“หึ! พรบุหลัน ฉันยังขำเรื่องน้ำเน่าของแม่เธอไม่จบ อย่าเอาเรื่องใหม่มาให้ฉันขำอีก นี่ฉันก็หัวเราะจนปวดท้องไปหมดแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆ ตอบแทนบุญคุณ ฮ่าๆๆ เธอนี่เล่าเรื่องตลกได้เก่งจริงๆ ตอบแทนบุญคุณเหรอ บุญคุณที่ฉันปล่อยให้แม่ของเธอมาสนตะพายฉัน บุญคุณที่แม่ของเธอเรียกเงินก้อนโตจากแม่ฉัน ด้วยเงื่อนไขที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับฉันอีกเรอะ นั่นเรียกว่าบุญคุณใช่มั้ย!”
เสียงตวาดก้องของอารัญสลับกับเสียงหัวเราะลั่นเจือด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดยามต้องพูดเรื่องในอดีตออกมา ทำให้พรบุหลันสั่นสะท้านไปทั้งกายและใจ เธอไม่รู้ว่าแม่กับเขามีอะไรบาดหมางหัวใจกัน แต่ที่เธอรับรู้ก็คือแม่คิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาจริงๆ
‘แม่ชอบต้นไม้เหรอคะ’
‘จ้ะ แม่ชอบต้นไม้ เพราะอารัญแปลว่า ป่า คุณไม้ก็เลยชื่อคุณไม้ ได้มองแค่นี้แม่ก็มีความสุขแล้ว’
แม่บอกว่าชื่อเขาแปลว่า ป่า เขาเลยมีชื่อเล่นว่า ‘ไม้’ แต่ในเว
