“คิดว่าเป็นพวกไหน” ชายหนุ่มปรายตามองกระดาษที่มีลายมือสวยๆ ตรงหน้า
“ผมไม่กล้าฟันธง เรายังไม่รู้ว่าผู้ชายสามคนในบ้านหลังนั้นเป็นใครทำอะไรเกี่ยวข้องกับใคร”
“งั้นก็สืบซะ” มือใหญ่ผลักกระดาษตรงหน้าส่งให้ลูกน้อง “รับงานนี้ไปจัดการซะ แล้วก็โทรไปสถานทูตจัดการเรื่องณัชชาด้วย”
“แล้วเจ้านายไม่ให้ผมตามไปที่ทำงานด้วยหรือครับ” เปาโลถามแล้วเก็บกระดาษพร้อมรูปถ่ายมาเก็บไว้
“ไม่เป็นไร ฉันดูแลตัวเองได้” เขายกกาแฟดื่มจนหมดแก้ว
“รับทราบครับ แต่ผมคงต้องขอคุยกับคุณณัชชาเพื่อขอข้อมูลอื่นๆ เพิ่มเติม”
“ก็ได้” อันโตนิโอลุกขึ้นยืน “นายว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง”
“เท่าที่เห็นวันนี้ดูน่ารักกว่าวันนั้น” เปาโลยิ้มไม่เก็บอาการแต่คำตอบของเขาทำให้อันโตนิโอขมวดคิ้ว
“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น”
“อ้าว...เอ่อ...ครับ” เปาโลทำหน้าเหวอไป “ดูท่าทางเป็นคนดีไม่มีพิษมีภัย”
“เธอทำให้อลองโซหัวเราะได้” อันโตนิโอถอนหายใจเบาๆ
