน
"วินกินนี่สิ" วิชุดาเห็นแล้วว่าสองคนนั้นกำลังเดินผ่านมาทางนี้ พอตักอาหารได้ก็ส่งใส่ปากให้กับเทวิน "อร่อยไหม"
"อืม" อาหารยังอยู่ในปากเขาก็เลยตอบมาได้แค่นี้
"ระหว่างเรากับอาหารอะไรอร่อยกว่ากัน"
แต่ประโยคนี้เทวินไม่ได้ตอบ ถึงแม้จะกลืนลงไปแล้ว
"เธอช่างกล้าถามนะ เธอก็ต้องอร่อยกว่าอาหารอยู่แล้วสิวิ" เฟิร์นเห็นว่าสโนไวท์กำลังจะเดินผ่านไปก็เลยตอบแทนคนที่เพื่อนถาม
"อ้าวสวัสดีค่ะรุ่นพี่" กำลังจะเดินผ่านไปแล้วเชียว เห็นว่าสองนางนี้พูดประชด สโนไวท์ก็เลยเล่นด้วยสักหน่อย
เทวินซึ่งกำลังจะตักอาหารใส่ปากหันมองมาดูคนที่ทัก
"อร่อยไหมคะ"
เขาทำแค่มอง เพราะรู้ดีว่าที่เธอถามไม่ได้ต้องการคำตอบ
"ระหว่างอาหารนั้น กับสโนว์.." ประโยคต่อมาดวงตาของสโนไวท์ปลายมองไปดูวิชุดากับเพื่อน "อะไรอร่อยกว่ากันคะ"
"นี่เธอ!" วิชุดาโมโหจนลุกขึ้นยืน "เมื่อกี้เธอว่าอะไร"
"เอ้าา ก็นึกว่าได้ยินแล้ว"
"เธอชักจะลามปาม จนไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องแล้วนะ"
"ฉันรู้จักดีที่สุดแล้วค่ะ ถ้าฉันไม่เล่นกับรุ่นพี่ สิ่งที่รุ่นพี่พูดมาเมื่อสักครู่ มันก็ลอยไปตามลมสิคะ"
"เทวินเป็นแฟนของฉัน เธออย่าได้ฝันมาแย่ง" ประโยคนี้วิชุดากัดฟันพูดแค่ให้สโนไวท์ได้ยินเพียงคนเดียว
"ค่ะ" ถึงแม้จะตอบไปแค่ค่ะ แต่ใบหน้าสโนไวท์เหมือนกับเย้ยหยันอีกฝ่าย
"และเธอก็รู้ไว้ซะ ว่าอาทิตย์หน้า ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายของพวกเรานัดคุยกัน" ก่อนจะพูดประโยคนี้วิชุดาหันไปมองเทวินเล็กน้อย โชคดีที่โรงอาหารเสียงดังเขาคงไม่ได้ยิน
"เหรอคะ"
"นี่เธอ!"
"แล้วไงต่อคะ ที่บอกนี่คืออยากเชิญฉันไปด้วยเหรอ"
"ถ้าเธออยากหน้าแตกก็ไปสิ พวกท่านนัดเลี้ยงกันที่โรงแรม"
"วิ" พอสโนไวท์เดินไปแล้วเฟิร์นก็เลยสะกิดเพื่อน เพราะเฟิร์นก็ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินที่เพื่อนพูด "งานเลี้ยงอะไรของเธอ"
"น้ำหน้าแบบมันคงไม่มีปัญญาไปงานเลี้ยงที่โรงแรม"
"มีงานเลี้ยงจริงเหรอ" ถ้ามีงานเลี้ยงก็ลาภปากน่ะสิ
"ขอดูก่อนแล้วกัน" ถ้าผู้ใหญ่ของเทวินยอมมางานเลี้ยงจริงก็ดีน่ะสิ จะได้รู้ว่าฐานะทางบ้านของเธอก็ไม่ธรรมดา บางทีครอบครัวเขาอาจจะชอบเธอก็ได้ วิชุดาเริ่มปิ๊งไอเดียขึ้นมา "ขอบใจนะที่ทำให้ฉันคิดแผนนี้ได้" มุมปากวิชุดายกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
- ผู้เขียน
